Oι ιδιώτες που τη λυμαίνονται τη ΔΕΗ, είναι προφανές, ότι ούτε για το δημόσιο συμφέρον νοιάζονται, ούτε για τη χαμηλή τιμή. Μόνο για τα κέρδη τους. Η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος σε χώρες της Ευρώπης

Ένα ( Δ =δημόσια) κάνει τη διαφορά.
Στην αρχή, έπαιξαν το παιχνίδι της στοχοποίησης.
Γιατί να πληρώνονται οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ, με όρους Ευρώπης?
Αυτοί φταίνε.
Μετά έπαιξαν το παιχνίδι της μετάθεσης χρεών. Πήραν τα αποθεματικά της ΔΕΗ, που ήταν μια υγιής και με κέρδη δημόσια επιχείρηση φθηνού ηλεκτρικού ρεύματος, και οδήγησαν το δυναμικό ασφαλιστικό ταμείο της σε πλήρη διάλυση.
Ακολούθησε η ενοχοποίηση κάθε δημοσίου φορέα,
– από τους πολιτικούς που πληρώνονται από το δημόσιο -,
με το επιχείρημα, ότι αν γίνει ιδιωτικοποίηση, ο ανταγωνισμός θα μας δώσει φθηνότερο ρεύμα…
Πολλοί, τους πίστεψαν. Έτσι, όταν άρχισαν οι νέοι ΠΑΡΟΧΟΙ ενέργειας, την πολιτική προσέλκυσης πελατών σε εταιρείες που στηρίχτηκαν στο κρατικό δίκτυο παραγωγής και διανομής της, τσίμπησαν εύκολα το δόλωμα.
Η ΔΕΗ άρχισε να “πουλιέται”, (μάλλον να χαρίζεται…), σε ιδιώτες τμηματικά, μέχρι να μη μείνει τίποτε όρθιο. Παντού ανέλαβαν εργολάβοι,
από τη μεταφορά εργαζομένων μέχρι το δύσκολο έργο εξόρυξης στα ορυχεία, και αφού
πήραν τεράστια ποσά με υπερκέρδη για τους ίδιους, άρχισαν να πληρώνουν με μισθούς άγριας εκμετάλλευσης, τους νεόφτωχους, με σύμβαση οκταμήνου εργαζόμενους…
Έπειτα, ο πρωθυπουργός έβαλε την ταφόπλακα στην παραγωγή ενέργειας στη χώρα με την απόφαση για απολιγνιτοποίηση.
Με την – δήθεν οικολογικής ευαισθησίας- απολιγνιτοποίηση, κλείνει συμφωνίες αγοράς (!) ηλεκτρικού ρεύματος με τη Γερμανία που ανοίγει κι άλλη λιγνιτική μονάδα παραγωγής και δεν κλείνει φυσικά τις υπάρχουσες…
Και ήρθε τώρα η στιγμή, οι πάροχοι ενέργειας, να κάνουν αυτό που σκόπευαν από την αρχή : να γίνουν καρτέλ συμφερόντων που τριπλασίασε τους λογαριασμούς των έτσι κι αλλιώς πτωχευμένων πελατών, με πραγματική αφαίμαξη των πενιχρών εσόδων τους.
Λογαριασμοί από 600 ως 1000 ευρώ σε κατοικίες 3000 ως 20.000 σε μικρές επιχειρήσεις, δίνουν τη χαριστική βολή στην ετοιμοθάνατη επιχειρηματικότητα και στην οικιακή οικονομία.
Οι θιασώτες της ιδιωτικοποίησης, νιώθουν τώρα προδομένοι και τα βάζουν με τη ΔΕΗ.
Δε φταίει όμως η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού,
– που σημειωτέον έκανε και κοινωνική πολιτική -, για την ακριβότερη πια σήμερα τιμή στην Ευρώπη ανά μεγαβατώρα. (!)
Η ιδιότητα της “Δημόσιας” επιχείρησης που ξέραμε, εδώ και καιρό, έπαψε να υπάρχει…
Και οι ιδιώτες που τη λυμαίνονται, είναι προφανές, ότι ούτε για το δημόσιο συμφέρον νοιάζονται, ούτε για τη χαμηλή τιμή.
Μόνο για τα κέρδη τους.
Η ενεργειακή κρίση είναι ήδη εδώ.
Περαστικά μας….

Ολυμπία Τσικαρδάνη