Π. Κουκουλόπουλος: Οι προτάσεις μου για το μέλλον του τόπου μας

57

Αποτίμηση των πολιτικών εξελίξεων έκανε ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ της Π.Ε. Κοζάνης Πάρις Κουκουλόπουλος μιλώντας το βράδυ της Δευτέρας 17/2 σε ανοιχτή συγκέντρωση διαλόγου στο Κοβεντάρειο της Κοζάνης. Παράλληλα, προχώρησε και στην κατάθεση προτάσεων για το μέλλον του τόπου μας.

            Ολόκληρη η ομιλία του έχει ως εξής: «Το 2014 μπορεί και πρέπει να είναι χρονιά στροφής προς την οριστική έξοδο από την κρίση και τα μνημόνια.

Ο σεβασμός στις θυσίες του ελληνικού λαού που βιώνει τις συνέπειες της εξαετούς ύφεσης δεν επιτρέπει πισωγυρίσματα.

Αρκεί και μόνο να θυμόμαστε το τρομακτικό δίδυμο έλλειμμα του 2009, δημοσιονομικό 15,7% και ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών 15% το μεγαλύτερο στην Ευρώπη.

Αξίζει να ξέρουμε ότι το πρωτογενές έλλειμμα, χωρίς δηλαδή τα δάνεια, ήταν 12% ή 24 δις όσο δηλαδή όλες οι συντάξεις και οι μισθοί του δημοσίου τομέα!

Αυτή την οικονομία δεν τη δάνειζε ΚΑΝΕΝΑΣ.

Αυτή είναι η κρίση που έφερε τα μνημόνια και όχι το αντίστροφο.

Σε αυτή την Ελλάδα που μας παρέδωσαν το 2009 ούτε μπορούμε ούτε πρέπει να γυρίσουμε.

Φτάνουμε στο τέλος μιας πολύ επώδυνης διαδρομής και ο ελληνικός λαός δικαιούται να νιώσει πιο ασφαλής και πιο αισιόδοξος.

Για τον τόπο μας η πραγματικότητα υπήρξε ακόμα πιο σκληρή τόσο γιατί μπήκαμε σε ύφεση ένα χρόνο νωρίτερα όσο και γιατί οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις κόστισαν εδώ πολύ περισσότερο αφού οι μισθωτοί συμμετέχουν, αναλογικά, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό στο τοπικό ΑΕΠ από οποιαδήποτε σημείο της χώρας.

Αυτή είναι η αλήθεια, όπως αλήθεια είναι και ότι είμαστε η πρώτη περιοχή της χώρας  που το 2014 βγαίνουμε δυναμικά και σίγουρα από την ύφεση γιατί μπήκε στο δρόμο της υλοποίησης η νέα λιγνιτική μονάδα.

Θυμίζω ότι το 2009 η νέα μονάδα, όπως και οι μετεγκαταστάσεις Ποντοκώμης – Μαυροπηγής είχαν ουσιαστικά εγκαταλειφθεί.

Η ανάπτυξη που φέρνει η νέα μονάδα της ΔΕΗ θα διαρκέσει 3- 4 χρόνια, χρόνος ικανός για να σχεδιαστεί και να ξεκινήσει μια δυναμική αναπτυξιακή διαδικασία που θα αξιοποιεί όλα τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα.

Είναι ευτύχημα που το 2014 είναι χρονιά αυτοδιοικητικών εκλογών.

Είναι η πιο κατάλληλη περίοδος για να ξεκινήσει ο δημόσιος διάλογος για το παρόν και το μέλλον του τόπου μας.

Οι συμπολίτες μας έχουν δικαίωμα στην αισιοδοξία και όλοι μαζί μπορούμε να δώσουμε ελπίδα στις πιο ευπαθείς ομάδες και πάνω από όλα στους ανέργους και στη νέα γενιά.

Αυτά έγραφα στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα μου και αυτή είναι η κεντρική ιδέα όσων προτείνω να συζητήσουμε σήμερα.

