Ώρες κρίσιμες για το Άνω Βόιο που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού καθώς οδεύουν στην οικονομική καταστροφή και οι ελάχιστοι επιχειρηματίες που διατηρούν επιχειρήσεις στην περιοχή

Ήταν το κλήμα στραβό το έφαγε και το λοκντάουν. Χτες για πρώτη φορά ένοιωσα απογοήτευση καθώς διαπίστωσα ότι στο Άνω Βόιο όχι ανάπτυξη δεν έρχεται αλλά αντίθετα η περιοχή οδηγείται μετά την ερήμωση και στην φτωχοποίηση. Μέρα παζαριού χτες και η εικόνα του Τσοτυλίου ήταν απογοητευτική. Οι δρόμοι σχεδόν άδειοι. Τα καταστήματα κλειστά. Η λαϊκή αγορά σκορποχώρι, με ελάχιστους πάγκους μετρημένους στα δάκτυλα . Κόσμος φοβισμένος κρυμμένος πίσω από μάσκες και επαγγελματίες σε απόγνωση. Ελάχιστα τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν και αυτά κατευθυνόταν στα δύο σούπερ μάρκετ και τα άλλα ελάχιστα ανοικτά καταστήματα. Εκεί που άλλες φορές δεν μπορούσες να παρκάρεις το Σάββατο χτες όλες οι θέσεις ήταν άδειες. Τους τελευταίους μήνες βλέπουμε, πώς οι ώρες είναι κρίσιμες και το Άνω Βόιο βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού καθώς οδεύουν στην οικονομική καταστροφή και οι ελάχιστοι επιχειρηματίες που διατηρούν επιχειρήσεις στην περιοχή, αφού η πανδημία και το συνεχές κλείσιμο των καταστημάτων (κλειστά το Πάσχα, υπολειτούργησαν το καλοκαίρι ,κλειστά και την 28η Οκτωβρίου) οδηγούν στην ερημοποίηση της αγοράς του. Ταυτόχρονα μάλιστα δεν δίνεται καμία προοπτική εργασίας για τους νέους ανθρώπους καθώς η πεπατημένη οδός και οι αποτυχημένες συνταγές που ακολουθήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια για την δήθεν ανάπτυξη της περιοχής, οδήγησαν σε μία καθίζησης χωρίς διέξοδο
Ερημία και στο χωρίο μας την Κορυφή. Οι δρόμοι άδειοι και το καφενείο που έχει γινεί πόλο έλξης ακόμη και των κατοίκων των άλλων γειτονικών και όχι μόνο χωρίων είναι πλέον κλειστό. Στην πάνω πλατεία που άλλες μέρες έβλεπες σταθμευμένα αυτοκίνητα τώρα δεν υπάρχει ψυχή. Η χθεσινή εικόνα θύμιζε τίς περίεργες εκείνες εποχές που ήταν κλειστό το καφενείο και όλοι ευχόμασταν να βρεθεί κάποιος “τρελός” να το ανοίξει για να ζωντανέψει το χωρίο. Και λέω “τρελός” καθώς τα λειτουργιά έξοδα του καφενείου είναι μεγάλα και τους χειμερινούς μήνες τα έσοδα μηδενικά. Ο “τρελός” βρέθηκε και η υποδειγματική λειτουργία του νέου καφενείου και η μετατροπή του σε γαστρονομικό παράδεισο, έκανε κάποιους να αποκαλύψουν τα πραγματικά τους αισθήματα. Είναι αυτοί που με την ανακοίνωση της καραντίνας και το 14ήμερο λουκέτο του καφενείου αισθάνθηκαν μια περίεργη χαρά και μόνο δεν πανηγύρισαν επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά ότι είμαστε ένα χωρίο ” ΑΝΑΔΕΛΦΟ” -¨΄Αντε να δούμε πόσο θα αντέξει” έλεγαν στα πηγαδάκια τους Κλειστό και πάλι το καφενείο και το χωρίο που ξέμεινε από το σημείο αναφοράς του ερήμωσε Ξανά. Δεν βλέπεις άνθρωπο στο δρόμο καθώς είναι όλοι κλεισμένοι στα σπίτια. Άντε να τελειώσει και η νέα καραντίνα και να ξανανταμώσουμε στο καφενείο μας, για να τσουγκρίσουμε τα ποτήρια και να τέρψουμε τους ουρανίσκους μας. Σήμερα το μοναδικό σημάδι ζωής στην Κορυφή είναι ο καπνός από τα τζάκια που ανεβαίνει στον ουρανό

Βασίλης Παπαδημούλης