ΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ (Και αυτός ο δρόμος έχει την δική του ιστορία). Σταύρου Π. Καπλάνογλου

Η οδός Ελευθεριου Βενιζέλου είναι ο δρόμος που ξεκινά από το τέλος της οδού 11ης Οκτωβρίου, (που κάποιες φωτογραφίες από 2 τμήματα της παρουσιάσαμε ήδη)
Η αρίθμηση του δρόμου ξεκινά από την διασταύρωση, με την οδό Μ.Αλεξάνδρου και την Πλατεία 28ης Οκτωβρίου. και καταλήγει στην διασταύρωση των οδών 11ης Οκτωβρίου -Αριστοφάνους και Αρχελάου
Η ονομασία δόθηκε μεταγενέστερα, αυτής της 11ης Οκτωβρίου, που είχε δοθεί λίγες ημέρες μετά την απελευθέρωση της πόλης το 1912.
Ο Βενιζέλος τις ημέρες της απελευθέρωσης της πόλης ήταν Πρωθυπουργός της Ελλάδος και συγχρόνως υπουργός Εθνικής άμυνας και είναι φυσικό η τιμή να ανήκει και σε εκείνον.
Παλαιότερα είχε στηθεί προς τιμή του στο προαύλιο χώρο του σημερινού δημοτικού ωδείου << Το Δρίζειο >> που βρίσκεται απέναντι από το δημοτικό πάρκο στην προέκταση της οδού Π. Χαρίση
Άλλα έπεσε θύμα και αυτός της διαμάχης που υπέβοσκε για δεκάδες χρόνια στην Ελληνική κοινωνία << Βενιζελικοί-Αντβενιζελικοί >>και εξαφανίσθηκε .
Για να δούμε με λίγα λόγια, ποιος ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος και γιατί θεωρείται ο άνθρωπος στον οποίο, η Κοζάνη και η Μακεδονία, του οφείλει την απελευθέρωσή της
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ (1864-1935 )
Ο σημαντικότερος Έλληνας πολιτικός,,ρεαλιστής και οραματιστής, ευέλικτος και τολμηρός .
Γεννήθηκε στην Κρήτη το 1864. Στα νεανικά του χρόνια η οικογένειά του κατέφυγε στην Ελλάδα, καθώς ο πατέρας του υφίστατο τις συνέπειες της επαναστατικής του δράσης.
Μετά την αποφοίτησή του από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών άσκησε τη δικηγορία στα Χανιά αλλά σύντομα τον απορρόφησε η πολιτική ως μέλος της φιλελεύθερης παράταξης.
Οι ηγετικές και πολιτικές του ικανότητες αναδείχθηκαν κατά την επανάσταση του 1897 στην Κρήτη.
Την περίοδο της Κρητικής πολιτείας (1898-1912) συνέβαλε στη διαμόρφωση του Κρητικού Συντάγματος, συγκρούσθηκε με τον Αρμοστή Γεώργιο για τις φιλελεύθερες αρχές του, κατέφυγε σε ένοπλη επανάσταση στο Θέρισο (1905) και πέτυχε την αντικατάσταση του Αρμοστή.
Το 1910 ανέλαβε την πρωθυπουργία στην Ελλάδα και συγκρότησε το «Κόμμα των Φιλελευθέρων».
Υπήρξε ο πρωτεργάτης της πολιτικής και οικονομικής ανόρθωσης της Ελλάδας και της νικηφόρας έκβασης των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913).
Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ήρθε σε ρήξη με το στέμμα αλλά με κόστος τον Εθνικό Διχασμό (1915-1917) επέβαλε την πολιτική του για είσοδο της χώρας στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων.
Η Ελλάδα ανταμείφθηκε για τη συμβολή της με την παραχώρηση της Αρμοστείας της Σμύρνης (1919)
Στις κρίσιμες εκλογές του Νοεμβρίου 1920 ο Βενιζέλος ηττήθηκε, αποσύρθηκε από την πολιτική, για να επιστρέψει μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.
Με δύο ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες του (1923) -την υποχρεωτική ανταλλαγή Ελλήνων και Τούρκων και τη Συνθήκη της Λωζάννης, που καθόρισε τα σύνορα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία- άλλαξε τον προσανατολισμό της ελληνικής πολιτικής και έβαλε τα θεμέλια της ειρηνικής ανάπτυξης.
Η τελευταία τετραετία της διακυβέρνησις του (1928-1932) ήταν περίοδος σταθερότητας και δημιουργίας.
Το τέλος της σταδιοδρομίας του σημαδεύτηκε από την απόπειρα κατά της ζωής του (Ιούνιος 1933) και το αποτυχημένο κίνημα του Μαρτίου 1935.
Αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι, όπου πέθανε στις 18 Μαρτίου 1936.