Η μελέτη της ιστορίας είναι για κάθε ανερχόμενη γενιά, ο καλύτερος προβολέας που μπορεί να φωτίσει το δρόμο της προς το μέλλον, γράφει η διανόηση. Δυστυχώς όμως, οι άνθρωποι και οι κοινωνίες δεν ασχολούνται με την ιστορία και έτσι αγνοούν τις απόλυτες διδαχές της και τα απόλυτα μηνύματα που εκπέμπει, χάνοντας έτσι την πυξίδα και τα εφόδια που θα τους οδηγούσαν, σε εκείνο το περιβάλλον και σε εκείνες τις συνθήκες που θα ήθελαν να ζήσουν.
Οι εξουσιαστές γνωρίζουν αυτήν την δύναμη της ιστορίας για αυτό και ο απώτερος στόχος τους είναι να μην φτάσει αυτή η γνώση στην κοινωνία και ταυτόχρονα να σβήσει ιστορικές μνήμες από την «εθνική» και «κοινωνική τράπεζα των μνημών.
Τράπεζες που θα έπρεπε να είναι απόλυτα προσβάσιμες στους ανθρώπους, ιδιωτικοποιήθηκαν από την εξουσία για να μην έχουν εύκολη πρόσβαση οι άνθρωποι. Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις κι ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον γράφει ο Σεφέρης. ΡΕΠΟΥΣΗ-ΔΡΑΓΩΝΑ και όλο το κακό συναπάντημα που απολαμβάνουν άκοπη χλιδή. (Τα ένσημα τώρα Σπυρόπουλε)
Η αρχαία Ρώμη, είναι ένα από τα πολλά ιστορικά παραδείγματα. Μια μικρή ομάδα Πατρικίων ικανοποιούσε την ακόρεστη απόλαυσή της σε βάρος της πλειοψηφίας των πληβείων. Χιλιάδες άνθρωποι ζούσαν σε κατάσταση δουλείας ή εξαθλίωσης. Κι άλλοι τόσοι ήταν γραμμένοι στις λίστες των μελλοθανάτων. Ακόμα κι αυτοί οι μελλοθάνατοι, λίγη ώρα πριν ταξιδέψουν, έπρεπε να ανακράξουν! AVE CAESAR!!
Το ίδιο κάνει η ελληνική κοινωνία 2000 χρόνια μετά. Δούλοι, πληβείοι και μελλοθάνατοι από τα μέτρα, ανακράζουν: AVE ΜΝΗΜΟΝΙΟ! ΑVE ΚΑΙΣΑΡΑ ΣΑΜΑΡΑ-AVE ΥΠΑΤΕ ΒΕΝΙΖΕΛΟ- AVE ΤΡΟΙΚΑ
Η κοινωνία που βιώνει την «πληβιοποίηση» της ζωής της, αντί να ενωθεί και να εναντιωθεί στους Πατρικίους, τρώει τις σάρκες αφού τα μέλη της, αλληλο- υπονομεύονται και αλληλο-χτυπιούνται!
Το μάρκετινγκ της ψυχολογίας του όχλου και των μαζών, ξέρει να συντηρεί πάντα αυτήν την δυσαρμονία! Στην αριθμητική πρόσθεση της κοινωνίας, η πολιτική παίρνει θέση παρονομαστή και η εξουσία απλά χρησιμοποιεί το διαιρετικό αποτέλεσμα αυτού του κλάσματος!
Στην απόφαση του Ηρώδη (μορφή εξουσίας) για το σφαγιασμό των νηπίων, η κοινωνία δεν συσπειρώθηκε να εναντιωθεί και να αποτρέψει την απόφαση, (με κάθε κόστος και τίμημα) παρά επιχείρησε μεμονωμένα ο καθένας να προφυλαχτεί, να κρυφτεί μήπως και σωθεί! Η σφαγή όμως επετεύχθη απόλυτα και ολοκληρώθηκε!
(Δυστυχώς ούτε αυτά τα Χριστούγεννα θα επιβιώσει το νήπιο, που θα τα βάλει με τους σύγχρονους Τελώνες και Φαρισαίους!)
Ο κίνδυνος απώλειας της εξουσίας, επιτρέπει στο αόρατο κυβερνείο να επιβάλει στους εξουσιαστές που ελέγχει να χρησιμοποιούν ακόμα και τις πιο αποκρουστικές πράξεις. Πάντα υπάρχει και μια Σαλώμη που να σαγηνεύει τον εξουσιαστή για να του φέρει ότι επιθυμεί! Ακόμα και «την κεφαλή επι πίνακι».
Προς τι άραγε η απορία της κοινωνίας για τα μέτρα που κάποια Σαλώμη επιβάλλει και κάποιος Ηρώδης εκτελεί!
Τάραζε τα νερά ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και έπρεπε να πληρώσει! Τάραξαν τα νερά της οικονομίας οι Έλληνες και έπρεπε να πληρώσουν. Βαρύ πάντα το τίμημα και η πληρωμή. Η κεφαλή επί πίνακι για να ηδονίζεται η Σαλώμη! Ένα σώμα τροφή για τα λιοντάρια, για να ηδονίζεται ο Καίσαρας!