Στην Ελλάδα πολλοί δοξάστηκαν κρυπτόμενοι και πολύ περισσότεροι έκαναν καριέρα περιγράφοντας τα προβλήματα και διαπιστώνοντας τις δυσκολίες.

Δεν ανήκω σε καμία από αυτές τις κατηγορίες πολιτικών.

Πιστεύω στη Δημοκρατία και ο δημόσιος διάλογος, η ενημέρωση, η κριτική, η αντιπαράθεση είναι υπέρτατες αξίες της.

Στα δίσεκτα χρόνια που ζούμε πιστεύω βαθιά ότι χρειαζόμαστε περισσότερη, όχι λιγότερη Δημοκρατία.

Όπως πιστεύω ότι ο πολιτικός εκλέγεται για να δίνει λύσεις στα προβλήματα, λύσεις που απορρέουν από τα πιστεύω του και τη βούληση των πολιτών.

Γι αυτό πήρα την πρωτοβουλία και σας ευχαριστώ για την ανταπόκριση σας. Εδώ και λίγες εβδομάδες η Ελλάδα ασκεί τα καθήκοντα της Προεδρίας στην Ε.Ε. Πριν 4 χρόνια δεν ήταν καθόλου αυτονόητο ότι αυτό θα συμβεί γιατί η Ελλάδα είχε παραβιάσει κάθε όρο και κανόνα που σχετίζεται με τη συμμετοχή της στην Ε.Ε. 

Κάποιοι κινούμενοι μεταξύ αφέλειας και απρέπειας προσπάθησαν να υποβαθμίσουν το γεγονός και επέλεξαν να απουσιάσουν από την τελετή έναρξης.

Είναι αφελείς όσοι παριστάνουν ότι δεν ξέρουν το λόμπι της δραχμής που λυσσαλέα προσπάθησε για την έξοδο της χώρας από τη ζώνη του ευρώ.

Μεγάλα οικονομικά συμφέροντα μέσα και έξω από τη χώρα επένδυσαν σ’ αυτή την προοπτική και ηττήθηκαν.

Και είναι απρεπείς γιατί η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη είναι βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού.

Η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της χώρας είναι η εθνική μας στρατηγική που χάραξαν ο Κων/νος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κώστας Σημίτης.

Για μας το ΠΑΣΟΚ, η ιστορική ομιλία του γεννήτορα και ιδρυτή μας Ανδρέα Παπανδρέου το καλοκαίρι του 1992, όταν ψηφιζόταν η συνθήκη του Μάαστριχτ, είναι παρακαταθήκη. Περιέγραψε με σαφήνεια τα προβλήματα, επισήμανε προφητικά τις δυσκολίες, πρότεινε λύσεις που δεν εισακούστηκαν και είπε πολύ καθαρά ότι στο σύγχρονο κόσμο η Ευρωπαϊκή μας ολοκλήρωση κατοχυρώνει το εθνικό συμφέρον.

Αυτή η προοπτική κρατήθηκε όρθια και ζωντανή με τις θυσίες του Ελληνικού λαού και τη γενναία και πατριωτική στάση πρώτα απ’ όλα του ΠΑΣΟΚ και της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας.

Το τίμημα που πλήρωσαν οι πολίτες υπήρξε βαρύ, άδικο και πρωτοφανές, γι αυτό πρέπει να απαντήσουμε καθαρά στο ερώτημα αν υπήρχε άλλος δρόμος.

Η απάντηση είναι απλή και κρυστάλλινη όσο και το ερώτημα. Όχι.

Η παραμονή μας σε ευρωπαϊκή τροχιά δεν είχε πολλές επιλογές και στους λόγους ήδη αναφέρθηκα.

Η Ελλάδα που μας παρέδωσαν το 2009 η Ν.Δ. και ο κ. Καραμανλής με το τριπλό πρόβλημα χρέους, ελλείμματος και ανταγωνιστικότητας, ήταν μια χρεωκοπημένη χώρα. Γι΄ αυτό δεν μας δάνειζε ΚΑΝΕΝΑΣ.

