Μια επένδυση στην υδρομεταλλουργία, της τάξης των 200 εκατ. δολ., μπορεί να βάλει τη ΛΑΡΚΟ στο παγκόσμιο παιχνίδι του καθαρού νικελίου και κοβαλτίου για μπαταρίες αυτοκινήτων και να φέρει μεγάλα κέρδη στο μέλλον από τα ελληνικά κοιτάσματα.
Η«μάχη» για την απόκτηση της ΛΑΡΚΟ από τους δύο διεκδικητές -την κοινοπραξία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ με την AD Holding και την ιρλανδικη CMI- ξεκίνησε και μέσα από τη διαδικασία του shoot-out με την κατάθεση βελτιωτικών προσφορών αναμένεται τις επόμενες ημέρες να αναδειχθεί ένας πλειοδότης, τόσο για τη μίσθωση του εργοστασίoυ στη Λάρυμνα, όσο και για τα μεταλλευτικά δικαιώματα.
Οι πρώτες οικονομικές προσφορές δεν βγάζουν μάτι -5 εκατ. προσέφερε αθροιστικά και για τα δύο assets η κοινοπραξία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ – AD Holding και 1,5 εκατ. ευρώ για τα μεταλλευτικά δικαιώματα οι Ιρλανδοί.
Βέβαια το τίμημα στην πώληση μιας προβληματικής επιχείρησης όπως είναι η ΛΑΡΚΟ έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Το βασικό κριτήριο είναι η αξιοποίηση των δυνατοτήτων της εταιρείας προς όφελος των εργαζομένων σε αυτήν αλλά και της εθνικής οικονομίας από το νέο ιδιοκτήτη.
Προς το παρόν, η ΛΑΡΚΟ βάζει μέσα σε ετήσια βάση τον κρατικό προϋπολογισμό κατά 80 εκατ. ευρώ και μόνο αν περάσει σε ιδιώτες θα διαγραφούν πρόστιμα και κρατικές υπό ανάκτηση ενισχύσεις ύψους 136 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τα όσα έχει ορίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, γι’ αυτό και στην εταιρεία έχει διοριστεί Ειδικός Διαχειριστής.
Μάλιστα, αυτή την περίοδο η ΛΑΡΚΟ είναι κλειστή επειδή οι τιμές στο σιδηρονικέλιο είναι χαμηλές, καθώς οι πελάτες της -οι βιομηχανίες ανοξείδωτου χάλυβα- έχουν μειώσει την παραγωγή, ή έχουν βάλει προσωρινό λουκέτο, εξαιτίας της μειωμένης ζήτησης και του υψηλού ενεργειακού κόστους.
Το πέρασμα από την πυρομεταλλουργία στην υδρομεταλλουργία
Η ΛΑΡΚΟ έχει ένα μειονέκτημα που με τις κατάλληλες επενδυτικές πρωτοβουλίες του νέου ιδιοκτήτη μπορεί να μετατραπεί σε μεγάλο πλεονέκτημα.
Παράγει σιδηρονικέλιο με τη μέθοδο της πυρομεταλλουργίας. Μια πολύ ενεργοβόρο διαδικασία, που ακόμη και στις εποχές που η τιμή του ρεύματος ήταν χαμηλή αποτελούσε το μεγαλύτερο κομμάτι του παραγωγικού κόστους. Το σιδηρονικέλιο έχει τρία συστατικά: Νικέλιο με 25%, κοβάλτιο με 5% και σίδηρο με 70%. Μόνο όμως το νικέλιο αξιοποιείται, που κατευθύνεται στις βιομηχανίες ανοξείδωτου χάλυβα, ενώ τα άλλα δύο υλικά «χάνονται» και δεν τιμολογούνται.
Σημειώνεται ότι και το νικέλιο, στη μορφή που παράγεται με την πυρομεταλλουργία (σιδηρονικέλιο) δεν είναι κατάλληλο για μπαταρίες, στις οποίες χρησιμοποιείται καθαρό νικέλιο. Όμως, με μία επένδυση της τάξης των 200 εκατ. δολαρίων μπορεί η εταιρεία να αλλάξει τη μέθοδο αξιοποίησης της πρώτης ύλης και να παράγει πλέον καθαρό νικέλιο για μπαταρίες ιόντων λιθίου των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, όπως και κοβάλτιο, που συμμετέχει με ποσοστό 10% – 15% στις ίδιες μπαταρίες και έχει γίνει περιζήτητο μέταλλο αυτή την περίοδο.