Τίποτα δεν αλλάξει όσο η κοινωνία και οι άνθρωποι θα επιτρέπουν την πολιτική να εξουσιάζει το σύστημα ή να εξουσιάζεται από αυτό!
Ο Νότος δημιουργεί τους πολιτισμούς, γράφουν οι διανοητές της ιστορίας, ο Βορράς τους κατακτά, τους καταστρέφει, δανείζεται από αυτούς, τους διαδίδει. Αυτή είναι μια σύντομη σύνοψη της Ιστορίας. Σήμερα κάποιοι ψελλίζουν την ίδια εκμετάλλευση του Νότου από τον Βορρά! Δυστυχώς κάθε αιώνας έχει το δικό του Μεσαίωνα.
Η ιστορία δεν επανορθώνει καταστροφές. Βοηθά όμως στην αποφυγή νέων. Χωρίς ιστορία δεν μπορεί να υπάρξει εθνική συνείδηση και χωρίς εθνική συνείδηση δεν μπορεί να υπάρχει ούτε πρωτότυπη κουλτούρα, ούτε πραγματικός πολιτισμός. Διαστρεβλώνονται τα πρότυπα, ξεπέφτουν οι αξίες και η ατομικότητα γίνεται μάζα και η κοινωνικότητα όχλος.
Τότε, ο άνθρωπος που φυσιολογικά πρέπει να μεγαλώνει σε όλα τα επίπεδα, οι κάθε λογής Καίσαρες τον συρρικνώνουν για να χωρέσει σε ένα ρούχου Νάνου! Κι αν είναι και κουστούμι θα χρωστά αιώνια ευγνωμοσύνη και την υποχρέωση να τους αγιοποιεί ως Σωτήρες και να τους προσκυνά!
Του φορτώνουν μύριες υποχρεώσεις, καταναγκασμούς και τις δέχεται ο άνθρωπος ως τροφή που τις αλείφει σε ένα κομμάτι ψωμιού έχοντας την αυταπάτη ότι θρέφεται!
Βουλιάζει κάθε μέρα σε ύπουλα έλη με ανοχή και απάθεια, (άραγε και με άγνοια;) που για πολλούς ο θάνατος μοιάζει σαν μια ευτυχή πιθανότητα!
Καλλιεργήθηκε τόσο έντεχνα η πιθανότητα του πνιγμού που οι άνθρωποι αρνούνται να κολυμπήσουν. Χάνουν ακόμα κι αυτήν την εμπειρία και περιμένουν σε μια ξερή όχθη, μήπως και έρθει το νερό που του υποσχέθηκαν, που ακόμα κι έτσι, απλά θα βρέξει λίγο τα πόδια του, αυτοαιχμάλωτος της όχθης από φόβο!
Ο σταυρός της χρεοκοπίας που έστησαν απέναντί του, τεράστιος, για να του θυμίζει το τίμημα του Σπάρτακου! Ευτυχισμένος γιατί ο καίσαρας δεν έκανε και σήμερα το νεύμα, να διαπεράσει το σπαθί τα σωθικά του! Χειροκροτεί γιατί κάποιος άλλος έγινε τροφή για τα λιοντάρια σήμερα!
Την Ιστορία των σφαγών, της φρίκης και των συμφορών την γράφουν κάποια «Ζωοποιημένα όντα». Την Ιστορία της ειρήνης και της αξιοπρεπούς ζωής των κοινωνιών την γράφουν κάποιοι ρομαντικοί, ευαίσθητοι και ανθρώπινοι χαρακτήρες.
Αρκεί να βρουν κάποιους κολυμβητές να πάνε κόντρα στο ρεύμα της παγκοσμιοποίησης, να το ξεπεράσουν, να το αφήσουν πίσω σαν παρελθόν.
Με ανθρώπους παλουκωμένους από τον δικό τους φόβο, η συνέχεια και το τέλος της ζωής είναι απόλυτα προβλέψιμο!
Υ.Γ Ιστορικά, τα πιο τρομερά πράγματα -πόλεμος, γενοκτονία, δουλεία- προέκυψαν όχι από την ανυπακοή αλλά από την υπακοή. Howard Zinn – Ιστορία είναι η μετατροπή τρομερών κατακτητών σε σιωπηλές υποσημειώσεις. – Όταν ένα έθνος βρίσκεται σε πτώση, όταν μια κοινωνία καταρρέει, μια παράμετρος μπορεί να βρεθεί πάντα: έχουν ξεχάσει από πού έρχονται. Έχουν χάσει επαφή με αυτό που τους ένωσε στην αρχή. Carl Sandburg,
Υπάρχει ένας καλός λόγος που κανένας δεν σπουδάζει ιστορία. Σου μαθαίνει πάρα πολλά. Noam Chomsky.
