Οι άνθρωποι που αποφασίζουν για την καθημερινότητά μας μάλλον έχουν λησμονήσει ότι υγεία χώρις ψυχική υγεία δεν υφίσταται. Ραγδαία αύξηση αγχωδών διαταραχών, κρίσεων πανικού, φοβιών, ψυχαναγκασμών, κατάθλιψης κ.α. Γράφει η Ειρήνη Κρυσταλλίδου – Ψυχολόγος

Πολύ καιρό σκεφτόμουν να εκφραστώ πάνω στο ζήτημα του περιορισμού απο τις 6 αλλά σκεφτόμουν ότι μια πιθανή παρερμηνεία των αποψέων μπορεί να μην ήταν καθόλου βοηθητική. Εν τέλει νομιζώ ότι δεν γίνεται να μην εκφραστώ…
Η ζωή μας έχει νόημα και αξία καθώς είναι γεμάτη με εμπείριες και ελευθερίες, ερεθίσματα, συγκινήσεις και μνήμες. Προσπαθώντας να την προστατεύσουμε, κ πιο συγκεκριμένα την σωματική μας υγεία, φτάνουμε να υποπέφτουμε στο μεγαλύτερο ολίσθημα της ύπαρξης μας. Φτάνουμε να μην ζούμε για να προστατεύσουμε την ζωή… Πόσο παράλογο και ταυτόχρονα παράδοξο;;;; Να προστατεύουμε την ζωή…μη ζώντας!!! Φτάνουμε να προστατεύουμε κάτι με τρόπο εκμηδενιστικό και ολοκληρωτικά καταστροφικό. Τι νοημα και αξία έχει η ζωή εαν δεν την ζεις; Τι νόημα έχει να προστατεύεις κάτι με τρόπο που χάνει την αξία του;
Από την θέση μου κ τον επαγγελματικό μου ρόλο, παρατηρώ ραγδαία αύξηση αγχωδών διαταραχών, κρίσεων πανικού, φοβιών, ψυχαναγκασμών, κατάθλιψης και πολλών άλλων προβλημάτων. Οι άνθρωποι που αποφασίζουν για την καθημερινότητά μας μάλλον έχουν λησμονήσει ότι υγεία χώρις ψυχική υγεία δεν υφίσταται… Και δυστυχώς τα δεδομένα δείχνουν ότι σ αυτό έχουμε ΑΠΟΤΥΧΕΙ!!!
Μέτρα προστασίας και προφύλαξης ΝΑΙ, μέτρα όμως που σεβονται το δικαίωμα στην ζωή και προστατεύουν και τη ψυχική μας υγεία!