Πρόκειται για τη μέθοδο της υδρομεταλλουργίας, που έχει αποδειχθεί επιστημονικά -η ΛΑΡΚΟ μάλιστα είχε δημιουργήσει πειραματική εγκατάσταση στο παρελθόν- ότι μπορεί να αξιοποιηθεί για την παραγωγή καθαρού νικελίου και κοβαλτίου από τα φτωχά σε περιεκτικότητα νικελίου ελληνικά κοιτάσματα λατεριτών.
Η συγκεκριμένη μέθοδος δεν είναι ενεργοβόρος, όπως η πυρομεταλλουργία, απαιτεί λιγότερους εργαζόμενους, αλλά παράγει τοξικά απόβλητα και χρειάζονται εξειδικευμένες επενδύσεις.
Το κοβάλτιο αξιοποιείται για την ανάπτυξη επαναφορτιζόμενων μπαταριών για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα αλλά και για μπαταρίες αποθήκευσης ενέργειας προερχόμενη από αιολικά, η φωτοβολταϊκά πάρκα. Περισσότερο από το 50% της εξόρυξης του μετάλλου γίνεται στην Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Ο συνδυασμός της ανοδικής τάσης στη ζήτηση του μετάλλου με την εξάρτηση της εξόρυξης από μια χώρα με ασταθές πολιτικό κλίμα δημιουργεί προβληματισμό για το μέλλον. Η εξάρτηση της εξόρυξης από μια χώρα με την πρώτη αστάθεια μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της παραγωγής και σε άνοδο των τιμών. Για αυτό και μεγάλοι τεχνολογικοί κολοσσοί επενδύουν στην αναζήτηση του μετάλλου σε διάφορες περιοχές του κόσμου.Τα παραπάνω τα γνωρίζουν οι υποψήφιοι επενδυτές γι’ αυτό και διεκδικούν τη ΛΑΡΚΟ.
Οι επενδύσεις για την περιβαλλοντική συμμόρφωση
Σημειώνεται πως ακόμη και αν δεν προχωρήσει ο νέος ιδιοκτήτης στην επένδυση της μεθόδου της υδρομεταλλουργίας θα χρειαστεί να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη για την επέκταση του λιµανιού στο εργοστάσιο της Λάρυµνας και για περιβαλλοντικές παρεμβάσεις καθώς τα πρόστιμα προς τη βιομηχανία πέφτουν βροχή. Για την περιβαλλοντική συμμόρφωση του ρυπογόνου εργοστασίου ο επενδυτής θα έχει περίοδο χάριτος. Οι επενδύσεις για την ανανέωση του εξοπλισμού είναι απαραίτητες γιατί εδώ και πολλά χρόνια γινόντουσαν μόνο εργασίες συντήρησης.
Παράγοντες του χώρου εκτιμούν πως μια άλλη διέξοδος για τον νέο ιδιοκτήτη, εφόσον τελεσφορήσει η διαγωνιστική διαδικασία, θα είναι η δημιουργία μιας γραμμής παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα στις υπάρχουσες εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ ώστε να δημιουργηθεί μια κάθετη μονάδα που να περιλαμβάνει την εξόρυξη της πρώτης ύλης και την παραγωγή του τελικού προϊόντος.
Κανείς όμως δεν παραγνωρίζει ότι η εποχή που επιχειρείται η αποκρατικοποίηση της εταιρείας οι συνθήκες είναι ιδιαιτερα σύνθετες και ευμετάβλητες, οπότε η ανάληψη οποιουδήποτε ρίσκου θα ληφθεί μετά από πολύ μελέτη και προπαρασκευή.
Αυτό που προέχει προς το παρόν είναι να υπάρξει πλειοδότης ο οποίος θα μπει στην εταιρεία από τη νέα χρονιά. Οι συμβάσεις για την πώληση είναι σχεδόν έτοιμες και με την ανακήρυξη του πλειοδότη για το διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ σχετικά με τη μίσθωση του εργοστασίου θα περάσουν από το υπουργείο οικονομικών και το ελεγκτικό συνέδριο, ενώ για το διαγωνισμό του Ειδικού Διαχειριστή για τα μεταλλευτικά δικαιώματα αρκεί μια νέα εγκριτική απόφαση του δικαστηρίου που είχε ορίσει τον ειδικό διαχειριστή στη ΛΑΡΚΟ.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
