Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος
Στου σπίτ, τ’ Ντάφα τ’ Μιρμέτ’ , τ’ κριουπώλ’ στου μπουγατσκό, δλέβ ένα συνιργείου οικουδόμ’ πτου Ντριάνουβου.
Πριν μια ‘βδουμάδα , ρουβόλτσιν , π’ τ’ μια τ’ μιριά’ του ντβάρ πτου νουβρό , αλλά κι του τσιαρδί θέλ’ κάμπουσις δλειές κι του τσιατί , ξιανάσυρμα.
Στου συνιργείου δλεβν ιργάτις , ου Κώτιας κι ου Νκόλας κι μαστόρ ίνι ου Τάκας , ου Μηνάς κι ου Τσέλιους. Όλ’ ίνι ασπρ’ σα Ντριανουβνοί αλλα ου Τσέλιους ίνι ένας ψλός, στιγνός μ’ ένα τρανό μστακ’ κι του χρώματ ίνι σαν τς αγαπημέν’ τς καφιτούηδις, σαν αυνούς π’ παίζν όργανα πέρα π’ του πουτάμ. Ίνι παγκατ όκαχτους μι τς ρουμά..τς γκουρμπέτδις ξέρτι τς ιούφτ.
Του συνιργείου δλέβ’…. οι ιργάτις φκιάν χάρτζ κι κουβαλούν υλικά κι μια δόσ’, ακούϊτι «ωρε γιατς ..ιουφτ μι τα κάρα πιρνουν » Απ τ’ μιριά π’ τ χρουψτια, καμια δικαριά κάρα μι ρουμά έρχουντι κατ’ του χουριό. Είνι λουϊς-λουίς…άντρις γυναίκις πιδιά πάπ’ μπάμπις .Στα κάρα ινι φουρτουμένα , απ’ όλα τα τζάβαλα έχν κουπάνις, γκιούμια κιλίμια κι κότσα πουλύ κότσα για να φκιάν μαλάθις, καρέκλις ..απ’όλα. Τα κάρα σταματούν κι όλ, σχιδον κατιβαίν. Χιρνουν να κλώθουντι στς στράτις στου χουριό κι να φουνάζν. Καρέκλις κιλίμια χαλιά,όλα τα παλιά αγουράζουμι, φερτι τα τσκάλια να τ’ αγανώσου, να σι πω τ’ μοίρα κλπ. Κλώθουντι , κι αλλού παίρν αυγά για αμοιβή , οπ’ έχν λίγις παράδις αλλά ωπ’ τς βουλέβ σουφρών κι καμιά αρνίθα . Κλωθουντι κάμπουσις ώρις κι ύστιρα..ανιβαίν στα κάρα κι κινούν ..φεύγν.
Τν ώρα ικείν’ του οικουδουμικό συνιργείου ..φκιάν διάλλειμα..κι ιτοιμάζουντι να φύγν. Ου Τσέλιους, στρώνιτι ‘π όξου π’ του σπίτ’ κι ρουμπακών’ ψια προυσφάϊ, πόχ’ ως που να μάσν οι άλλ τα ιργαλεία τς κι να κινήσν όλ’ αντάμα για του Ντριάνουβου..
Η μάνα τ’ Ντάφα τ’ κριουπολ’ , η Τζέπου, απ’ τ’ χαραΐ ίντιν στου μπαχτσέ κι πουτίζ. Τν ώρα που σών’ κι κινάει για του μπουγατσκό, στ στράτα συναντάει τα κάρα μι τς ιούφτ’. Παραμιρνάει κι πιρνουν τα καρα κι συνιχίζ’ κι σι λίγου φτάν’ σπίτ’ .
Μολις κουντουζγών ντίπ..γλεπ τουν Τσέλιου να ματσκαλνάει του προυσφάϊ. Τουν τηράει καλά..γουρλών’ τα μάτια τς κι λέει:
Τζέπου: Ουουου…τι έπαθις μπρε κατράναβι;
Τσελιους: Τι ουρλιέσι ετσιαϊα μα μπάμπου…τι έπαθις;
Τζέπου: Τι τι έπαθα μπρε ουρσούζκι:..ιγώ τι έπαθα;πιάλα..οι άλλ’ οι θκοίς σ’ αστόησαν …έφτασαν κουντά στ βούλιαρ..σ’ αστόησαν μπρε ντιούλκα..πιάλα γλίγουρα..τουν κουσιό
Τσέλιους: Ποιοι άλλ μα;..οι θκοίμ μέσα ιντς κι μαζών τα ιργαλεία
Τζέπου: Τι μέσα ίντς μπρε φουργκάτς; Πιάλα σι λέου ..οι θκοίς οι ιούφτ’ έφτασαν στ’ βούλιαρ..κουντέβν στου σάντβου
Τσέλιους: Ποιοί θκοίμ ιούφτ’ μα ; ..τι δλειά έχου ιγώ μι τς ιούφτ; ..ιγώ μάστουρας ίμι..μάστουρας πτου Ντριάνουβου
Τζέπου: Τι μάστουρας πτου Ντριάνουβου ίσι ρε καρβουνόξλου..τι χρώμα ινι……..
Τ’ Τζέπου τότι τ’ σιουμαλνάει..τότι παίρν χαμπάρ τι γένιτι. Βγάν τα δόντια ‘πόξου κι τουν λέει
Τζέπου: Ουου μπρε..θάρσα κι γώ μπρε …τέτοιους τρανός κι έμπριπους νάνι ιούφτους; δε γένιτι..πρεπ να λάθιψα (ματσκαλνούσι τα λόϊα τς) Να μπιρδεύκα μόνι πρώτα ψίχα..γιατί δε γκαμπλιώνου καλά αλλά ενακένα κατάλαβα τι σμαδ ίσι..τι ισί ιούφτους; να ίσι ψια καρβουνόξλου ψια γκουρμπέτς , αλλά ….άει συρι στου καλός… καλό κατευόδιου νάχς
( ΟΥΟΥΟΥ ΤΙ ΕΠΑΘΑ Η ΜΑΥΡΗΜ …ΑΝΤΡΟΥΠΙΑΣΚΑ ΝΤΙΠ ΣΙ ΝΤΡΙΑΝΟΥΒΝΟ)
ΣΕ ΛΙΓΟ ..ΤΟ 7ο (ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΊΟ ΕΠΕΙΣΌΔΙΟ ΤΟΥ « ΝΕ ΝΑ Τ’ ΜΥΡΙΙΣ ΚΙ ΝΕ ΝΑ ΤΝ ΙΔΕΙΣ»
ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ
