Έτσι, λοιπόν, κι εδώ ο θρύλος λέει ότι κάποτε, μία έγκυος γυναίκα περνούσε έξω από ένα σπίτι και μύρισε την φρεσκοψημένη πίτα που μόλις είχε βγει από τον φούρνο. Με περίσσια όρεξη, η έγκυος γυναίκα ζήτησε ένα μικρό κομμάτι από την τόσο λαχταριστή πίτα που μόλις είχε βγει στο παράθυρο για να κρυώνει. Το χατίρι της δεν έγινε. Έφυγε χωρίς να την δοκιμάσει και το ίδιο βράδυ έχασε το μωρό που κυοφορούσε. Από τότε, λένε ότι όταν κάποιος σου ζητήσει ένα κομμάτι πίτα, πρέπει οπωσδήποτε να του δώσεις και να μην τον αφήσεις με την επιθυμία.

Κάπως έτσι, δεν είναι τυχαίο, ότι προέκυψε η παράδοση γύρω από τις πίτες της Δροσοπηγής, με αποτέλεσμα μέχρι και σήμερα κανείς να μην φεύγει κανείς από κανένα μέρος στην Φλώρινα, χωρίς έστω να δοκιμάσει ένα κομμάτι από τις ζουμερές παραδοσιακές πίτες.

Ζυμωμένες αποκλειστικά στο χέρι με αφράτο λαχταριστό και καλοψημένο φύλλο που έχει φτιαχτεί με τον πιο παραδοσιακό τρόπο, οι φλωρινιώτικες πίτες ξεχωρίζουν για την γευστική πανδαισία τους, πανδαισία που ελάχιστοι ξέρουν να πετυχαίνουν, αλλά ακόμα περισσότεροι να δοκιμάζουν. Ψημένες άλλοτε γρήγορα και βιαστικά, για ένα χαλαρό οικογενειακό βράδυ και άλλοτε με μεράκι μέσα στον παραδοσιακό ξυλόφουρνο του σπιτιού, η γευστική μαγεία της πίτας παραμένει αξεπέραστη.

Και με τη γέμιση τι συμβαίνει;

Εδώ, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο γευστικά. Με συνταγές που περνούν από μάνα σε κόρη και από γιαγιά σε εγγονή, οι πίτες της Φλώρινας, αν και διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: την προσοχή στην λεπτομέρεια και το μεράκι για την ικανοποίηση του επισκέπτη.

Τσουκνιδόπιτα, χορτόπιτα, τυρόπιτα και πόσα άλλα διαφορετικά είδη πίτας είναι μόνο μερικές από τις παραδοσιακές εκδοχές του αγαπημένου ελληνικού σνακ.

Γεμισμένες με τα πιο απλά και αγνά υλικά που διαχρονικά έβρισκαν οι άνθρωποι στις απότομες πλαγιές του Βέρνου, οι πίτες δεν θα σταματήσουν σίγουρα να κατέχουν μια ιδιαίτερη θέση στο παραδοσιακό μακεδονίτικο τραπέζι αλλά κυρίως στις καρδιές των ανθρώπων που με τόσο μεράκι τις φτιάχνουν.