Οι μύθ’ τ’ (Α)Ισώπου. – Ου λαγός  κι η γκαχιλώνα – Τα μύθια τ’ Ττζιουμπάνου – Ου Κρέαρους κι η αλούπα. Ετσ’…μ’ ήρθιν

Οι μύθ’ τ’ (Α)Ισώπου. – Ου λαγός  κι η γκαχιλώνα – Τα μύθια τ’ Ττζιουμπάνου – Ου Κρέαρους κι η αλούπα.

Ετσ’…μ’ ήρθιν

Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος

(NA MI ΣΧΟΥΡΝΑΤΙ..ΛΑΘΙΨΑ ΨΙΧΑ,  ΕΙΣ ΤΟ ΟΡΘΟΝ….)

(ΜΕΡΟΥΣ ΕΒΔΟΥΜΟΥ)

Ντάφας: Άκσι  γράψι τώρα απού παν..στου μέρους π’ άφκαμι …ιτούτουϊα π’ θα σι πώ τώρα..πιλέκα κι γράφι:  « ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ, Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»

Ου Νάσιους πιτάχκιν ουρθός!! «Τίιιι!!! Αυτόϊα θέλτς να γράψου κυρ Ντάφα;;; για ν’ Αριτί κι τ’ Λιφτιρία;;»

Πρόϊδρους Ντάφας: Αυτόϊα , όπους ακριβώς τ’ άκσις. Στου δίνου κι σι χαρτι..γραμμένου…ιντάξ;;

Νάσιους: Καλά κύριι Ντάφα…αυτό του μήνυμα διάλιξις να γράψ’ μόνι δημόσια στου μνημείου;; Γιατί δε φκιάντς μια ξιχουρστή πλάκα , να γραφ όλα τα μήνια απ’ θέλν στου χουριό;; Φτηνή θα σι βγεί.Να γράφ ας πούμι « θέλ’ η Λισάβη τ’ Ματή να φκιάσν πίτα» ή  « Θέλ ου Τάκας του Λιόλια να θιρίσν τ’ λόντζια στ ντρόγκουλα» ή « θέλ ου Τσίτσιους τουν  ‘Πουστόλ’ να πάν να μιθίσν στου καφινείου γιατί έχν ντέρτια…αγαπούν» ή  « θελ ου Τόλιους ου καντηλανάφτς να……»

Πρόϊδρους Ντάφας ( τουν διακόπτ…είνι κι απ τς ρακές) Τι λές ρα Παραχών;; τι Λισάβις κι Ματές μι αναφέρντς;; τι Λιόλιας κι λόντζια στ ντρόγκουλα;; Άει σφιξ ξλέϊνι κι γράψι αυτό απ’ σ’ είπα..ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ, Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, μι σι ζιάσου καμιά μι του σκιπάρ στου κιφάλ..

Παραχώντς:Τηρα Πρόϊδρι;άκσι.. καλύτιρα να σι σνάξν μι του σκιπάρ στου λαέν ..παρα να σι ζιάσν κουτσιά στ’ ..αρχ@!@ια.. . Του σκιπάρ θα τ’ αντέξου…τν κουτσιά όχ. Αλλά ..τι να κάμου…Ινταξ κυριι Πρόϊδρι..οτ’ πεις..θα του πιλικίσου του μήνιου.

