ΠΑΜΟΥΚΑΛΛΕ ΤΗΣ ΦΡΥΓΙΑΣ ( Η Λίμνη της Ιεράπολης ή το βαμβακερό κάστρο της Μ. Ασίας ) Σταύρου Π. Καπλάνογλου Συγγραφέα – Ιστορικοί ερευνητή
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το Παμουκαλε στην Φρυγία της Μικράς Ασίας είναι ιαματικές πηγές που προέρχονται από γεωλογικά ρήγματα στις νότιες πλαγιές του όρους Çökelez αποτελούν τη βάση του σχηματισμού του Παμούκαλε.
Σχηματιζοντας Αυτά τα νερά περιέχουν υψηλές ποσότητες διαλυμένου όξινου ανθρακικού ασβεστίου και φτάνουν στην επιφάνεια σε θερμοκρασία περίπου 35-36°C. Σχηματίζοντας συσσωρευμένες λευκές Τραβερτίνες δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό πανέμορφο τοπίο.
ΤΡΟΠΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ
* Χημική Αντίδραση:
Όταν το ζεστό νερό που ανεβαίνει στην επιφάνεια έρχεται σε επαφή με τον αέρα, τα αέρια διοξειδίου του άνθρακα (CO2) και μονοξειδίου του άνθρακα (CO) εξατμίζονται.
Αυτό προκαλεί την καθίζηση του όξινου ανθρακικού ασβεστίου στο νερό μετατρέποντάς το στο λιγότερο διαλυτό ανθρακικό ασβέστιο (CaCO3).
*Σχηματισμός Τραβερτίνης:
Το καθιζάνον ανθρακικό ασβέστιο στερεοποιείται και σχηματίζει μια μαλακή δομή που μοιάζει με πηκτή στις πλαγιές όπου ρέει το νερό.
Με την πάροδο του χρόνου, αυτό το πήκτωμα σκληραίνει, σχηματίζοντας τα λευκά ιζηματογενή πετρώματα που ονομάζονται “τραβερτίνη”.
* Αναβαθμίδες και Λίμνες:
Αυτή η διαδικασία συσσώρευσης δημιουργεί βαθμιδωτές αναβαθμίδες, λίμνες και σχηματισμούς που μοιάζουν με σταλακτίτες κατά μήκος των πλαγιών.
Αυτή η αδιάλειπτη διαδικασία συνεχίζεται για χιλιάδες χρόνια, δημιουργώντας το εμβληματικό λευκό τοπίο του Παμούκαλε.
* Γιατί λευκό;
Το λευκό-βαμβακερό χρώμα του Παμούκαλε πηγάζει εξ ολοκλήρου από τη συσσώρευση ανθρακικού ασβεστίου.
Αυτή η καθαρή και αγνή συσσώρευση αυτών των ορυκτών δίνει στην περιοχή μια εμφάνιση που θυμίζει χωράφι με βαμβάκι όταν την κοιτάμε από απόσταση.
ΤΡΑΒΕΡΤΙΝΕΣ ;
Οι τραβερτίνες είναι ασβεστολιθικά πετρώματα που σχηματίζονται από την εναπόθεση ανθρακικού ασβεστίου από ασβεστούχα νερά, συχνά σε σπηλιές και ιαματικές πηγές, .
Είναι μια φυσική, κομψή πέτρα που χρησιμοποιείται ευρέως σε οικοδομικά έργα, εσωτερική και εξωτερική διακόσμηση, δάπεδα, πάγκους και άλλα αρχιτεκτονικά στοιχεία, προσθέτοντας χαρακτήρα και ανθεκτικότητα σε κάθε χώρο.
Σε ένα θαυμαστό καπρίτσιο της τοπικής φύσης οφείλεται η δημιουργία του Παμούκαλε, όπου μια ολόκληρη πλαγιά ενός λόφου παρουσιάζεται ντυμένη στα λευκά. Οχι φυσικά από χιόνι, αλλά από τη μακροχρόνια εναπόθεση των ασβεστούχων αλάτων που περιέχονται στις θερμές ιαματικές πηγές της περιοχής.
Η λέξη «τραβερτίνη» προέρχεται από το «Tivertino», το ρωμαϊκό όνομα για το Τίβολι της Ιταλίας, όπου βρίσκονται εκτεταμένα κοιτάσματα τραβερτίνης.