Αυτή είναι η κρίση που έφερε τα μνημόνια και όχι το αντίστροφο.

Σε αυτή την Ελλάδα που μας παρέδωσαν το 2009 ούτε μπορούμε ούτε πρέπει να γυρίσουμε.

Αυτό ήταν το πρόβλημα μας και δεν υπήρχαν Ρώσοι και Κινέζοι φιλάνθρωποι να μας δανείσουν, ούτε plan b όπως έδειξε και η περίπτωση της Κύπρου.

Αναγκαστήκαμε να δεχτούμε ένα πρόγραμμα βίαιης προσαρμογής γιατί δεν είχαμε άλλη επιλογή.

Το ΠΑΣΟΚ έγκαιρα, μέσα στην κρίση διαμόρφωσε μια καθαρή στρατηγική με 5 βήματα.

–           Αποφυγή άτακτης χρεοκοπίας

–           Παραμονή στη ζώνη του ευρώ

–           Πρωτογενές πλεόνασμα

–           Έξοδος στις αγορές

–           Εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης

Ξέρω πολλούς που έλεγαν πως είχαν άλλες στρατηγικές, αλλά εφαρμόζουν τη δική μας. Ο πιο γνωστός είναι ο πρωθυπουργός και μέχρι πριν  6 μήνες  ο κ. Φώτης Κουβέλης. Άλλα έλεγαν προεκλογικά και στην Κυβέρνηση εφάρμοσαν τα δικά μας.

Όσο για τον κ. Τσίπρα και τους λοιπούς αντιμνημονιακούς θέλω να θυμίσω ότι:

Όταν δίναμε τον αγώνα για την αποφυγή της άτακτης χρεωκοπίας αυτοί μας πρότειναν μοντελάκι Αργεντινής, δηλαδή την άβυσσο της άτακτης χρεωκοπίας.

Όταν παλεύαμε να κρατηθούμε στο ευρώ με περισσή ανευθυνότητα μας έλεγαν ότι το νόμισμα δεν είναι φετίχ!

Τώρα που πετύχαμε το πρωτογενές πλεόνασμα και διαπραγματευόμαστε την έξοδο στις αγορές ταυτίζονται με τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις στην Ευρώπη και αμφισβητούν τη δυνατότητα μας να βάλουμε τέλος στα μνημόνια.

Θα διαψευστούν και θα ηττηθούν για μια ακόμα φορά γιατί το πλεόνασμα είναι γεγονός.

Τι σημαίνει, όμως, πλεόνασμα;

              Πολύ απλά ότι οι θυσίες πιάνουν τόπο.

              Ειδικότερα

1. Ξαναβγαίνουμε στις αγορές που σημαίνει ανακτούμε το μέρος της εθνικής κυριαρχίας που είχαμε απολέσει.
2. Διαμορφώνουμε όρους ισότιμης συμμετοχής στην Ε.Ε. που σημαίνει ότι μπορούμε να συμμετέχουμε στην οικοδόμηση της συμμαχίας του πολιτικού Νότου μαζί με άλλες χώρες και τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές.
3. Φεύγουμε απ΄ το ψευτοδίλημμα μνημόνιο- αντιμνημόνιο που να μην ξεχνάμε μεταξύ των άλλων νομιμοποίησε πολιτικά τη νεοναζιστική και εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής.
4. Ξεκινάει μια ενδιαφέρουσα και δύσκολη άσκηση για το πολιτικό μας σύστημα, για την κατανομή των 2/3 του πλεονάσματος.

Στο σημείο αυτό πρέπει να πω δύο λόγια για το πρωτογενές πλεόνασμα και το πρωτογενές έλλειμμα, αντίστοιχα. Το λέμε πρωτογενές γιατί αναφέρεται στα έσοδα- έξοδα του κράτους χωρίς πληρωμές και εισπράξεις από δάνεια.