Τζήκας: (συνιχίζ) Κι έτς κι απ λές Γόλη . Ου καημένους ου Νάσιους τόγραψιν ντίπ ετσιαϊάς. Μας λόζιασιν κι μας ανακάτουσιν όλνους ου Ντάφας.. Ακούς ικεί να γράψ σι δημόσιου χώρου. « ΘΕΛ Ν’ ΑΡΙΤΙ ΚΙ Ν’ ΤΟΛΜ Η ΛΙΦΤΙΡΙΑ». Απόλκιν η ικκλισιά , κι κατ γραμματζμέν του διάβαζαν κι όλ’ π’ αράδζαν σταυρουκουπιούνταν , απουρούσαν κι έφιβγαν του ριβάν’. Άϊντι κι απ λές αξά…τ’ όνουμα ν’ Αριτί κι τ’ Λιφτιρία τα ξέρουμι αυτήν η Τόλμ’;; ποια είνι;;.Πάντους κι τν Τόλμ τ’ μύντσιν η Λιφτιρία, ότι τ’ θέλ’  να ρθεί. Στου Χουριό μας τέτοιου όνουμα, Τόλμ’ δεν υπάρχ’.  Πρέπ’  νάνι αούτκου, για τ’ αυτό τόβαλιν ου Ντάφας στν πλάκα. Θ’ αγάπσιν καμιά αούτσα, πέρα απ του πουτάμ , απ του Γκινόσ’  η τ’ Μουλόχα κι μόλις ρουφκάλτσιν τς τιουλτιούκις , τ’ θμήθκιν κι τν χουρχούλιαξιν κι αυτήν στν πλάκα, για να τ’ν ψάχν κι αυτήν  η Λιφτιρία. Ιντουμιταξύ, όλ έψαχναν να καταλάβν ποιά Αριτί ινουάει κι ποια Λιφτιρία. Ν’ Αριτί , τ’ μκρη τ’ θυγατέρα τ’ γκαβουμήτσιου;;η ν’ άλλ που είνι παντριμέν μι τι κείνουν του νταουλτζή στου Χουτούρ; ή ν Αριτί τς Χρηστάκινας;; ή…αμ ποιά  Λιφτιρία ήταν απ’ θέλτσιν τς άλλις;; Ικείν απ έχ  του σπιτ στουν απάν του μαχαλά τ’ στραβουκάνα;; ή τ καντηλανάφτ τ’ Τόλιου η μαχιά;;αυτήν που είνι χουντρή σαν κλαδαριά;; ή… Αμ τ’ άλλου;; τι μας νοιάζ ιμάς ότι ή Λιφτιρία θέλ ν’ Τόλμ κι  ν’ Αριτί κι τόβαλαν κι σι μάρμαρου στου μισουχώρ;; Άμα τς   ήθιλιν, ας τς μυνούσιν μι κανά μκρο πιδι..κανα ζβόμπιρα. Η Ιφταλία, ας πούμι,  πού ήθιλιν τν Ξιάγκλια κι τ’ Βανθία, για ιλιάτσια,  όταν στραγγούλτσιν του πουδάρ τόγραψιν σι καμιά πλάκα;; ή φώναξιν  τ’ μπάμπου ν’ καραμπιμπέρινα , να μυνήσ’ τς άλλις να ρθούν. Μη χειρότιρα…όταν ρουφκαλνάει  αυτός ου Πρόϊδρους ..τ’ ανακατών όλα..κι ρουφκαλνάει συχνά τιλιυταία.

Άκσι τώρα, ιμείς τι θα φκιάσουμι.Ιμείς θα φκιάσουμι γκουκυρίσιις δλειές.Ιπειδής στου ισχύουν Σύνταγμα τ’ 1927 όπους  προυβλέπιτι, στου άρθρου 7 περι ατουμικών δικαιουμάτουν παρ α. περι ατουμικής ιλιφτιρίας ιδάφιου στ. πιρί ιλέφτιρις διάδουσης ιδεων..μι κάθι μέσου (έντυπα , λικτικά , μι νταμπέλις, μι πιρστέρια, σι μάρμαρα κλπ),κι ιπειδής αυτός ου αχρειάνκους ου ψιυτουπρόϊδρους ου Ντάφας, ( ου Τζήκας ήταν απ τουν άλλου του συνδυασμό..απ’ τ’ άλλου του κόμα. Είχιν ικλιγεί κι σύμβουλους κι σκουτόνουνταν αράδα μι του Ντάφα), έγραψιν του θκότ του μύνημα κατά τ’ μιριά τ’ ΑηΜνά μας ιπιτρέπιτι οπουδήπουτι, ουποτιδήπουτι να στείλουμι κι μείς τα μυνήματά μας, να διαδόσουμι κι μείς τς ιδέις κι τα απουφθέγματά μας χουρίς να πάρουμι άδεια απού καγκάναν. Ειδικότιρα όταν προκειτι για ιπιστιμουνική έριυνα π διινιργήθκιν ιπισταμένα, ουπαν που ένα φιγκαρ, στα μπαίρια, στ μυλουνόστρατα, στ’ μπαρα στου πανουβράκ, στου μανάφ κι ουλουκληρώθκιν στουν απάν τουν κάμπου τς κουτσούφλιαντς. Θα γέν’ λοιπον  τα παρακάτ:

