Είμαστε ταγμένοι στη Δύση. Τελεία και παύλα. Ό,τι και να μας κάνουν, όσα παιχνίδια και να μας παίξουν, όσο κι αν προτάξουν πρωτίστως το δικό τους συμφέρον, εμείς δεν χαμπαριάζουμε. Αυτό θα πει «αλληλεγγύη και προσήλωση σε αρχές και αξίες διαχρονικά απαρασάλευτες» !!!
Βιώνουμε ιστορικά τις πολιτικές των ισχυρών. Σαν χώρα μικρή το δέμας, αλλά τεράστια σε γεωπολιτική αξία, ποιότητα ανθρώπων και παγκόσμια προσφορά, καλούμαστε κάθε φορά να πάρουμε θέση σε όσα στη γειτονιά μας τεκταίνονται, με την αναγκαία «συνεπικουρία» πάντα, των προσφιλών «συμμάχων» μας ! Από πάντα, έρμαιο των συμφερόντων τους, συγκυριακά, κερδίσαμε και χάσαμε. Μπορεί με τη βοήθειά τους να αποκτήσαμε την ανεξαρτησία μας με την Εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση του 1821, με την δική τους όμως πάλι συνδρομή, χάσαμε τις προαιώνιες εστίες μας στη Μικρά Ασία, στην Ανατολική Θράκη, στην Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο και στην Τένεδο, όπως και το 1/3 της Κύπρου μας.
Μια σχέση λοιπόν μίσους και αγάπης, από την οποία έχουμε αποφασίσει ποτέ να μην απεγκλωβιστούμε… Ακόμα κι όταν αντιλαμβανόμαστε για μια ακόμα φορά, πως, σατανικά, παίζουν παιχνίδια στις πλάτες μας. Επίκαιρο όσο ποτέ το Μεταναστευτικό πρόβλημα, απειλεί να βάλει μπουρλότο στην ίδια μας την ύπαρξη. Αυτό που πασχίζουμε να αποφύγουμε, με κόστος αιματηρό είναι η αλήθεια – και αναφέρομαι στην με τεράστιο κόστος ενίσχυση της αποτρεπτικής μας δύναμης μέσα από κατευθυνόμενα αλλά αναγκαία εξοπλιστικά προγράμματα – κινδυνεύουμε να το πάθουμε στην παρούσα συγκυρία, ακριβώς επειδή πειθήνια, ακολουθούμε «τοις των άλλων ρήμασι», κι αναφέρομαι στις υποχρεώσεις μας, όπως αυτές προκύπτουν από την συμμετοχή μας στη μεγάλη Ευρωπαική οικογένεια και την Συνθήκη Σέγκεν που θεματικά την συνεπικουρεί !
Οι εταίροι μας, ξέρουν καλά τη δουλειά τους. Αδιαφορούν σε βαθμό εκστατικό, για εμάς, για την υπόστασή μας, για τα εξωτερικά σύνορα του κοινού μας σπιτιού, της Ευρώπης, για τα Εθνικά μας σύνορα και προετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν τις ορδές των Ερντογανικών μεταναστευτικών ροών, κλείνοντας ερμητικά τα σύνορα τους στα βόρεια δικά μας σύνορα ! Τι αποδεικνύει αυτό καλοί μου φίλοι ; Άκρατο καιροσκοπισμό και φιλοτομαρισμό. Απόλυτη ιδιοτέλεια που γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων τους συμμαχίες, κοινά οράματα, υπογραφές, ακόμα κι αυτή την ίδια την γεωγραφική και γεωπολιτική υπόσταση του δημιουργήματός τους για το οποίο εδώ και 70 χρόνια παλεύουν – στην Ε.Ε. αναφέρομαι και τις στοχεύσεις της – απλά, και μόνο γιατί νιώθουν πως αυτή τη φορά πραγματικά απειλούνται !
