Ανάμεσα στα διάφορα φύλα, που συνέβαλαν στην δημιουργία του Ελληνικού έθνους και ήταν συνέχεια των Πελασγοτυρρηνών, υπήρξαν και οι Δωριείς. Την πορεία αυτών θα παρακολουθήσουμε σήμερα, καθώς θεωρείται ότι ξεκίνησαν από δυο σημεία της ευρύτερης περιοχής της Δυτικής Μακεδονίας και της Ηπείρου, το Βόιον και το νότιο μέρος της οροσειράς της Πίνδου, την περιοχή Λάμκου. Οι ∆ωριείς ήταν το τελευταίο ελληνικό φύλο που μετακινήθηκε προς τη νότια Ελλάδα. Είχαν προηγηθεί οι Ίωνες από την περιοχή των Καμβουνίων, οι Αχαιοί,από την περιοχή Βόρεια της Πρέσπας, Αιολείς απο΄το Βέρμιον και Αρκάδες από την περιοχή της Εορδαίας. Η πορεία προς το νότο όλων αυτών των φύλων έγινε αργά. Αλλά και η κάθοδος των ∆ωριέων δεν έγινε µονοµιάς. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια. Κάποιοι από αυτούς φαίνεται ότι παρέµειναν στη Στερεά Ελλάδα και ειδικά, στην περιοχή της ∆ωρίδας, που δόθηκε από το όνομά τους
ΔΩΡΙΔΑ.
Κατά τη διάρκεια του 13ου αιώνα π.Χ. μετακινήθηκαν και σχημάτισαν ένα ισχυρό κράτος στην περιοχή της Στερεάς Ελλάδας με κέντρο τη μετέπειτα Δωρίδα. Την προέλευση των Δωριέων προφανώς, σηματοδοτούν και τα δυο από 4 ονόματα της Τετράπολης Βόιον και Πίνδος τα άλλα δυο ήταν Κιτίνιον και Ερίνεο. Εκτός από την Τετράπολή τους, οι Δωριείς ήταν διασκορπισμένοι και στη γύρω περιοχή, ενώ αναφέρονται και άλλες πόλεις τους, όπως το Λίλαιο, η Κάρφεια και η Δρυόπη. Οι Δωριείς είχαν επεκταθεί στο βουνό Οίτη μέχρι την θάλασσα, όπως προκύπτει από την αναφορά που κάνει ο Σκύλαξ ο Καρυανδεύς στους Λιμοδωριεῖς.
ΦΘΙΑ
Στην περιοχή των Φαρσάλων, που τότε λεγόταν Φθία, κατοικούσαν Πελασγοί. Στους Πελασγούς της Φθίας αναφέρεται ο Στράβων. Εκεί, μεταξύ άλλων περιοχών, ζούσαν Πελασγοί και κατονομάζει τη μία από τις τέσσερις πόλεις του κράτους Πηλέα – Αχιλλέα, το οποίο συμπίπτει με τη σημερινή Ανατολική – Βορειανατολική Φθιώτιδα και τμήματα των σημερινών νομών Λαρίσης και Μαγνησίας. Ακόμη, η περιοχή αυτή συμπίπτει και με το Πελασγικόν Άργος, την αποκαλούμενη αργότερα Κρεμαστή Λάρισα, σε περιοχή που εκτείνονταν από τη Θεσσαλία, μεταξύ των εκβολών του Πηνειού και των Θερμοπυλών, μέχρι της ορεινής χώρας σε όλη την έκταση της Πίνδου, αφού οι Πελασγοί ήταν κυρίαρχοι των τόπων αυτών και ιδιαίτερα, είχαν επεκταθεί μεταξύ των Αιολέων που ήταν, ανά τη Φθία και τη Θεσσαλία.
ΒΟΙΩΤΙΑ
Στη μετάβαση προς τη Γεωμετρική εποχή η Βοιωτία κατοικήθηκε από το φύλο των Βοιωτών που έδωσε και το όνομά του στην περιοχή. Οι Βοιωτοί κατέβηκαν από τη νότια Θεσσαλία, μεταξύ 13ου και 12ου αιώνα π.Χ. Εντούτοις, υπάρχει και μια αποδεκτή από πολλούς εκδοχή, κατά την οποία οι Βοιωτοί κατήλθαν από την περιοχή του όρους Βόϊο, της Μακεδονίας, (εξ ου και το όνομα Βοιωτία). Αποτέλεσαν μία χαλαρή ομοσπονδία πόλεων, αρχικά με κέντρο τον ναό της Ιτωνίας Αθηνάς στην Κορώνεια και στη συνέχεια με κέντρο τον ναό του Ποσειδώνα στην Ογχηστό. Προς τον 5ο αιώνα π.Χ. η χαλαρή θρησκευτική ένωση μετατράπηκε σε ομοσπονδία με την ονομασία Κοινό των Βοιωτών. Κυρίαρχο ρόλο σ’ αυτό διαδραμάτιζε η Θήβα.