Ένα απλό παράδειγμα. Το 2009 το κράτος μάζεψε 50 δις ευρώ και ξόδεψε για τις ανάγκες μας 74,5 δις!

Το 2013 μάζεψε πάλι 50 δις ευρώ, αλλά ξόδεψε για τις ανάγκες μας, ας πούμε, 48,5 δις ευρώ.

Το 2009 έπρεπε να δανειστούμε για τις ανάγκες μας επιπλέον 24,5 δις.

Το 2013 ξοδέψαμε λιγότερα απ΄ όσα μάζεψε το κράτος και μας περίσσεψε ένα ποσό.

Μπορούμε να ζούμε, δηλαδή, χωρίς δανεικά.

Από το -24,5 δις ευρώ, στο 1,5 δις ευρώ η απόσταση είναι 26 δις ευρώ.

Από τα 26 δις ευρώ τα 22 δις ευρώ είναι έργο των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα το 1/3 του πλεονάσματος πάει στην αποπληρωμή του χρέους και τα 2/3 κατανέμονται κατά τη βούληση μας.

Γι΄ αυτό πιστεύω ότι είναι δύσκολη άσκηση.

Το πρωτογενές πλεόνασμα δεν πρέπει να αποσυνδεθεί από το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης. Πρέπει να κατανεμηθεί στοχευμένα ώστε να σηματοδοτεί τους τρεις μεγάλους στόχους- προτεραιότητες της χώρας

–           Άρση κοινωνικών αδικιών

–           Εκκίνηση πραγματικής οικονομίας

–           Παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Το πιο αληθοφανές επιχείρημα που καλούμαστε να απαντήσουμε τα τελευταία 4 χρόνια διατυπώνεται με τη μορφή ερωτήματος.

Μπορούν ποτέ να μας βγάλουν απ΄ την κρίση αυτοί που τη δημιούργησαν;

Η απάντηση, έτσι κι αλλιώς, δεν είναι εύκολη αλλά το ιστορικό λάθος του 2010 την έκανε δυσκολότερη, κάνοντας το ερώτημα από αληθοφανές να φαίνεται αληθινό.

Πήραμε μόνοι μας την ευθύνη για ένα πρόβλημα που σαφέστατα δεν ήταν μόνο δικό μας.

Αφήσαμε το Σαμαρά να παριστάνει το μάγειρα μιλώντας για άλλες συνταγές που δεν υπήρχαν.

Τον Κουβέλη να μιλάει με ευκολία για πλούτο ισοδύναμων μέτρων που, επίσης, δεν υπήρχαν και τον Τσίπρα και τους λοιπούς να μας προτείνουν άτακτη χρεωκοπία και αλλαγή νομίσματος, και να ακούγονται αδιαμαρτύρητα.  

Κι όμως, 4 χρόνια τώρα τα ερώτημα έχει απαντηθεί άπειρες φορές και δεν αναφέρομαι μόνο στην εθνική στρατηγική της χώρας για την οποία ήδη μίλησα.

Ποιος μπορεί να φανταστεί ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα χωρίς την άρση του τραπεζικού απορρήτου;

Ποιος μπορεί να φανταστεί την παραδειγματική τιμωρία αυτών που ατίμασαν την εμπιστοσύνη του λαού χωρίς την Αρχή για το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος;

Ποιος μπορεί να φανταστεί τα πανεπιστήμια μας να ανεβαίνουν σε κύρος εφόσον παρέμεναν δέσμια των συντεχνιών;

Ποιος μπορεί να φανταστεί μια αποτελεσματική και δίπλα στον πολίτη αυτοδιοίκηση με 6.500 Δήμους και Κοινότητες;

Ποιος μπορεί να φανταστεί το κοινωνικό κράτος χωρίς την πρωτοβάθμια φροντίδα;

Ποιος μπορεί να φανταστεί και να σχεδιάσει ένα σύγχρονο κράτος χωρίς την κινητικότητα όταν οι ελλείψεις σε προσωπικό είναι το ίδιο κραυγαλέες με καθήμενους γιατί πλεονάζουν;

Όλα αυτά και πολλά άλλα είναι τα προγεφυρώματα για μια νέα Ελλάδα, ισότιμη στην Ευρώπη που μπορεί να εγγυηθεί την ευημερία των πολιτών της και να δώσει ελπίδα και προοπτική στη νέα γενιά.

