ΟΙ ΜΥΘ’ Τ’ (Α)ΙΣΩΠΟΥ. – ΟΥ ΛΑΓΟΣ ΚΙ Η ΓΚΑΧΙΛΩΝΑ – ΤΑ ΜΥΘΙΑ Τ’ ΤΖΙΟΥΜΠΑΝΟΥ – ΟΥ ΚΡΕΑΡΟΥΣ ΚΙ Η ΑΛΟΥΠΑ

ΟΙ ΜΥΘ’ Τ’ (Α)ΙΣΩΠΟΥ. – ΟΥ ΛΑΓΟΣ ΚΙ Η ΓΚΑΧΙΛΩΝΑ – ΤΑ ΜΥΘΙΑ Τ’ ΤΖΙΟΥΜΠΑΝΟΥ – ΟΥ ΚΡΕΑΡΟΥΣ ΚΙ Η ΑΛΟΥΠΑ

ΕΤΣ …Μ ΗΡΘΙΝ.

Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος

(ΜΕΡΟΥΣ ΤΕΤΑΡΤΟΥ)

Σι  λιγου , οι γαλατζίδις φταν. Ου Τζήκας κι ου Γόλης χιριτιούντι..τσακώνουντι κι απ τα χέρια ..

Γόλης: Γειά σου ρε αξά Τζήκα προυβατάη…τι χαμπάρια;; είσι καλά; όπους σι μουλουγούσαν;;

Τζηκας: Γειά σου κι σι σένα ρε αξάδιρφι Γόλη..καλά είμι..ισείς;; η φαμπλιά;;

Γόλης: Όλ καλά Τζήκα..α να ξιφουρτώσουμι κι να ταχτουποιήσουμι του χαϊβάν ψίχα κι τα λέμι ύστρας.

Ου Τζήκας τουν έτρουγιν..πότι να κάμ τς ανακοινώσεις;;

Ου Γόλης κι ου Κώτσιους ξιφουρτών του μπλάρ…τα καρδαρια..τα γκιούμια, όλα τα τσιμπράτσκαλα. Λύν ου Κώτσιους κι ν’ ίγκλα τραβάει κι ν’ ουψτιά απ’ τ’ νουρά κι βγαν κι ακουμπάει καταή του σαμάρ…να ξιαπουστάσ’ του ζώου…κι λέει « Άει πιδίμ ..αει Κώτσιουμ, συρι δέσι του μπλάρ σι κείνουϊά του χουντρό του γκουρτσάγκαθου..κι άστου καμπόσ’ τριχιά..νάχ’ τράτους, να βουσκάει»

Κώτσιους: Μάλιστα Πατέρα…πηγαίνω..

Αφου σών,   ου Τζήκας παίρν ν’ απόφασ’ « Άκσιτι..μόλις σωσουμι τ’ αρμιγμα..θα σας πω μια ζγκουρουμπλια απ’ έπαθα …αλλά του κυριότιρου..τι συμπέρασμα μι βουήθσιν κι έβγαλα κι τι πρεπ να γέν’ απ’ τι δώια κι σιαπέρα….να ξέρτι θ’ αφήκου τ’ ανάμ…θα μι μουλουγούν

Γόλης: Τι ρα..έπαθις κανά χατά;; κανά γιρό ζαράλ’;; θέλτς κανά βόηθιου;;;

Τζήκας: Όχ ρε αξά..καντίπουτα δεν έπαθα…  ίσια-ίσια θα ιδείς κατουπίτυρα τι βρήκα κι τι θα σας πώ

Του Γόλη τουν έτρουιν..τι να θέλ’ να τουν πεί ου αξάς ου Τζήκας;; είνι κι ψια ανέσουστους κι μι φιραμάδα στου μπέη κι όλου μσα απουλνάει. Δεν μπουρεί όμους να τουν ρουτήσ’…αντηριέτι τουν έχ΄ σόϊ..αξά.

Χιρνούν, μαζών τα πρόβατα στν κόρδα, σιβαίν ου Κώτσιους κι σφαλνούν τν πουριά. Ου Τζήκας κι ου Γόλης κάθουντι αμπρουστά, σι κάτ γκουργκόλις , μι ένα καμπάδκου χαρτί που πάνου η καθιμιά ..παίρν τα καρδάρια κι στρώνουντι. Σφαλνούν μι του γόνα, τν πουρτούλα κι τα πρόβατα χιρνουν αραδίζν ένα-ένα κι τ’ αρμέγν.Ου Κώτσιους που πίσου διώχν. Καναδυό κουτσιουντι κι τς ξιφέυγν αλλά τα γνουρίζ ου Τζήκας ένα-ένα κι στουν πάτου, τα πιδικών κι τα τσακών’ μι τν κλούτσα κι  τ’ αρμέγν κι αυτά. Δυό-τρία ακάτσουτα..σινάστριγα ρίχνουντι απ’ τν πουριά αλλά εχν τν ίδια τύχ’ κι αυτά.

Ου Τζήκας κι ου Γόλης μουλουγούν, λεν ιστουρίις, λεν για τα προυβατίνις απ αγκαστρώθκαν, πως πήγαν τ’ αλώνια, πόσα διμάτια κι μπάλις λόντζια έμασαν, πότι θα δωσν άδεια να φερν ξύλα κι κλαδί, πότι θα τρυγήσν, ότι ου Νκόλας μι τν Τζέπου χώρσαν ..λι αφου αραβουνιάσκαν ..τουν άφκην γιατί ήταν μιθούκας…τέτοια.

Πουγάλια-πουγάλια τ΄άρμιγμα μπιτίζ. Ου Κώτσιους  κουντέβ κι αυτός σμά κι χιρνουν.Τα αξαδέρφια,  βγάν τα παλιουπαντάλουνα που είχαν βάλ’ πουπάν απ’ τα κανουνικά για να μη λιρώνουντι απ του σιάρβου απ του μαλί.Βγάν ου Τζήκας ένα χαράκ’ κι ένα τιφτέρ ,  πουχιν στουν κόρφουτ για να γραφ του γαλουμέτρημα , τα κιλά απ’του γάλα κι τς αράδις κι γραφν τα καθέκαστα.Χιρνούν , βαν  του στραγκστάρ στν τρύπα απ’ του γκιούμ ..κι μια τσίπκα που πάν κι μι του κιλό παίρν του γάλα απ τα καρδάρια κι του ριχν, στραγγζμένου, μες του γκιουμ..Μοισουμοιράζν του γάλα στα γκιούμια για νάνι έτμα για φόρτουμα τς ουρθιάς ..για να μη τα γυρίς του μπλάρ. Η δλειά γέγκιν καμπόσις φουρές κι στ άρμιγμα..κάθι που γιόμζαν τα καρδάρια.Πριν βάλν του γάλα, μι του λίγου του νιρό που είχαν στα δυό τα γκιούμια, ξέπλιναν τα καρδάρια κι του γαλουνέρ’ τόρξαν σι κάτ παφιλέϊνα πνάκια για τα σκλιά. Πηραν κι τα κουκόλια απόυ ήφιριν ου Γόλης κι τάτριψαν στου γαλόπλυμα κι τά φκιασαν παπάρα. Γιάτα τα σκλιά…έφτασαν..κουνούσαν τα νουρές κι χαίρουνταν .