Οι δισυπόστατοι βουλευτές

Το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να καταλογίσει κάποιος στην κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι ότι κάνει διακρίσεις. Κραυγάζει εξίσου για τα «εγκλήματα» και αριστερών και δεξιών κυβερνήσεων. Εξαπολύει μύδρους και για το Μάτι και για τα Τέμπη, χρησιμοποιώντας σχεδόν την ίδια ορολογία: «έγκλημα», «συγκάλυψη», «κακοπαιγμένο θέατρο πάνω στα πτώματα των ανθρώπων».

Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι αν η κ. Κωνσταντοπούλου σχίζει τα ιμάτιά της ως πρόεδρος κόμματος, που εκ των πραγμάτων θα έχει πολιτικά οφέλη, ή ως δικηγόρος που προσδοκά άλλου τύπου οφέλη και όχι κατ’ ανάγκην οικονομικά. Υπήρξε μεν ένα φεγγάρι δικηγόρος της κ. Μαρίας Καρυστιανού, αλλά η συμμετοχή ενός συνηγόρου σε μεγάλες υποθέσεις προσφέρει κέρδη δημοσιότητας. Δεν θα το μάθουμε ποτέ αφού είναι άγνωστες οι βουλές των ανθρώπων και δεν μπορούμε να κάνουμε δίκες προθέσεων. Στην Ελλάδα το μυστήριο πυκνώνει από τη ρευστότητα των ιδιοτήτων. Δεν ξέρουμε ποιος κάνει τι στον δημόσιο βίο· υπάρχουν άνθρωποι που το πρωί είναι βουλευτές και το βράδυ λένε τον καιρό στα κανάλια.

Οι βουλευτές-μετεωρολόγοι είναι το μικρότερο κακό, υπό την έννοια ότι ο καιρός σπανίως μπλέκει με τα πολιτικά πράγματα. Η θεωρία του κ. Κωνσταντίνου Τσουκαλά περί «πολυσθένειας των Ελλήνων» βρίσκει καλύτερη εφαρμογή με τους βουλευτές-δικηγόρους. Παρένθεση: Ο (επιτέλους!) ακαδημαϊκός διατύπωσε τη θεωρία του «πολυσθενούς υποκειμένου», το οποίο δεν είναι ο απλός πολυτεχνίτης, αλλά εκείνος που λόγω πολλαπλών απασχολήσεων εντάσσεται σε διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, τα συμφέροντα των οποίων μπορεί να έρχονται σε σύγκρουση.

Οι δικηγορικοί σύλλογοι θα μπορούσαν, αντί να ψάχνουν τα αίτια των δυστυχημάτων, να αποφασίσουν την αναστολή της δικηγορικής ιδιότητας σε όσους αγορεύουν στη Βουλή;

Βεβαίως το πρόβλημα της «πολυσθένειας» των βουλευτών δεν αφορά μόνο την κ. Κωνσταντοπούλου. Γράφαμε παλιότερα για τον κ. Αθανάσιο Πλεύρη, συνήγορο του ειδικού φρουρού που δέχθηκε τη φρικτή επίθεση στη Νέα Σμύρνη, πως «όταν ανεβεί στο βήμα της Βουλής για τα θύματα των χουλιγκάνων –μπορεί να μπει π.χ. και θέμα κάποιας αποζημίωσης–, πάλι θα μπερδευτούμε. Θα αγορεύσει ως εκπρόσωπος του έθνους ή ως δικηγόρος ενός θύματος που θέλει να επιτύχει το καλύτερο για τον πελάτη του;» («Ή βουλευτής, βουλευτής…», 28.3.2021). Σημειώναμε επίσης την περίπτωση του κ. Μάκη Βορίδη, ο οποίος σύμφωνα με δήλωσή του «το 2014 υπέβαλα στο τότε τριμελές εφετείο κακουργημάτων μαζί με άλλους συνηγόρους ένα αίτημα αναβολής εκδικάσεως της υποθέσεως» του βασικού κατηγορουμένου για το σκάνδαλο των Energa και Hellas Power, εταιρειών που φέρεται να έχουν καταχραστεί 270 εκατ. ευρώ σε βάρος του Δημοσίου. Τότε ο κ. Βορίδης ήταν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ.

Ενάμιση χρόνο μετά, στο ειδικό δικαστήριο ζήσαμε μια καθ’ όλα ελληνική πρωτοτυπία: «Συνήγορος υπεράσπισης ενός εκ των κατηγορουμένων είναι μέλος της κατηγορούσας αρχής, δηλαδή της ελληνικής Βουλής. Στην αίθουσα συνεδριάσεων που θα ελέγξει το δυσώδες παρασκήνιο των τηλεοπτικών αδειών και την προσπάθεια χειραγώγησης των ΜΜΕ από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ο βουλευτής του ΚΙΝΑΛ κ. Ανδρέας Λοβέρδος είναι συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορουμένου κ. Χρήστου Καλογρίτσα» («Κατήγορος και συνήγορος», 25.11.2022).

Το 2001 η «πολυσθένεια» των βουλευτών θεραπεύτηκε με την αναθεώρηση του άρθρου 57 του Συντάγματος που προέβλεψε ότι «Τα καθήκοντα του βουλευτή είναι ασυμβίβαστα με την άσκηση οποιουδήποτε επαγγέλματος». Η αναθεώρηση… αναθεωρήθηκε το 2008 κι έκτοτε έχουμε πάλι δισυπόστατους βουλευτές.