Για μια ακόμα φορά 40 αθώοι άνθρωποι, στο μεγαλύτερο μέρος τους παιδιά και φοιτητές χάνουν τη ζωή τους για έναν “άγνωστο- πασίγνωστο λόγο”.
Για ακόμα μια φορά δεκάδες άνθρωποι που γλύτωσαν από την κόλαση δεν ξέρουν αν θα ξαναπερπατήσουν, αν θα ξαναδούν, εάν αρτιμελείς θα ξαναγυρίσουν στις οικογένειές τους.
Για ακόμα μια φορά ένα πανάθλιο σύστημα εξουσίας θα κρυφτεί πίσω από το “ανθρώπινο λάθος”.
Για ακόμα μια φορά μόλις στερέψουν τα “κροκοδείλια δάκρυα” θα γίνουμε μάρτυρες αλλαξοκολιάς ευθυνών.
Τριακόσιοι επαγγελματίες serial killers και τα τσιράκια αυτών θα παίζουν τένις με την αδιαφορία τους, την ανικανότητά τους, τη κυνικότητά τους, τη προστυχιά τους και την αναλγησία τους.
Θα πετάνε καρφιά ο ένας στον άλλο έχοντας στο μπαλάκι τυπωμένο “εσύ φταις που…” και θα αποκρούει ο αντίπαλος- συμπαίκτης που έξω από το τερέν είναι και “ομόσταυλος” απαντώντας “τι λες ρε καθηκι, εγώ που….”.
Στο τέλος το ματς θα λήξει ισόπαλο με την υπόσχεση στους λοβοτομημένους, κρετίνους θεατές “ότι θα χυθεί άπλετον φως”.
Αυτός ο τόπος από το 1998 έως σήμερα μετράει τραγωδίες στις οποίες “το απλετον φως” που χύθηκε προκάλεσε ολική τύφλωση.
Ενδεικτικά να υπενθυμίσω μερικές.
” Εξπρές Σάμαινα” 1998.
Νεκροί 87. ΑΠΛΕΤΟΝ ΦΩΣ.
“Τέμπη”. Τροχαίο με μαθητές 2006
Νεκροί 22. ΑΠΛΕΤΟΝ ΦΩΣ.
” Μανδρα- Πλημμυρες” 2016.
Νεκροι 18. ΑΠΛΕΤΟΝ ΦΩΣ.
” Μάτι – Πυρκαγιές” 2018
Νεκροί 100. ΑΠΛΕΤΟΝ ΦΩΣ.
“Πανελλαδικές Πυρκαγιές” 2021.
Νεκροί 2. Καμένα 1,7 εκατ. στρέμματα.
ΑΠΛΕΤΟΝ ΦΩΣ.
“Σύγκρουση αμαξοστοιχιών” 2023.
Νεκροί 40. Θα περιμένουμε το φως.
Στις ανωτέρω δεν συμπεριλαμβάνω τις μικρές, καθημερινές τραγωδίες όπου συμπολίτες μας πεθαίνουν γιατί δεν βρίσκουν θέση στο ΕΣΥ.
Ξεσπιτώνονται με φάπες σαν κοινοί εγκληματίες.
Απολύονται κλοτσοπατιναδον στα 50 τους χρόνια και ζουν με τα σκουπίδια και εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις καθημερινής τρέλας.
Για τη χθεσινή τραγωδία είμαι ο πλέον αναρμόδιος να βγάλω μισή κουβέντα εξ ου και βγάζω τον σκασμό.
Δεν είμαι ούτε μηχανολόγος, ούτε σταθμάρχης, ούτε μηχανοδηγός, ούτε πληροφορικάριος, ούτε στέλεχος σιδηροδρόμων, ούτε καν χρήστης.
Απλά εν έτει 2006 χρησιμοποίησα το τρένο, αν θυμάμαι καλά από Βρυξέλλες για Παρίσι.