Οι πηγές, μαζί με τα ερείπια της Ιεράπολης, περιλαμβάνονται στον κατάλογο φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, με τίτλο « Η Αρχαία Πόλη της Ιεράπολης και οι Πηγές του Παμούκαλε »
ΘΕΣΗ
Το Παμούκαλε βρίσκεται περίπου 20 χλμ. βορειοδυτικά του κέντρου της πόλης Ντενιζλί.
Βρίσκεται στην επαρχία Ντενιζλί της νοτιοδυτικής Τουρκίας , στην κοιλάδα του ποταμού Τσουρούκσου Çürüksu (Λύκος),
To Πουμακαλε απέχει . 168 χλμ από την Σπάρτη της Μ. Ασίας και 247 χλμ από την Σμύρνη .
Το πλησιέστερο αεροδρόμιο είναι το αεροδρόμιο Ντενιζλί Τσαρντάκ (DNZ).
* Γύρω από το Παμούκαλε βρίσκονται οι παρακάτω σύγχρονοι οικισμοί :
– Καραχάιτ:
Ένα τουριστικό κέντρο που βρίσκεται περίπου 5 χλμ. από το Παμούκαλε και φημίζεται για τα μοναδικά κόκκινα ιαματικά νερά του.
– Ντενιζλί:
Για το Ντενιζλι δώσαμε πληροφορίες σε προηγούμενη δημοσίευση μας
Το πλησιέστερο αεροδρόμιο είναι το αεροδρόμιο Ντενιζλί-Τσαρντάκ.
Akköy – Develi & Yeniköy
Αλλα και τα χωρια εντός της Ειδικής Περιβαλλοντικής Περιοχής Προστασίας του Παμούκαλε : Akköy , Develi και Yeniköy
*Αρχαίες Πόλεις ( Κοντινές )
— Ιεράπολη: Μια σημαντική αρχαία πόλη με ελληνιστικά και ρωμαϊκά ερείπια που βρίσκονται πάνω από τους τραβερτίνες του Παμούκαλε.
Για την οποία επίσης έχουμε ήδη δώσαμε πληροφορίες .
Λαοδίκεια: Μια άλλη αρχαία πόλη αναπτύχθηκε στην κοιλάδα του ποταμού Λύκου, περίπου 5-10 χλμ. από το Παμούκαλε. Θα υπάρχει δημοσίευση την επόμενη εβδομάδα.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ
Η ονομασία της μικρής ιδιόμορφης λίμνης ήταν << Λίμνη της Ιεράπολης >> σήμερα λέγεται << Αρχαία Λίμνη της Ιεράπολης ( στην Τουρκική γλώσσα Hierapolis Antik Havuz ). >> και λαϊκότερα και χάριν συντομίας αποκαλείται Παμούκαλε ( τουρκικά: Pamukkale ) , που σημαίνει «κάστρο από βαμβάκι» που ήταν η ονομασία και μιας θερμής πηγής της περιοχής. Παλιοτερα. .
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Υπάρχει ένας μύθος που ξεκινά από την εποχή των Φρυγών και ενδεχόμενα πιο παλιά που μιλά για την ανακάλυψη των ιαματικών δυνατοτήτων των νερών στυ Πουμακαλέ που λέει :
<< Στα περίχωρα της σημερινής πόλης Denizli στη Νοτιοδυτική Μικρα Ασια., ζούσε μια νεαρή κοπέλα τόσο άσχημη που κανείς δεν ήθελε να την παντρευτεί.
Απογοητευμένη, λοιπόν, αποφάσισε να αυτοκτονήσει πηδώντας μέσα σε μια από τις φυσικές δεξαμενές-γούρνες του Παμούκαλε.
Αντί, όμως, να πεθάνει, το ιαματικό νερό τη μεταμόρφωσε σε μια πολύ όμορφη κοπέλα.
Ο άρχοντας της περιοχής, που περνούσε τυχαία από την περιοχή, μόλις την αντίκρισε την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και το ειδύλλιό τους σύντομα κατέληξε σε γάμο… >>
Αυτός ο παλιός μύθος είναι η γοητευτική λαϊκή εκδοχή για τις θεραπευτικές ιδιότητες των ιαματικών πηγών του Παμούκαλε
ΙΣΤΟΡΙΑ
Χτισμένη στους τραβερτίνες του Παμούκαλε, είναι η Ιεράπολη που χτίστηκε ως ιαματική λουτρόπολη από τους βασιλιάδες της Περγάμου τον 2ο αιώνα π.Χ.