Τν Κυριακή είνι ΑηΤζήκας κι θα πάρου ριπώ. Όπους σ’ είπα κι προυτύτιρα θα μυνήις του Νάσιου τουν Παραχών νάντους αμπρουστά στου γραφείου, στν μιριά κατά τν πλατέα, μι όλα τα ύπιργα, κι να φέρ ένα μνημείου κάμπουσου τρανό..κι τα πλερουμιάτκα θα τα κανουνίσου ιγώ. Ιντάξ;; Τν Κυριακή θα γράψου Ιστουρία…θ’ αφήκου τ’ ανάμ’..θα μι μουλουγουν για χρόνια απ’  θ’ αφήκου του στίγμαμ , στν ιπιστημουνική βιβλιουθήκ’ αποφθιγμάτουν τ’ Ντριανόβου. Έλα ψίχα να σι πώ…ιδώϊα παραπέρα ( τουν παίρν παραπέρα απ του πιδί κι τουν μουλουγάει του σχέδιου..σχιδόν στου φτί).

Μόλις τ’ ακούει , ου Γόλης πιτάχνιτι ουρθός

Γόλης:!!!! Ωρέ αξά..είσι σίγουρους;; θα μας παρν μι τς μπιστιριές ..μι τς τζιουμανίκις κι μι τς φούρκις θα μας μασν τα ψαράκια.Μα μη μας μπιστιρουβουλήσν ( απ’ του πιτρουβουλήσν) κιόλαντς. Ιγώ να μι σχουρνάς δεν μπουρώ νάμι.. Έχου φαμπλιά κι..

Τζήκας: Δεν πειράζ ρε αξά. Ας μην είσι. Του απόφθιγμα π’ γιννίθκιν μέσα στου ψμένουμ, στου στου υψίπιδου  τς κουτσούφλιαντς, πρεπ να διαδουθεί …πρώτα ιδωϊα στου Ντριάνουβου κι κατουπίτυρα.. «εις άπασα την επικράτειαν».(του υψίπιδου τα κουτσούφλιαντς, τ’ άξιν απ τουν Κώτσιου πιτιόρ κι τουν αρισιν κι τούπιν. Αυτόια του τιλιφταίου «εις άπασα την επικράτειαν»  δεν ήξιριν ντιπ τι σημαίν…αλλά τούλιγιν αράδα, ιπειδης τούχιν ακούσ’ απού έναν γραμματζμένου..κι έναν γιατρό . Τούλιγιν αράδα, στα πρόβατα, στα μπλάρια κι τα γουμάρια ,στα σκλιά… τς  ανθρώπ. Ετς κι αλλιώς δεν καταλάβιναν, καγκαένας..καντίπουτα. Αλλά του «εις άπασαν» τουλιγιν γιατί όμοιαζιν μι του όνουμα τς γυναίκαςτ’ π’ ν’ ήλιγαν Πασία..κι τ’ άλλου , τν ιπικράτια, ιπειδης  άκσιν του γιατρό του Μπουντιουκου απ τ, Σιάτστα να λέει για τν’ Πασία όταν γριντώθκιν, αρρώστσιν κι είχιν θιρμασιά κι έκαμνιν αράδα μιτό κι τσίλια .. « Τζήκα…έχ’ κι ακράτεια».Τι ακράτεια  τι ιπικράτεια…έτς κι αλλιώς θα χιστεί ου λαός απ’ τ’ χαράτ όταν μαθ’  για του απόφθιγμα….