Όλα αυτά τα ψηφίσαμε μόνοι μας και κάποια, λίγα, φέρουν και την ψήφο της Ν.Δ.

Η αντιμνημονιακή αντιπολίτευση δεν τα καταψήφισε απλώς αλλά τα πολέμησε λυσσαλέα. Και το χειρότερο είναι ότι δεν έχουν καμιά πρόταση.

Τους ξέρουμε και στον τόπο μας. Κάθε βδομάδα, εδώ και χρόνια, μας ανακοινώνουν ότι κλείνει το πανεπιστήμιο, ότι πωλούνται τα νοσοκομεία, ότι κλείνει η ΛΑΡΚΟ, ότι ξεπουλιέται η ΔΕΗ και άλλα πολλά, φαιδρά και ψεκασμένα.

Κι όμως, από τον Οκτώβρη του 2009 δουλέψαμε και δημιουργήσαμε τα δικά μας προγεφυρώματα.

Θέλω να σας θυμίσω ότι το 2009 το κεντρικό προεκλογικό μου σύνθημα ήταν non pasaran- Δεν θα περάσουν.

Μιλούσα τότε για τον ενεργειακό σχεδιασμό που αντιμετώπιζε το λιγνίτη ως πηγή δεινών και έβγαζε την περιοχή μας από το χάρτη.

Ούτε νέα Μονάδα, ούτε μετεγκαταστάσεις Μαυροπηγής- Ποντοκώμης, για την Ακρινή ούτε λόγος.

Και όλα αυτά με την έγκριση της πλειοψηφίας του τότε Νομαρχιακού Συμβουλίου.

Σήμερα είμαστε μπροστά σε μια νέα αφετηρία.

Η νέα λιγνιτική μονάδα μπήκε στο δρόμο της υλοποίησης και από μόνη της μας βγάζει από την ύφεση. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη επένδυση στη χώρα που θα δώσει δουλειά σε χιλιάδες ανέργους, σε δεκάδες επιχειρήσεις και μεγαλύτερη διάρκεια ζωής στα κοιτάσματα του λιγνίτη γιατί έχει πολύ καλύτερο βαθμό απόδοσης.

Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι η νέα μονάδα ¨κλειδώνει¨ τις μετεγκαταστάσεις των 3 οικισμών στον τόπο μας.

Ανάλογες ήταν οι εξελίξεις και στον άλλο πυλώνα που αφορά το τοπικό ΑΕΠ και τελικά την ίδια τη ζωή μας. Αναφέρομαι στο πανεπιστήμιο και το ΤΕΙ.

Η πολυτεχνική σχολή στην Κοζάνη είναι γεγονός και η πανεπιστημιούπολη μπαίνει σε τροχιά υλοποίησης αφού με τροπολογία που κατέθεσα λύθηκε ο γόρδιος δεσμός του ρυμοτομικού.

Το ΤΕΙ από την άλλη μεριά δεν κρατήθηκε απλά όρθιο αλλά έχει φέτος και τα επόμενα χρόνια περισσότερους σπουδαστές και, κυρίως, καλύτερες προοπτικές.

Όπως είπα και στην αρχή, η ανάσα που μας δίνει η νέα λιγνιτική μονάδα έχει διάρκεια 3-4 ετών.

Είναι ένα διάστημα που μας επιτρέπει να σχεδιάσουμε ένα καλύτερο αύριο.

Με αυτή την οπτική καταθέτω σήμερα συγκεκριμένες προτάσεις στο δημόσιο διάλογο που πιστεύω ότι θα υπάρξει εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Μαΐου.