Υπάρχουν πολυάριθμα ερείπια στην αρχαία πόλη, συμπεριλαμβανομένου όπως είδαμε στην προηγούμενη δημοσίευση μας ενός εντυπωσιακού ρωμαϊκού θεάτρου, μιας τεράστιας νεκρόπολης (ταφείου), ρωμαϊκών λουτρών και άλλων Ελληνικών μνημείων.
* H Πισίνα της Κλεοπάτρας του Παμούκαλε
Το κολύμπι σε αυτή τη ιαματική πισίνα, που περιβάλλεται από υποβρύχιες κολώνες και βυθισμένα ρωμαϊκά ερείπια, είναι μια δημοφιλής δραστηριότητα. Ο θρύλος λέει ότι η ίδια η Κλεοπάτρα κολύμπησε σε αυτήν την πισίνα.
ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Η δημιουργία των ιζηματογενών πετρωμάτων στο Παμούκαλε ήταν η αιτία για την αύξηση της πίστης στο θείο στην αρχαιότητα .
Το Παμούκαλε και η αρχαία πόλη της Ιεράπολης ήταν σεβαστά για τη σύνδεσή τους με το θείο, βεβαία η δημιουργία του από μόνον της ,ομως δεν μπορούμε να πούμε ότι η δημιουργία του ήταν ο μοναδικός λόγος για την αύξηση της αρχαίας θρησκευτικής πίστης.
Ο χώρος ήταν μια σύγκλιση φυσικών φαινομένων και υπαρχουσών πνευματικών παραδόσεων που ενίσχυσαν, αντί να δημιούργησαν, την τοπική πίστη στη θεϊκή δύναμη.
Τα χαρακτηριστικά του χώρου που συνέβαλαν στην ιερή του κατάσταση περιλαμβάνουν:
* Ιαματικά ιαματικά νερά
Τουλάχιστον από την εποχή της ανατολίτικης θεάς Κυβέλης, οι πλούσιες σε μεταλλικά στοιχεία πηγές ήταν σεβαστές για τις ζωογόνες και θεραπευτικές τους ιδιότητες.
Αργότερα, οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι συνέχισαν να επισκέπτονται τις πηγές για υδροθεραπεία, συνοδευόμενες από θρησκευτικές τελετουργίες αφιερωμένες σε τοπικές λατρείες.
* Το σπήλαιο του Πλουτώνιου *:
Αυτό το σπήλαιο, το οποίο εξέπεμπε τοξικά αέρια, θεωρούνταν πύλη προς τον κάτω κόσμο ή «Πύλη του Πλούτωνα».
Κατά τη διάρκεια των τελετουργιών, οι ιερείς της Κυβέλης και αργότερα του Πλούτωνα επέδειξαν εμφανή ανοσία στις θανατηφόρες αναθυμιάσεις, ενισχύοντας τη μυστικιστική φήμη του χώρου.
* Παράδοση της μητέρας θεάς:
Πριν από την ελληνική και ρωμαϊκή επιρροή, η περιοχή ήταν ένας ιερός τόπος αφιερωμένος στην ανατολίτικη μητέρα θεά Κυβέλη.
Οι ιαματικές πηγές συμβόλιζαν τη ζωογόνο ουσία της και το Πλουτώνιο συνδέθηκε με τη δύναμή της πάνω στη ζωή και τον θάνατο.
*Θρησκευτική σύντηξη:
Το μοναδικό φυσικό τοπίο καλλιέργησε ένα μείγμα θρησκευτικών πρακτικών. Όταν έφτασαν οι Ελληνικοί και Ρωμαϊκοί πολιτισμοί, ενσωμάτωσαν τις δικές τους θεότητες όπως ο Απόλλωνας και ο Άδης στην πνευματική σημασία του χώρου, δημιουργώντας μια μακροχρόνια παράδοση προσκυνήματος.
* Χριστιανικό προσκύνημα:
Αργότερα, με την εξάπλωση του Χριστιανισμού, η Ιεράπολη έγινε σημαντικό κέντρο προσκυνήματος μετά το μαρτύριο του Αγίου Φιλίππου.
Αυτή η ιστορία ιερότητας συνεχίστηκε, ενισχύοντας περαιτέρω τη θρησκευτική σημασία του χώρου.
* ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΩΝΙΟΥ
Η Σπηλιά του Πλούτωνα στο Παμούκαλε;
Η Σπηλιά του Πλούτωνα ή το σπήλαιο του Πλουτώνιου στο Παμούκαλε, γνωστό και ως «Πύλη της Κόλασης», είναι ένας ιερός τόπος που βρίσκεται μέσα στο Παμούκαλε, οπού και η αρχαία πόλη Ιεράπολη.
