Οι γελαδάρηδες της Φλώρινας: Όταν τα χωριά της μύριζαν γιαρμά και φρέσκο γάλα. Μνήμες από μια χαμένη βουκολική ζωή

Οι γελαδάρηδες της Φλώρινας: Όταν τα χωριά της μύριζαν γιαρμά και φρέσκο γάλα. Μνήμες από μια χαμένη βουκολική ζωή

Ένα αφιέρωμα στη συνεργατική παράδοση των χωριών του οροπεδίου της Φλώρινας, που χάνεται στη λήθη

Αφιερωμένο στην βουκολική παράδοση του οροπεδίου της Φλώρινας: Οι γελαδάρηδες των χωριών της Φλώρινας! Στο οροπέδιο της Φλώρινας, τα χωριά είχαν αναπτύξει μια κοινή συνεργατική μέθοδο για τη βόσκηση των αγελάδων τους, που σήμερα φθίνει απόλυτα,αν δεν έχει ήδη εξαφανιστεί! Ανάθεταν σε έναν ή περισσότερους να βοσκούν καθημερινά τα γελάδια τους,ως κύριο επάγγελμα βοσκού,ο γελαδάρης,τον οποίο πλήρωναν από κοινού όλοι!

Πήγαιναν κάθε μέρα τα ζώα σε ένα συγκεκριμένο χώρο συγκέντρωσης,κι από εκεί τα αναλάβαινε ο γελαδάρης!

Τα ζώα επέστρεφαν κάθε απόγευμα,πριν το σούρουπο,από τον ίδιο δρόμο και κάθε ζώο ήξερε και έστριβε μόνο του κι έμπαινε στο στάβλο να φάει γιαρμά ή καρπό, προκειμένου να το αρμέξουν ή να αμολήσουν τα μοσχάρια να βυζάξουν!

Κάθε σπίτι είχε 1 αγελάδα το λιγότερο,υπήρχαν και χωριατόσπιτα που είχαν 2 και 3 και περισσότερες!Τα τελευταία μάλιστα χρόνια (γύρω στα 1970) όσο πήγαινε οι γελαδάρηδες γινόταν όλο πιο σύγχρονοι, είχανε τρατζίστορ και κάποιοι το παιζαν και καουμπόηδες, η μόδα των γουέστερν!

Από ένα σημείο και μετά η καταναλωτική μανία, οι γαλακτοβιομηχανίες,οι μαζικές μονάδες του εξωτερικοί, το γάλα που όλο κι αύξαναν οι μέρες που θεωρούνταν φρέσκο,μαζί με τους διορισμούς στα ορυχεία της ΔΕΗ και στους εργολάβους, μαζί με την αστυφιλία και τη συνεχή αγορά διαμερισμάτων κλπ οι αγελάδες στα χωριά λιγόστεψαν, το ίδιο και οι γελαδάρηδες!

Και στο τελευταίο σπίτι σήμερα του χωριού, όσα έμειναν, δεν βλέπεις φρέσκο γελαδινό βούτυρο και τυρί, δεν έχει φρέσκο γάλα, που και που έχει αυγά και κότες! Δυστυχώς τα νύχια μάκρυναν, τα μαλλιά αποχρώσεις, η κοινωνία έχασε τη συνοχή της, διαζύγια με την παραμικρή αιτία!

Ποιός νέος και ποιά νέα σήμερα θα μπεί στο στάβλο, ακόμα και σε μονάδα μαζικής παραγωγής και μεταποίησης προιόντων ζωικής προέλευσης!

Κανείς δεν μνημονεύει σήμερα την παλιότερη βουκολική ζωή,ούτε καν σαν πολιτιστικό δρώμενο)! Από 80.000 και πλέον βοοειδή στο Νομό Φλώρινας το 1980 το 2011 είμαστε κάτω από 18.000 και συνεχίζουμε τον κατήφορο!

Κι όλοι μαζί κλαίμε την ερήμωση της υπαίθρου μας,που αυξάνει το κόστος της ζωής μας, χάνοντας μαζί και τις παραδόσεις μας!

Κώστας Μπομπότας