ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ (Μακρυγιάννης)

Οι κυβερνήσεις, υποχείρια εμφανώς πλέον του πανίσχυρου κεφαλαίου, αισθάνονται την ανάγκη πρόσληψης οικονομικών συμβούλων, προκειμένου αυτοί να υποδεικνύουν τρόπους χειρισμού σοβαρών οικονομικών θεμάτων, όπως ο διεθνής δανεισμός και η διαχείριση του εξωτερικού χρέους. Οι σύμβουλοι αυτοί, όμιλοι ελεγχόμενοι απολύτως από το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, υποδεικνύουν, έναντι παχυλών αμοιβών, στις κυβερνήσεις τους πλέον ορθούς, υπό τις επικρατούσες συνθήκες στη διεθνή οικονομική αγορά συνθήκες, χειρισμούς προς αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων που απασχολούν τη χώρα. Τους πλέον ορθούς για ποιους άραγε; Τις χώρες ή τους τραπεζίτες;

Οικονομικός σύμβουλος της χώρας μας υπήρξε κατά τη διαδικασία ένταξής μας στη ζώνη του ευρώου η Goldman Sachs. Αυτή υπόδειξε λογιστικούς τρόπους απόκρυψης των πραγματικών στοιχείων της οικονομίας της χώρας μας, προκειμένου αυτή να πληρώσει τα κριτήρια αποδοχής της. Δαπανήσαμε σε τραπεζίτες, ώστε να μας βοηθήσουν να «εξαπατήσουμε» τους τραπεζίτες! Η αμοιβή της για τις συμβουλές ανήλθε στο ποσόν των 300.000.000 δολαρίων. Πληρώσαμε τους δημίους μας, ώστε αυτοί να ετοιμάσουν τα της οικονομικής εκτελέσεώς μας! Για να λάβουμε κάποια εικόνα του ύψους των κερδών του οικονομικού αυτού κολοσσού γράφουμε ότι κατά το 2012 οι πρόσθετες αμοιβές, μπόνους επί το ελληνικότερο, των στελεχών της σε όλο τον κόσμο ανήλθαν στο ιλιγγιώδες ποσό των 13.000.000.000 δολαρίων. Σ’ αυτό δεν περιλαμβάνονται οι πρόσθετες αμοιβές των κορυφαίων στελεχών της. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται και κάποια Ελληνίδα στην καταγωγή, η οποία έλαβε μυθώδη αμοιβή για τη διαπραγμάτευση και συμφωνία με την Ελλάδα για τα swaps. Εμείς με την παροιμιώδη αφέλεια που μας διακρίνει καυχώμαστε ότι είμαστε έξυπνος λαός και καταφέρνουμε να ρίξουμε τους άλλους. Κατά καιρούς εκδηλώνουμε την υπερηφάνειά μας για τους συμπατριώτες μας που διαπρέπουν διεθνώς, όπως η προαναφερθείσα, αλλά και ο τραπεζικός υπάλληλος (και όχι τραπεζίτης), που αναρριχήθηκε στην υποδιοίκηση της ευρωπαϊκής τράπεζας και στη συνέχεια στη θέση του πρωθυπουργού της Ελλάδος. Πόσο άραγε πόνεσαν και πονούν τόσο αυτοί όσο και πλείστοι άλλοι, αλλά και οι ασκήσαντες και ασκούντες την εξουσία στη χώρα μας για την υποδούλωσή της στο αδηφάγο κεφάλαιο;

Οι τραπεζίτες εκτός από οικονομικούς συμβούλους διαθέτουν και βαθμολογητές της οικονομικής ευρωστίας των χωρών. Είναι οι γνωστοί «οίκοι αξιολόγησης». Δεν αποτελούν θεσμικά όργανα κατά το ανάλογο του ΟΗΕ και άλλων οργανισμών. Είναι οι μονίμως καταδικάζοντες τις χώρες σε τοκογλυφικό δανεισμό, καθώς διαμορφώνουν με τις αξιολογήσεις τους το επιτόκιο. Και στην επιφάνεια του πλανήτη δεν υπάρχει θεσμός να καταγγείλει τους «υπερθεσμούς», οι οποίοι συντελούν τα μέγιστα στο σφίξιμο του βρόχου στο λαιμό των υπερχρεωμένων χωρών. Έχοντας τη στήριξη των «οίκων» οι οικονομικά ισχυρές χώρες, όπως η Γερμανία, δανείζονταν και δανείζονται με εξαιρετικά χαμηλό επιτόκιο, για να δανείσουν στη συνέχεια τη χώρα μας με εξωφρενικά υψηλό, επικαλούμενοι λόγους κινδύνου εκ της ανασφαλούς πορείας της οικονομίας μας. Και έτσι το χρέος μας διαρκώς ογκώνεται! Και οι άθλιοι τοκογλύφοι είχαν και εξακολουθούν να έχουν το θράσος να περιλούουν τον ελληνικό λαό με απαράδεκτες βρισιές, τις οποίες υπομένουμε στωικά, εθισμένοι στην υποταγή από τις υποταγμένες ηγεσίες, τις οποίες, έχουμε την ψευδαίσθηση, ότι εκλέγουμε εμείς δημοκρατικώ τω τρόπω! Και ακόμη έχουν το θράσος να ψευδολογούν ότι θυσιάζουν τους λαούς τους για να ορθοποδήσει η οικονομία της χώρας μας! Και το θλιβερότερο όλων είναι ότι υπάρχουν Συνέλληνες, δουλικά υποταγμένοι στο δυτικό πνεύμα της απληστίας, που αποδέχονται την οφειλή του συνόλου του χρέους μας, του απεχθούς και επαχθούς, και δίνουν δίκαιο στους δανειστές μας, που απαιτούν και τον έσχατον κοδράντην, καταντώντας μάλιστα να υποστηρίζουν ότι, αφού δεν είμαστε σε θέση να αυτοκυβερνηθούμε, ας έλθουν να μας κυβερνήσουν αυτοί που τακτοποίησαν τα πάντα στη χώρα τους! Σαν να μην έχουν έρθει ακόμη!