Ήταν αφιερωμένη στον Πλούτωνα, τον θεό του κάτω κόσμου στην ελληνική και ρωμαϊκή μυθολογία.
*Η Εκπομπή δηλητηριώδους αερίου:
Η σπηλιά εκπέμπει διοξείδιο του άνθρακα (CO2) λόγω της γεωθερμικής δραστηριότητας βαθιά κάτω.
Στην αρχαιότητα, αυτό το αέριο ήταν τόσο συμπυκνωμένο και θανατηφόρο που τα ζώα που πλησίαζαν τη σπηλιά πέθαιναν ακαριαία.
Οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι ερμήνευαν την απελευθέρωση αυτού του δηλητηριώδους αερίου ως πύλη προς τον κάτω κόσμο, τον οποίο κυβερνούσε ο θεός Πλούτωνας.
* Ιερές τελετουργίες:
Σύμφωνα με αρχαίες πηγές, τελούνταν τελετουργίες στον χώρο όπου θυσιάζονταν ταύροι στον Πλούτωνα.
Ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι οι ιερείς της Κυβέλης, έμπαιναν και έβγαιναν από τη σπηλιά κρατώντας την αναπνοή τους ή χρησιμοποιώντας περιοχές όπου το αέριο ήταν λιγότερο πυκνό, γεγονός που τους οδήγησε να πιστεύεται ότι είχαν θεϊκή προστασία
Το σπήλαιο που για πολλά χρόνια η ύπαρξη του δεν ήταν γνωστή αλλά περιγραφόταν σε αρχαίες πηγές , ανακαλύφθηκε ξανά το 2013 από μια ομάδα με επικεφαλής τον Ιταλό αρχαιολόγο Francesco D’Andria,.
* Οι αναφορές στην αρχαιότητα
Δύο χιλιάδες χρόνια πριν,πλήθος κόσμου συνέρρεε στον Ελληνορωμαϊκό ναό στην Ιεράπολη,, για να δουν από κοντά τη σπηλιά που βρισκόταν στα θεμέλιά του και η οποία σύμφωνα, με τον μύθο, ήταν η πύλη για τον κάτω κόσμο.
Παρακολουθούσαν με δέος τα ζώα, όλα ανεξαρτήτως είδους ή μεγέθους, να πέφτουν νεκρά, μόλις πλησίαζαν στην είσοδο της σπηλιάς, η οποία ονομάστηκε «Πλουτώνιο», από τον Πλούτωνα, τον θεό του κάτω κόσμου.
Οι μόνοι που είχαν «ανοσία» στην «θανατηφόρα ανάσα» του θεού του κάτω κόσμου, ήταν οι ιερείς, που ήταν και αυτοί που οδηγούσαν εκεί τα ζώα προς θυσία.
* Πλίνιος ο Πρεσβύτερος,
Ο Ρωμαίος συγγραφέας και ιστορικός Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, περιέγραφε το φαινόμενο σαν τον υπόνομο του Χάροντα, του μυθικού βαρκάρη του Άδη που μετέφερε τις ψυχές από τη μία όχθη του ποταμού Αχέροντα στην άλλη, στα έγκατα του κάτω κόσμου.
* Ο Στράβων για την σπηλιά
Ο αρχαίος Έλληνας γεωγράφος και φιλόσοφος Στράβων, είχε περιγράψει το φαινόμενο, αφήνοντας υπόνοιες για κάποιο τοξικό αέριο: «Κάθε ζώο που περνάει μέσα στη σπηλιά, πεθαίνει ακαριαία. Είδα ταύρους να πέφτουν αμέσως και να σύρονται έξω νεκροί, ενώ έριξα μέσα και σπουργίτια, τα οποία τη στιγμή που ανέπνευσαν, έπεσαν επίσης νεκρά». Και συνέχισε «Ο χώρος είναι γεμάτος από ένα αέριο τόσο πυκνό και ομιχλώδες που μετά βίας μπορεί κανείς να δει το έδαφος», έγραφε, και δεν έκρυβε τον προβληματισμό του για το πώς επηρεάζονταν τα ζώα, αλλά όχι και οι ιερείς, με τον αρχαίο φιλόσοφο να αναρωτιέται αν ήταν λόγω της θείας πρόνοιας ή αν απλά εκείνοι κρατούσαν την αναπνοή τους όταν έμπαιναν στη σπηλιά.