Είναι από τις ελάχιστες φορές ίσως από την δημιουργία του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος, που αποδεικνύονται τόσο φοβισμένοι, ανασφαλείς, ανεπαρκείς και λίγοι. Δεν διστάζουν να ρίξουν μαύρο στο Ευρωπαϊκό κεκτημένο, να ακυρώσουν τις μεγαλόστομες διακηρύξεις τους για την μια, μεγάλη και ενιαία Ευρωπαϊκή οικογένεια, να δημιουργήσουν μια ακόμα – σύγχρονη τη φορά αυτή « Ιφιγένεια» – βορά, στην Ισλαμοφασιστική μανία του νέο-Σουλτάνου και κατευναστική των δόλιων και αντιφατικών – με τις μέχρι σήμερα δήθεν παγκοσμιοποιητικές τους πολιτικές – επιλογών, για προάσπιση των δικών τους Κρατών, Εθνικών συμφερόντων και στενών συμφερόντων των δικών τους και μόνο πολιτών…!
Και μπροστά σε όλα αυτά, στεκόμαστε εμείς. Ανίκανοι και ανήμποροι, όχι μόνο να αντιδράσουμε, αλλά, έστω και να υπονοήσουμε, πως και από την δική μας μεριά, δεν υπάρχουν πια θέσφατα ! Δεν υπάρχουν δεδομένες βεβαιότητες υποταγής ! Ούτε μονόπλευρης αφοσίωσης, την ώρα που τα πάντα γύρω μας καταρρέουν κι όλοι ανεξαίρετα προσβλέπουν στις κυοφορούμενες τεράστιας εμβέλειας συνοριακές και γεωστρατηγικές αλλαγές, που κυοφορούνται και οσονούπω θα αποκτήσουν χαρακτηριστικά πάγιων και εφαρμοσμένων πολιτικών !
Θα πρέπει επιτέλους να αποτινάξουμε από πάνω μας, την ιδιότητα «του δεδομένου»… του «υποτακτικού»… του «νέο-ραγιά». Γιατί τίποτα πια δεν είναι όπως πριν και γιατί τίποτα πια, δεν θεωρείται δεδομένο. Η εκλογή Τραμπ στην Αμερική, δείχνει το δρόμο, την ώρα που ο ίδιος έρχεται και αμφισβητεί την ίδια την υπόσταση του μεταπολεμικού ΝΑΤΟ, εξετάζοντας την πιθανότητα οι Ηνωμένες Πολιτείες να αποχωρήσουν από αυτό, ή να αναζητήσει μια κοινή πλατφόρμα συνεννόησης με την Ρωσία του Πούτιν, ή να αναγνωρίσει την παραμονή του Άσαντ στη Συρία… Πράγματα που σαφέστατα θα έπρεπε να μας παρακινήσουν και μας, να κινηθούμε διασταλτικά και εναλλακτικά !
Σ αυτή την ιστορική περίοδο των μεγάλων αλλαγών, είναι καλά, να αφήσουμε κατά μέρος τους παγκοσμιοποιητικούς μεγαλοιδεατισμούς και να φροντίσουμε πρωτίστως το σπίτι μας και τους ανθρώπους του. Έχουμε ανάγκη τους πάντες κι όχι μόνον τους εκ Δυσμών «φίλους» μας. Αναγκαία όσο ποτέ η επαναχάραξη της Εξωτερικής μας πολιτικής. Όπως επίσης αναγκαία όσο ποτέ η ισχυρή αποτρεπτική μας ισχύς και η εμμονή, συνάμα με την απόλυτη προσήλωση, στις Αρχές της αυθυπόστατης ιστορικής μακροημέρευσης του Ελληνισμού στο διάβα των αιώνων ! Τολμήστε «μειράκια» της πολιτικής μας ζωής, για το απονενοημένο και το απίθανο..! Εξάλλου, πάντα με τέτοιες απιθανότητες, καταφέρναμε να μένουμε ζωντανοί και να κερδίζουμε την αναγνώριση και τον θαυμασμό – ενίοτε και την βοήθεια – των ισχυρών της γης……..!