1. Ενέργεια

Η σταδιακή αντικατάσταση των μονάδων της ΔΕΗ από σύγχρονες μονάδες μικρότερης ισχύος σε ορίζοντα 10ετίας πρέπει να αποφασιστεί τώρα.

Αυτή η επιλογή δίνει διάρκεια ζωής τουλάχιστον 30 χρόνια στο λιγνίτη με ηπιότερη εκμετάλλευση. Είναι περιβαλλοντικά αποδεκτή και συμφέρει ενεργειακά στη χώρα.

1. Μετεγκαταστάσεις οικισμών

Δόθηκε μεγάλος αγώνας για να αποδοθούν αξιοπρεπείς αποζημιώσεις σε Μαυροπηγή και Ποντοκώμη.

Οι οικισμοί πρέπει να γίνουν και μάλιστα να είναι πρότυποι και να συμβάλουν στη βιώσιμη ανάπτυξη.

Οι αποζημιώσεις δεν είναι δυνατόν να «ταξιδέψουν» Χαλκιδική και Θεσσαλονίκη. Πρέπει να επενδυθούν εδώ.

1. Εκπαίδευση

Η ταχεία υλοποίηση της πανεπιστημιούπολης και η λειτουργία της πολυτεχνικής σχολής είναι το πρώτο βήμα.

Αυτό που πρέπει να εξετάσουμε πολύ σοβαρά με την ακαδημαϊκή κοινότητα τόσο του πανεπιστημίου όσο και του ΤΕΙ, είναι οι όροι και οι προϋποθέσεις για τη λειτουργία ξενόγλωσσων τμημάτων στα 2 ιδρύματα.

Είναι ζωτική ανάγκη να κερδίσουμε όλοι μαζί το στοίχημα της ανταγωνιστικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αξιοποιώντας τη γεωγραφική μας θέση.

1. Πρωτογενής τομέας

 Μια κοσμογονία κυοφορείται αυτή τη στιγμή στην ύπαιθρο. Η περιοχή μας έχει πολλαπλές δυνατότητες στη νέα μη επιδοτούμενη γεωργία και στην κτηνοτροφία. Η συστηματική ενημέρωση των νέων και η αποφασιστική προώθηση της συνεταιριστικής ιδέας είναι ύψιστες προτεραιότητες.

Την ίδια στιγμή απαιτείται μια νέα ιεράρχηση προτεραιοτήτων στα αναπτυξιακά εργαλεία που έχουμε στη διάθεση μας.

Τίποτα δεν προηγείται των υποδομών στον πρωτογενή τομέα με πρώτες και καλύτερες τις ανάγκες άρδευσης.

1. Μεγάλες υποδομές

 Ανάλογη λογική πρέπει να μας διακρίνει στην ιεράρχηση των μεγάλων υποδομών. Η υλοποίηση του Χ10 που ανήκει στα διευρωπαϊκά δίκτυα πρέπει να γίνει εθνική απαίτηση και εμείς πρέπει να πρωταγωνιστήσουμε με πράξεις, διαθέτοντας από το ΠΕΠ τους αναγκαίους πόρους.

Με τον Χ10 η απόσταση ΕΓΝΑΤΙΑ- Μόναχο γίνεται 8 ώρες και όλοι καταλαβαίνουμε τι προοπτικές ανοίγονται τόσο για τον πρωτογενή τομέα όσο και για την προσβασιμότητα της Δυτικής Μακεδονίας από την Κεντρική Ευρώπη και τα Βαλκάνια.

1. ΛΑΡΚΟ, μάρμαρο, γούνα.

Τρεις απλές προτάσεις.

Πρέπει να ολοκληρωθεί η παραχώρηση της έκτασης απ΄ το δημόσιο στη ΛΑΡΚΟ και το ορυχείο να περιέλθει στη ΔΕΗ.

–           Τα λατομεία Τρανοβάλτου πρέπει να στηριχθούν και να ξεπεραστεί το πρόβλημα των Μ.Π.Ε.