*Η λύση από την επιστήμη.
Σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Archaeological and Anthropological Sciences το, υπεύθυνη για αυτό το φαινόμενο είναι μια σχισμή στην επιφάνεια της γης, από την οποία εκλύεται διοξείδιο του άνθρακα σε τόσο υψηλές συγκεντρώσεις που μπορεί να είναι θανατηφόρο.
Με τη βοήθεια ενός φορητού αναλυτή αερίων, ομάδα των ηφαιστειολόγων που συμμετείχαν στην έρευνα, βρήκαν ότι τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα κυμαίνονταν από 4 έως 53% στο «στόμα» της σπηλιάς, ενώ εντός της, εκτοξεύονταν στο 91%, ποσότητα που είναι αρκετή για να σκοτώσει ζώντες οργανισμούς.
Τα προβλήματα για τα θηλαστικά, περιλαμβανομένων των ανθρώπων, ξεκινούν όταν η συγκέντρωση του αερίου αυτού είναι πολύ κάτω από το 5%, μια έκθεση σε διοξείδιο του άνθρακα σε ποσοστό 7% προκαλεί εφίδρωση, ζαλάδα, ταχυκαρδία κτλ, ενώ αν το ποσοστό ανέβει περισσότερο, οδηγούμαστε στην ασφυξία, εξαιτίας της έλλειψης οξυγόνου και της οξείδωσης του αίματος και των κυττάρων του σώματος και του εγκεφάλου.
Στις μέρες μας η σπηλιά άνοιξε ξανά για τους επισκέπτες , παρά το γεγονός ότι οι εκπομπές αερίων εξακολουθούν να φτάνουν σε θανατηφόρα επίπεδα, παρόμοια με αυτά που παρατηρήθηκαν στην αρχαιότητα.
ΟΙ ΙΑΜΑΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΗΓΩΝ ΤΟΥ ΠΑΜΟΥΚΑΛΕ
Το νερό των 35,6°C στην αρχαία Πόλη της Ιεράπολης/ Πουμακαλε Συνιστάται για τη θεραπεία :
Καρδιαγγειακών παθήσεων, υπέρτασης, ρευματισμών, ραχίτιδας, εγκεφαλικού επεισοδίου, δερματικών, οφθαλμικών, νευρικών και αγγειακών παθήσεων, αγγειακών φλεγμονών και ρευματοειδούς αρθρίτιδας, μετά από ιατρική εξέταση και ανάλογα με την κατάσταση των ασθενών.
Συνιστάται επίσης για σπασμούς στομάχου, διουρητικά και φλεγμονές, καθώς και για τη θεραπεία νεφρολιθιάσεων και πετρών από άμμο όταν πίνεται ζεστό.
Η φήμη της Ιεράπολης, που πηγάζει από τα ιαματικά της νερά, εξαπλώθηκε σε όλη την Μικρά Ασία σε όλη την Ελληνική και την Ρωμαϊκή περίοδο, με τους ασθενείς να έρχονται εδώ αναζητώντας θεραπεία.
Για χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα ιαματικά νερά για θεραπευτικούς σκοπούς, χτίζοντας εκεί λειτουργικά και περίτεχνα λουτρά..
Η πόλη, η οποία έγινε ιατρικό κέντρο χάρη στις ιαματικές της πηγές, συχνά φιλοξενούσε ασθενείς, είτε προσωρινά είτε μόνιμα, για θεραπεία.
Η Ρωμαϊκή νεκρόπολη περιέχει τους τάφους ασθενείς που ήρθαν από έξω από την πόλη και παρέμειναν εκεί μέχρι το τέλος της ζωής τους.
Στην αρχαιότητα, στις ιαματικές πηγές τελούνταν θρησκευτικές τελετές, γιορτές με τη συμμετοχή του κοινού, και πολιτικοί και πλούσιοι αναζητούσαν θεραπεία εκεί.
Έρευνες έχουν δείξει ότι οι θεραπείες χορηγούνταν από κληρικούς και γιατρούς. Η χαρά και η ευτυχία του κολύμβησης στα ιαματικά νερά, που βρίσκονται ανάμεσα σε ιστορικά κτίσματα στη θέση της πόλης της Ιεράπολης, ήταν και προφανώς πραγματικά απαράμιλλη.
Οι θεραπευτικές υπηρεσίες των ιαματικών νερών του Παμούκαλε έχουν αναγνωριστεί από την αρχαιότητα και αιώνες αργότερα, οι θεραπευτικές τους υπηρεσίες έχουν αποδειχθεί επιστημονικά.