Το 2012 η κυβέρνηση της χώρας προσέλαβε ως οικονομικό σύμβουλο την αμερικανική επενδυτική τράπεζα Lazard για την υποστήριξη κατά την εφαρμογή του αρχικού προγράμματος διάσωσης. Πόσο όμορφα ηχεί αυτός ο όρος αντί του μισητού πλέον σε πολλούς  Έλληνες μνημονίου. Βέβαια δεν είναι ευκαταφρόνητος και ο αριθμός εκείνων που πιστεύουν ότι τα μνημόνια ήταν «μονόδρομος» και ότι πράγματα όλα όσα επέβαλαν οι δανειστές μας ήταν για το καλό μας. Η υποτέλεια του Νεοέλληνα και η έλλειψη οράματος και πνεύματος αντίστασης και θυσίας είναι φοβερές μάστιγες, που θα κρατήσουν επί μακρόν τη ράχη μας σε σύγκυψη. Το πόσο αισχροκέρδησαν οι δανειστές μας σε βάρος μας με την εφαρμογή των μνημονίων πλέον, τα οποία ανέρχονται σε τρία, ισάριθμα των συνιστωσών του «δημοκρατικού τόξου», το οποίο διαχειρίζεται την εξουσία, το γνωρίζει ο κάθε πολίτης, ευρισκόμενος μακριά από τη διαπλοκή. Βέβαια δεν είναι αμελητέοι εκείνοι, οι οποίοι στην οικονομική τους εξαθλίωση προσφέρουν με τη στάση τους δικαίωση των διαπλεκομένων θεωρώντας τους «μάγκες» και τονίζοντας ότι και εκείνοι στη θέση τους το ίδιο θα έπρατταν. Η εξουσία είναι διεφθαρμένη από καιρό. Το θλιβερό είναι ότι κατάφερε να διαφθείρει και τον λαό μας!

Πρόσφατα η εφημερίδα Fianancial Times αποκάλυψε ότι το ελληνικό χρέος θα διαχειριστεί ως σύμβουλος, αντί της Lazard, o οίκος Rothschild. Η εφημερίδα δεν αποκάλυψε τις πηγές της, πόση όμως αμφιβολία υπάρχει ότι ο διεθνής οικονομικός τύπος εκφράζει απόψεις του τραπεζικού κεφαλαίου; Το γραφέν σχετίστηκε, όπως ήταν φυσικό με το πρόσφατο ταξίδι του πρωθυπουργού μας στο Παρίσι και τη συνάντησή του με εκπρόσωπο του οίκου, που είναι και εκπρόσωπος της οικογένειας, η οποία διαφεντεύει την Ευρώπη. Σε φωτογραφία που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο φαίνεται ο πρίγκηπας της Αγγλίας Κάρολος να στέκεται προσοχή μπροστά στον αφέντη! Η μείζων αντιπολίτευση έθεσε θέμα όχι βέβαια για τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον αφέντη, αλλά για την κίνησή του με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο εκτός προγραμματισμού! Και ο πρωθυπουργός έσπευσε να μας καθησυχάσει υποστηρίζοντας ότι κάτι το καλό θα προκύψει από τη συνάντηση! Ίσως το τέταρτο μνημόνιο!

Και η κρίση βαθαίνει και ο λαός μας υποφέρει και οι αρμόδιοι για την δύσμοιρη παιδεία μας, αντί να φροντίσουν να φυτρώσει επάνω στη σάπια γενιά του γράφοντος μια νέα με ήθος, φρόνημα και γνώσεις, ώστε να πραγματώσει την υπέρβαση της αθλιότητας, προωθεί στα σχολεία την υπέρβαση των εμφύλων στερεοτύπων, οδηγώντας εξ απαλών ονύχων τη νέα γενιά στη σήψη! Και το θλιβερότερο: Ουδείς λόγος περί μετανοίας ακούγεται.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»