Ως νοσηλευόμενος παρατηρητής της Δημόσιας Ιατρικής Περίθαλψης στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων. Αφιερωμένο στον Καρδιολόγο Ιατρό Κωνσταντίνο Σταμάτη.

Στην εποχή που η άμπωτη των ιδανικών και των αξιών έχει υποχωρήσει και έχει φτάσει την ίσαλο σε σημείο που οι μεγάλες ανθρωπιστικές ιδέες να μην  μπορούν να επιπλεύσουν, ένα ξυλάρμενο μικρό, μ ένα κουπί κι ένα πανί μάχεται να σταθεί όρθιο, μαζί με τον τιμονιέρη και το ευσυνείδητο πλήρωμα του,  να επιπλεύσει και να στείλει το μήνυμα, στους χαροχαίροντες ανέμους, ότι ακόμη υπάρχουν άνθρωποι με ιδέες, με ακατάβλητη θέληση, με καλά δεσίματα, διπλά θα έλεγα, ήτοι, αυτά του ορθολογισμού και αυτά των συναισθημάτων. Οι οποίοι ποντοπορούν ενάντια, όχι μόνο στην άμπωτη των αξιών και των ιδανικών, αλλά, ενάντια και στην πλημμυρίδα των εύκολων, εφήμερων υποσχέσεων. Και χαράσσουν δρόμους. Είναι αυτοί, που είναι φτιαγμένοι από ευγενή υλικά, με ποιοτική σύσταση, που τους οφείλει μια θέση ανεξίτηλη η αφήγηση των πολλών! Ενώ οι άλλοι που βρίσκονται στα αεροδυναμικά σύγχρονα πλεούμενα της χλιδάτης ζωής μένουν στην ανωνυμία των απρόσφορων και ανούσιων τετελεσμένων, παρά την επιτηδευμένη προσπάθειά τους να καταγραφούν στα κοινωνικά κατάστιχα της διαχρονικής μνήμης!

Δεν μου είναι καθόλου ευχάριστο να κοινωνώ τα ιδιωτικά μου θέματα στο διαδίκτυο.  Το θεωρώ μάλιστα επιλήψιμο! Δεν θα έπεφτα σ αυτήν την παγίδα αν δεν αισθανόμουν την ανάγκη να γράψω δύο λόγια βαθιάς υποχρέωσης, για αυτούς που τους είδα να εκτελούν την δική τους υποχρέωση απέναντι στους συνανθρώπους τους και στην κοινωνία με τέτοια παρρησία και γενναιότητα, που αν μη τι άλλο, σαν άνθρωπος, όφειλα να το καταθέσω, ως ελάχιστη ευγνωμοσύνη και παράλληλα, ως αναλγητικό για την αδρανή, απέχουσα κοινωνία και την παθογόνο συμπεριφορά της.

Έμεινα δυο μέρες και μια νύχτα στην Α΄ Καρδιολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων, νοσηλευόμενος με στεφανιαία νόσο, όπου έγινε η αγγειοπλαστική επέμβαση με τοποθέτηση stent στη μια αρτηρία μου στην οποία υπήρχε στένωση, που άγγιζε το 95%, για την μεταφορά του οξυγονωμένου αίματος στον μυοκάρδιο. Οι επιπτώσεις από την μη έγκυρη επέμβαση θα επέφερε πολύ δυσοίωνες επιπλοκές για την ζωή μου.

Εκεί, από την θέση του νοσηλευόμενου παρατηρητή, μέτρησα την απρόσκοπτη προσφορά, την βαθιά ανθρώπινη αλληλεγγύη, που ξεπερνάει τα όρια της υπαλληλικής υποχρέωσης και την αγόγγυστη δυσανάλογη ανταπόκριση, γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού.  Η αντίστοιχη αναλογία, γιατρού και νοσηλευόμενων, σε σχέση με το 2011, σχεδόν διπλασιάστηκε, δημιουργώντας «εμφραγματικές» καταστάσεις,  λόγω της έλλειψης προσωπικού, για την λειτουργία του Νοσοκομείου. Όσο για τις αμοιβές τους, αυτές, είναι πολύ μικρότερες σε αγοραστική αξία από τις αμοιβές πριν την προσχεδιασμένη κρίση των νεοφιλελεύθερων συνταγών. Επιθυμούν, οι απατηλοί, να οδηγήσουν τους γιατρούς στην έξοδο από το ΕΣΥ και στην έξοδο από τη χώρα για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των ιδιωτικών ομίλων και τις μετοχές τους στο χώρο της υγείας!…

Σ αυτή την γενικευμένη ατμόσφαιρα της άμπωτης των ηθικών αξιών, υπάρχει, λοιπόν, ένα ξυλάρμενο με ένα πανί και ένα κουπί, έναν τιμονιέρη και ένα ευσυνείδητο πλήρωμα, που κόντρα στους νεφεληγερέτες ανέμους, φέρνοντας την αισιοδοξία, οδηγεί το σκαρί της Δημόσιας Ιατρικής Περίθαλψης για τον ελλιμενισμό του δίπλα στα νοσηλευτικά προβλήματα ολάκαιρης της Κοινωνίας!…

Ως ιδεολόγοι του ελεύθερου ανθρώπου και του σεβασμού της ανθρώπινης υπόστασης, δεν θέλουμε κάποιοι «Μίδες» να πνίγονται στο χρυσάφι και οι φτωχοί «Φινέες» να μένουν νηστικοί γιατί τους κλέβουν την τροφή, «θεόσταλτα» αρπακτικά όρνια!

Ευχαριστώ το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, τον καρδιολόγο γιατρό Σταμάτη Κωνσταντίνο, τους επικουρούντες την επέμβαση και τοποθέτηση stent, και το νοσηλευτικό προσωπικό της Α΄ Καρδιολογικής Κλινικής.

Ζαγκανίκας Σίμος