Να πεις το Μπαμπινιώτ΄ λόκ ντάουν δε θα πει απαγορευτικό. Απαγορευτικό βγαίν΄ για τα βαπόρια, όταν έχ΄ μποφόρια κι ημείς βαπόρια δε γίγκαμι. (Με τη ματιά ενός θυμόσοφου Κασμιρτζή Βοϊώτη)

Γειά σας πιδιά μ’ καλά. Τι γενησέστι; Ημείς δεν είμηστι ντιπ καλά, μι τ΄ αυτήν τ΄ χολέρα απού μας βρήκιν.
Κετέβαινα κατά σιακάτ΄ το σοκάκι κα το καφενείο κι ανέβαινι κατά σιαπάν η Σιώμαινα τ΄ Γεράσ΄. Σα μ΄ είηδι, μι ρώτσι: «που είνι η μάσκα σ΄ Κώτσιου»; «Τι να τ΄ν κάμω τ΄μάσκα» ; τ΄ ρώτσα. Μι λέει: «Δεν άξις το Χαρδαλιά, απού είπιν να βάνουμι όλ΄ μάσκα»; «Κι άμα βάλου μάσκα κι πάω στο καφενείου κι παραγγείλω τα ρακιά μ΄, πως θα ξέρ΄ ου Σουτήρς ποιός είμι»;Τ΄ ρώτσα. «Ποιό καφενείου, ρε μπίραβι» μι λέει. «Τα κλεισι κι τα κεφενεία ου Χαρδαλιάς».
Δεν τ΄ν πίστεψα, αλλά σα ζιούγουσα κα το καφενείο, είηδα ότι δεν έβγαινι καπνός απ΄το τζιάκι κι φοβήθκα ότι έχ΄ δίκιο η Σιώμαινα. Πήγα να ανοίξου τ΄ν πόρτα κι ήταν σφαλτσμέν΄. Μ΄ έζωσαν τα μαύρα φίδια. Θμύθκα κι τ΄ν προηγούμεν΄ τ΄ φορά απού μας έκλεισαν που δεν είχα που να πιώ μια ρακή κι μ΄ έρξι τριοχρονίτκη.
Tηρώ το παραθύρ΄ απ΄ του καφενείου που γλέπ΄ κα τ΄ στράτα, κι γλέπου ότι είνι ανοιχτό κι δίπλα έχ΄ κι μια νταμπέλα, απού γράφ΄: «Λόγω του λόκ ντάουν, το κατάστημα προσφέρει μόνο υπηρεσίες ντελίβερι και τέικ εγουέι». Φουνάζου του σουτήρ΄ κι τουν λέου: «Που τα βρήκις αυτάϊα κι τα γραψις κι γιατί δεν τα γραψις Ελληνικά»; «Στο ίντερνετ τα βρήκα» μ΄ είπιν «κι ελληνικά δεν τα γραψα, γιατί δεν ξέρω τι θα πουν». Τουν λέω: «Σι μια ώρα απού θα ρθώ, θέλου να λέει η νταμπέλλα μόνι Ελληνικά. Άμα περάσ΄ η Νταβάνου από τ΄ιδώ, τι θα καταλάβ΄ από το λόκ ντάουν, το ντελίβερι κι το τέϊκ εγουέι»;
Πήγα σπίτ΄. Η Μπάμπου τοίμαζι δεματσιούλια μι μάσκες κι τα στελνε μι το ισόπ στ΄ν Αυστραλία. Κοντοστάθκα λίγο κι έφυγα, για να μη τ΄ χασομερώ. Πήγα πότσα τον Ψαρρή κι ξανακατέφκα στου καφινείου.
Ου Σουτήρς τ΄ νταμπέλλα τ΄ν είχι αλλάξ. Τώρα έγραφι: «Λόγω του απαγορευτικού, το κατάστημα προσφέρει μόνο για το σπίτι και τροφοδιανομή». Το διάβασα κι αριτσιώθκα απ΄ το κακό μ΄!Τουν λέου «ποιός στα μετάφρασιν»; «Ένας απού τουν ήλιγαν Μπαμπινιώτ’», μι λεει. Τουν λέου: «Να πεις το Μπαμπινιώτ΄ λόκ ντάουν δε θα πει απαγορευτικό. Απαγορευτικό βγαίν΄ για τα βαπόρια, όταν έχ΄ μποφόρια κι ημείς βαπόρια δε γίγκαμι. Κι να τον πεις ότι το τέϊκ ε γουέϊ δεν το λες κατ΄ οίκον, γιατί ο άλλος μπορεί να το πάρ΄ κι να πάει κι αλλού, όχι μόνι στου σπίτ΄. Κι να τον πεις ότι το ντελίβερι από τ΄ στιγμή που έχ΄ κι ροφήματα, δε μπορείς να το πεις τροφοδιανομή, γιατί τα ροφήματα δε νι τροφή». Πήρα τ΄ νταμπέλλα, όπως ήταν, τ΄ γύρσα ανάποδα κι έγραψα: «Επειδής είνι σφαλτσμένα όλα, το μαγαζί θα δλέβ΄ μόνι μι το σύστημα «παίρντς – φέις» κι μι μεταφορά όπ΄ θέλ΄ ο πελάτς». Έτς, για να μη αστοχήσουμι κι αυτά απού ξέρουμι! Κι πε κι το Μπαμπινιώτ΄ να μεταφράζ΄ τα εύκολα κι τα δύσκολα να τα αφήν΄ για τ΄ αφνούς απού ξέρουν! Ά μα κι τι!!!
Μπαρμπα Κώτσιος Τσιαμήτς
Ντράμστα