–           Η ανάπτυξη των γουνοφόρων στο Βόιο πρέπει να συνυπάρξει αρμονικά με τον πρωτογενή τομέα της περιοχής. Απαιτείται δράση πριν είναι αργά.

1. Πραγματική οικονομία

Οι κλάδοι της οικοδομής και του μετάλλου που ωφελούνται από την εξέλιξη της νέας μονάδας και των μετεγκαταστάσεων μαζί με τις τρεις στους οποίους αναφέρθηκα, δεν καλύπτουν πλήρως την πραγματική οικονομία.

Εκατοντάδες επιχειρήσεις δοκιμάζονται σκληρά και δίνουν απασχόληση. Πρέπει να κρατηθούν όρθιες και οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για τη φορολογία, για την μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και για την παροχή ρευστότητας, μέσω του ΕΤΕΑΝ και άλλων εργαλείων, είναι η καλύτερη απάντηση.

1. Τοπικός πόρος

Στον τόπο μας, όμως, η απάντηση μπορεί και πρέπει να έχει καθολικό χαρακτήρα. Ήδη από τις εκλογές του 2012 πρότεινα ο ΤΠΑ να πάει στον πρωτογενή τομέα και την πραγματική οικονομία.

Μέχρι τώρα δεν υπήρξε δημόσιος αντίλογος, ούτε αντιπρόταση.

Κάποια τοπικά μ.μ.ε. ετοίμαζαν το μεγάλο ξεσηκωμό για το πανεπιστήμιο που θα έκλεινε αλλά τελικά δεν έκλεισε.

Ο ΤΠΑ διανέμεται ακόμα σε καμπαναριά.

Ως πότε και γιατί;   

1. Υγεία

Η Δυτική Μακεδονία εξακολουθεί εδώ και χρόνια να είναι από τι πιο υποβαθμισμένες υγειονομικά περιφέρειες της χώρας. Πολύ πριν το μνημόνιο σε έρευνα που είχε αναθέσει ο Δήμος Κοζάνης στο ΠΑ.ΜΑΚ. τα στοιχεία ήταν συντριπτικά. Το 60% της κίνησης προς Θεσσαλονίκη είχε σχέση με λόγους υγείας. Δεν περιμένουμε απάντηση από τους οπαδούς του χθες και του προχθές. Πρέπει να τη δώσουμε εμείς.

Να βάλουμε τον πήχη ψηλά και να παλέψουμε για πανεπιστημιακό νοσοκομείο και να αξιοποιήσουμε τις παλιές και νέες υποδομές τόσο στα πλαίσια του ΠΕΔΥ όσο και με τη δημιουργία εξειδικευμένων κέντρων που θα εξυπηρετούν πολίτες από άλλες περιοχές και γιατί όχι από άλλες χώρες.      

1. Πρωτοβουλίες παντού

Το ίδιο ριζοσπαστικό και ρηξικέλευθο πνεύμα πρέπει να διαπεράσει την τοπική μας κοινωνία και κυρίως τη νέα γενιά.

Να τολμήσουμε, να πρωτοπορήσουμε, να καινοτομήσουμε.

Αντί να περιμένουμε την πλήρη απελευθέρωση των μεταφορών μπορούμε να πάρουμε πρωτοβουλία με τα ΚΤΕΛ αστικών και υπεραστικών Δυτικής Μακεδονίας για την καλύτερη εξυπηρέτηση όλων και ιδιαίτερα των κατοίκων της υπαίθρου.

Αντί να διαπιστώνουμε πόσο μας λείπει η ΕΡΑ Κοζάνης, και μας λείπει όλους, ας μπούμε μπροστά μαζί με το Δήμο και τους εργαζόμενους για να δημιουργηθεί πρώτα εδώ ένα δημόσιο περιφερειακό μέσο ενημέρωσης.

Ποτέ δεν χάσαμε όταν τολμήσαμε.

Είκοσι χρόνια τώρα απολαμβάνουμε την τηλεθέρμανση γιατί όλοι μαζί τολμήσαμε».