Επειδή μου έκανε εντύπωση η απίστευτη ακρίβεια στην αναχώρηση και οι υψηλές ταχύτητες – 140 χλμ την ώρα – κάνοντας χρήση της δημοσιογραφικής μου ιδιότητος ρώτησα τον επικεφαλής του δρομολογίου για θέματα ασφαλείας.
Με υποδειγματική ευγένεια με ξενάγησε στο κοκπιτ της αμαξοστοιχίας.
Ήταν σαν να έμπαινα σε διαστημόπλοιο.
Οθόνες, παραοθόνες, ηλεκτρονικοί χάρτες, ψηφιακοί καταγραφείς των δρομολογίων και ένα σωρό μαγικά άλλα πράματα.
Όπως μου εξήγησε, τα πάντα ήταν ψηφιακά και ελέγχονταν δορυφορικά.
Η παρουσία του εκεί ήταν μια επιπλέον δικλίδα ασφαλείας από τις πολλές που υπήρχαν.
Το δρομολόγιο, όπως με χιουμοριστικό τρόπο μου είπε στο τέλος “κινδύνευε μόνον από βαριά τρομοκρατική ενέργεια, ή ανεξήγητα νεύρα του Θεού”.
Για τη χθεσινή τραγωδία αγνοώ “εάν είχε ανεξήγητα νεύρα ο Θεός”- δεν το φαντάζομαι – ή οι ταγοί της εξουσίας πάλι θαυματούργησαν.
Αυτό όμως που ξέρω είναι ότι ανεξαρτήτως κομμάτων και χρωμάτων αυτές οι τραγωδίες επαναλαμβάνονται με υποδειγματική συνέπεια.
Αυτό που επίσης ξέρω είναι ότι ψηφίζω τύπους που “εάν δεν μπορέσουν να με προφυλάξουν από το κακό μου κάρμα τουλάχιστον δεν θα το προκαλέσουν”.
Τριήμερο εθνικό πένθος κήρυξε σήμερα ο πρωθυπουργός.
Μα αυτή η χώρα βρίσκεται σε μόνιμο πένθος, γλύτωσε κανείς για να γίνει και εθνικό τριήμερο;
Η μοναδική χαρά που παίρνει η ελληνική κοινωνία προέρχεται από “το κακό που δεν βρήκε εκείνη και χτύπησε τους άλλους”.
Αποτελούμε “cace study” των ανά τον κόσμο ψυχιάτρων.
Σύσσωμη η ελληνική κοινωνία ζει, κινείται και αναπνέει επειδή ο Θεός “συγκρατεί τα ανεξήγητα νεύρα του”.
Είναι πανέτοιμη να δακρύσει, να πενθήσει και να μοιρολογήσει ανά ώρα και λεπτό κάνοντας “ασκήσεις ετοιμότατος” για να “υποδεχθεί” το επόμενο κακό.
Είναι όμως και “Θεούσα”.
Κάθε φορά σταυροκοπιέται και ψέλνει, “Αχ Θεέ μου, μακριά από μας”.
Αυτά τα σοφά λόγια “υποκλέπτει” η εξουσία, πείθεται ότι έχει απέναντί της κορυφαίους μαλάκες, “ρίχνει” και ” ένα άπλετον φως” και συνεχίζει μέχρι να μας αφανίσει σαν τις κατσαρίδες.
Παιδιά, πάμε γερά.
” Μακριά από μας”.
Bάλτε χαϊμαλιά και φυλακτά, φορέστε κομποσκοίνια στα χέρια και στα ποδάρια. Βάλτε τα στριγκάκια ανάποδα, αγοράστε μαύρα σώβρακα σαν τον Μπισμπίκη μη σας “πιάνει το μάτι”, ανάψτε τα καντήλια και μετά ” θωρακισμένοι” ποντάρετε, ποιος “Θεος φυλάξοι” θαναι ο επόμενος.
