Οι σοβαρές παρενέργειες στο οικοσύστημα  από το αποπαγωτικό αλάτι που χρησιμοποιούμε συχνά τον χειμώνα για να διατηρήσουμε τους δρόμους καθαρούς

Η τελευταία μελέτη επ’ αυτού είναι «Ο ανθρωπογενής κύκλος του άλατος», που διεξήχθη από ερευνητές πανεπιστημίων των ΗΠΑ με συντονιστή τον Sujay Kaushal (καθηγητή Γεωλογίας στο Διεπιστημονικό Κέντρο Επιστήμης Συστημάτων Γης, του πανεπιστημίου του Μέριλαντ), και η οποία δημοσιεύτηκε στις 31 Οκτωβρίου 2023 στο περιοδικό Nature Reviews Earth & Environment.

Μεταξύ άλλων λοιπόν, το αλάτι μόλις πραγματοποιήσει τη δράση του στο δρόμο, δεν εξαφανίζεται έτσι απλά, αλλά διαιρείται σε ιόντα νατρίου και χλωρίου που καταλήγουν να απορροφώνται από τα φυτά στις άκρες των δρόμων . Συχνά περιέχει άλλα στοιχεία και ακαθαρσίες όπως αλουμίνιο, σίδηρο, ψευδάργυρο και άλλα βαρέα μέταλλα που ενισχύουν την μόλυνση. Μπαίνει στην τροφική αλυσίδα ζώων και διεισδύει στο έδαφος και στους υδροφόρους ορίζοντες. Επιπλέον, ανάλογα με την περιοχή, η αύξηση της αλατότητας μπορεί να επηρεάσει και μικρά ζώα όπως αμφίβια ή έντομα, μειώνοντας τις παραγωγικές τους δυνατότητες, ενώ η αύξηση της αλατότητας καθιστά πάντα ορισμένα περιβάλλοντα πιο ευάλωτα σε επιθέσεις από χωροκατακτητικά ξένα είδη. Και ας μην σταθούμε στην καταστροφή των υποδομών(σκυρόδεμα και οπλισμό) ούτε στα οχήματα. Οπότε το κόστος αποκατάστασης είναι δυσθεώρητο! Απλά η καταστροφές είναι σταδιακές, όπως και στο περιβάλλον, για αυτό και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Ότι δεν είναι άμεσα ορατό, δεν τυγχάνει προσοχής.

Επιστήμονες από όλο τον κόσμο καλούν τις αρχές να προσαρμοστούν και να επενδύσουν στην έρευνα άλλων τρόπων απομάκρυνσης χιονιού και πάγου (π.χ στο γαρμπίλι, όπως οι βόρειες χώρες) και να χρησιμοποιούν αλάτι με μέτρο, μόνο σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Τώρα πως ερμηνεύει η κάθε χώρα το μέτρο ή την έκτακτη ανάγκη, είναι μια άλλη κουβέντα.