Οι «αναμάρτητοι» και τα μπλόκα. Πάσχου Μανδραβέλη
Με εξαίρεση τις φυσικές καταστροφές, τα «γεγονότα», που φοβόταν ο Χάρολντ Μακμίλαν, σπανίως προκύπτουν ξαφνικά. «Προετοιμάζονται» αθόρυβα και αργά.
Για παράδειγμα, χρειάστηκε πολύς χρόνος για να φτάσουμε στην τραγωδία των Τεμπών. Παρά τις πολλές προειδοποιήσεις για την κατάσταση του δικτύου, υπήρξαν ολιγωρίες, συμφέροντα που δεν επέτρεψαν την ολοκλήρωση της σύμβασης 717, ωχαδελφισμός, ρουσφέτια, και στην περίπτωση αυτής της κυβέρνησης, η ασύγγνωστη αλαζονεία του «ποιοι είστε εσείς που θα μας πείτε ότι…». «Είναι ντροπή και ντρέπομαι που θέτετε θέματα ασφαλείας», έλεγε σε αντιπολιτευόμενο βουλευτή για τους σιδηροδρόμους ο πρώην υπουργός Μεταφορών Κώστας Καραμανλής, μία εβδομάδα πριν από το τραγικό δυστύχημα. «Θα ήθελα να ανακαλέσετε αμέσως. Είναι ντροπή. Οταν σας εξήγησα και σας το ξαναλέω. Διασφαλίζουμε την ασφάλεια. Είστε αδιάβαστος, δυστυχώς όπως πολλοί συνάδελφοί σας. Εχετε μπερδέψει την κατάσταση» (20.2.2023).
Και για τα μπλόκα, που τώρα κόβουν την Ελλάδα στη μέση, υπήρχαν σημάδια. Εστάλησαν προειδοποιήσεις και μάλιστα από κυβερνητικά στελέχη. Τον Σεπτέμβριο του 2020 ο πρώην πρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ Γρηγόρης Βάρρας έγραφε υπομνήματα για τον βούρκο των επιδοτήσεων. Κατά έναν περίεργο τρόπο, όσοι μιλούσαν για το πρόβλημα έτρωγαν κλωτσιά· είτε προς τα πάνω είτε (συνηθέστερα) προς την έξοδο. Αντικαθίσταντο, δε, από άλλους που –στην καλύτερη περίπτωση– τα έβρισκαν όλα καλώς καμωμένα. Και είναι να αναρωτιέται κανείς τι σόι «επιτελικό κράτος» είναι αυτό που ακόμη και η ενδοεπικοινωνία δεν λειτουργούσε και ενώ μπορούσε να διορθώσει μια διοικητική παράλειψη στην Τροχαία Χανίων, δεν κατάφερε να δει κοτζάμ πάρτι που γινόταν στην υπόλοιπη Κρήτη.
Ετσι, μετά πέντε χρόνια ολιγωρίας, φτάσαμε να δικαιώνεται το σύνθημα «με (παράνομους) αγώνες κατακτάμε τα δικαιώματά μας». Ολοι, με πρώτη την κυβέρνηση, λένε ότι τα αιτήματα των αγροτών είναι δίκαια, αλλά όπως είπε ένας αγρότης της Βοιωτίας, «θα ασχολιόταν κανείς με εμάς αν δεν κλείναμε τους δρόμους;».
Δυστυχώς η απάντηση είναι «όχι», κι ας πούμε αυτήν την αλήθεια ψιθυριστά, διότι η νομιμότητα είναι το μέγα ζητούμενο σε αυτή τη χώρα. Από τις θεσμικές απρέπειες της κυβέρνησης στη Βουλή, τις επιστολικές αλλά… μυστικές ψήφους για τη σύσταση Προανακριτικής μέχρι τα μπλόκα των αγροτών, η νομιμότητα διαβρώνεται πανταχόθεν και κυριαρχεί «το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο…». Οπως αντέτεινε ένας Κρητικός αγρότης προκειμένου να υποστηρίξει το αίτημά του να μην ασκηθούν διώξεις ούτε για τα έκτροπα στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου: «Τι; Μόνο για τους πολιτικούς ισχύουν αυτά;».