Το Παμούκαλε, σχολαστικά διατηρημένο και καταχωρημένο στον Κατάλογο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, προσφέρει στους δήμους ένα ευρύ φάσμα εναλλακτικών θεραπειών με τα ιαματικά του νερά.
ΓΕΙΤΟΝΙΚΟΙ ΟΙΚΙΣΜΟΙ
ΚΑΡΑΧΑΙΤ ( Καραχαγίτ )
Το Καραχαγίτ, μια περιοχή της επαρχίας Ντενιζλί, είναι διάσημο για το μοναδικό κόκκινο, θεραπευτικό ιαματικό νερό και τη λάσπη του, που βρίσκεται 5 χιλιόμετρα βόρεια του Παμούκαλε.
Σημαντικό κέντρο για τον τουρισμό υγείας, το Καραχαγίτ βρίσκεται στη γεωλογική γραμμή όπου σχηματίστηκαν οι τραβερτίνες του Παμούκαλε.
*Ιαματικά Νερά Καραχαγίτ Κόκκινο Νερό:
Το πιο χαρακτηριστικό χαρακτηριστικό του Καραχαγίτ, το κόκκινο νερό, είναι ένα ιαματικό νερό που γίνεται κόκκινο λόγω των ορυκτών οξειδίων που περιέχει. Αναδύεται από την κύρια πηγή του σε θερμοκρασία 58 βαθμών Κελσίου.
* Θεραπευτικές Ιδιότητες:
Το ιαματικό νερό και η λάσπη είναι ευεργετικά για πολλές παθήσεις, όπως ρευματισμούς, ισχιαλγία, αρθρίτιδα, πέτρες στα νεφρά, καρδιακές και κυκλοφορικές παθήσεις, γυναικολογικές και δερματικές παθήσεις, καθώς και κήλες μεσοσπονδύλιου δίσκου και αυχενικούς δίσκους.
*Ως πόσιμο νερό:
Το κόκκινο νερό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως συμπλήρωμα στη θεραπεία ορισμένων πεπτικών και στομαχικών παθήσεων.
*Ραδιενεργά Μέταλλα:
Τα ιαματικά νερά Καραχαγίτ έχουν υψηλή ραδιενέργεια και πλούσια περιεκτικότητα σε μέταλλα.
* Άκκιο, Denizli
Το Άκκιοϊ είναι μια περιοχή του Παμούκαλε , στο Ντενιζλί .
. Βρίσκεται 23 χλμ. από το Ντενιζλί, το Άκκιοϊ συνορεύει με το Μπουλντάν στα βόρεια, το Τσάλ στα νοτιοανατολικά, το Σαράικοϊ στα δυτικά και το Ντενιζλί στα νότια.
Κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου μεταξύ 1877 και 1885, μια ομάδα Μουσουλμάνων του Νταγκεστάν μετανάστευσε από τον Καύκασο και εγκαταστάθηκε στο δυτικό τμήμα της περιοχής (σήμερα γνωστή ως συνοικία Ογούζ).
Αργότερα, ανάμεσα στο 1876 έως το 1909, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σουλτάνου Αμπντουλχαμίτ Β’, μια άλλη ομάδα Καυκάσιων μεταναστών εγκαταστάθηκε στο ανατολικό τμήμα της περιοχής και σχημάτισε τη συνοικία Σουλτανιγιέ. Η περιοχή συνέχισε να αναπτύσσεται ως δύο συνοικίες μέχρι το 1930 και το 1935. Αργότερα, οι δύο συνοικίες συγχωνεύθηκαν για να σχηματίσουν το Άκκιοϊ
*Develi Denizli
Το Ντεβέλι είναι μια γειτονιά του δήμου και της περιφέρειας Παμούκαλε , στην επαρχία Ντενιζλί της Τουρκίας .Ο πληθυσμός του είναι 1.010 (2024).
* Yeniköy Denizli
Το Γενίκιοϊ είναι ένας οικισμός στην περιοχή Παμούκαλε του Ντενιζλί. Το Γενίκιοϊ βρίσκεται κοντά στο Παμούκαλε και είναι ένας από τους οικισμούς εντός της Ειδικής Περιβαλλοντικής Περιοχής Προστασίας Παμούκαλε, γνωστής για τη μοναδική γεωλογική της δομή.
Βρίσκεται περίπου 20 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του κέντρου της πόλης Ντενιζλί.