ΕΥΒΟΙΑ
Κατά την πρώιμη χαλκοκρατία (2900-1900 π.Χ.) στην Εύβοια κατοικούσαν Πελασγοί, οι οποίοι αργότερα εκδιώχθηκαν από τους Δρύοπες .Οι Δρύοπες, φυλή ληστρική και βαρβαρική, εγκαταστάθηκαν στο νότιο κομμάτι της Ευβοίας, εξαναγκασμένοι από τους Δωριείς .Εκεί οι Δρύοπες, είτε εκδιώκοντας, είτε συγχωνευόμενοι με τους Πελασγούς, ίδρυσαν πόλεις όπως η Κάρυστος, τα Στύρα, η Δύστος, ο Πλατανιστός κ.α Κάποια εποχή, κατά τους ιστορικούς, υπήρξε διαμάχη Μιλησίων που ήταν Ίωνες, και των Καρυστίων, που ήταν Δωριείς, και οφειλόταν σε σύγκρουση εμπορικών συμφερόντων μεταξύ των δύο ναυτικών λαών. Κατά μια άποψη, και το όνομα Εύβοια είναι σύνθετο από το Ευ και Βόιο
ΑΤΤΙΚΗ
Μια αναφορά του Ηροδότου για την παρουσία των Τυρρηνών, στην Αττική με την αρπαγή για λόγους εκδίκησης των γυναικών τους και το γεγονός ότι ένα τμήμα του τείχους της Ακρόπολης που κτίσθηκε τους προϊστορικούς χρόνους αποκαλείται και σήμερα Τυρρηνικό τείχος, επιβεβαιώνουν την παρουσία των Πελασγών στην Αττική και μάλιστα με το όνομα που σηματοδοτεί την έννοια των Πελασγοτυρρηνών.Ο Ηρόδοτος αναφέρει την ύπαρξη Πελασγικού έθνους στην Αττική και αναφέρεται, σε άλλο σημείο, στην αρπαγή των γυναικών από τον Βραυρώνα. Στη Λήμνο ήρθαν οι Πελασγοί, διωγμένοι από την Αττική και εκτόπισαν τους Μινύες, οι οποίοι διαφέντευαν ως τότε το νησί. Τους αποκαλεί Τυρρηνούς και θεωρεί πως είχαν κοινή καταγωγή με τους Ετρούσκους από τη Λυδία της Μικρασίας. Είχαν όμως μεγάλη πολιτισμική συγγένεια με τους Έλληνες,με επιρροές στην τέχνη και στη θρησκεία. Για να εκδικηθούν τους Αθηναίους, οι οποίοι τους έδιωξαν από την Αττική, έκαναν επιδρομή στη Βραυρώνα κατά την εορτή της θεάς Άρτεμης και άρπαξαν μεγάλο αριθμό γυναικών και παρθένων, τις οποίες μετέφεραν στη Λήμνο, ως ερωμένες. Όμως, οι Αθηναίες μεγάλωσαν τα παιδιά που έκαναν σύμφωνα με τις αθηναϊκές παραδόσεις. Φοβισμένοι οι Πελασγοί εξόντωσαν τα παιδιά και τις μητέρες τους. Από την ειδεχθή αυτή πράξη προήλθε η παροιμιώδης έκφραση “Λήμνια κακά”.
ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ
Μετά την εδραίωση τους στην περιοχή της Στερεάς, οι Δωριείς οργάνωσαν εκστρατεία κατά των πλούσιων και ισχυρών βασιλείων των Αχαιών στην Πελοπόννησο. Σύμφωνα με την παράδοση, για να περάσουν στην Πελοπόννησο από το στενό του Ρίου-Αντίρριου ναυπήγησαν στόλο στην περιοχή και απ’ αυτό το γεγονός, η τοποθεσία αυτή ονομάστηκε “Ναύπακτος Εισβολή των Δωριέων”, στην Πελοπόννησο. Στα μέσα του 12ου αιώνα π.Χ. οι Δωριείς εισέβαλαν στην Πελοπόννησο περνώντας με πλοία τον πορθμό του Ρίου. Μετά το πέρασμά τους στην Πελοπόννησο διασπάστηκαν σε τέσσερα τμήματα και καθένα από αυτά κινήθηκε για την κατάληψη των κυριότερων Αχαϊκών βασιλείων. Μία ομάδα,με αρχηγό τον Κρεσφόντη, κινήθηκε προς την Μεσσηνία και κατέλυσε το βασίλειο της Πύλου Μία δεύτερη ομάδα με αρχηγό τον Αριστόδημο, κινήθηκε στην Λακωνία και εγκαταστάθηκε στην Σπάρτη μία Τρίτη ομάδα με αρχηγό τον Τήμενο κατέλαβε το Άργος και τις Μυκήνες. Τέλος, μία τέταρτη ομάδα με αρχηγό τον Αλήτη κινήθηκε προς τον Ισθμό και κατέλαβε την περιοχή της Κορινθίας.
ΚΥΚΛΑΔΕΣ
Κατά την Περσική εκστρατεία, ο Ηρόδοτος αναφέρει πως οι Κυκλάδες πρόσφεραν 17 πλοία συμπληρώνοντας ότι “και αυτοί ήταν λαός Πελασγικός που αργότερα όμως ονομάσθηκαν Ίωνες” [↑ Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Βιβλίο Ζ’, 95 -[…] Μάλιστα, η υπόθεση της αρπαγής του Διόνυσου από Τυρρηνούς πειρατές, που αναφέρει ο Όμηρος λέγεται ότι έγινε στο νησί της Νάξου, όπου ακόμη και σήμερα γίνεται αναπαράσταση του γεγονότος, σαν παραδοσιακό δρώμενο.
ΚΡΗΤΗ
Ο Όμηρος στην Οδύσσεια και στην Ιλιάδα, αναφέρει ότι η Κρήτη είχε αναρίθμητο κόσμο και 90 πόλεις, όμως αναφέρει μόνο τις εξής: την Κνωσό, το Ηράκλειο και την Αμνισό, τη Γόρτυνα, τη Λύκτο, τη Μίλητο, τη Λύκαστο, τη Φαιστό και το Ρύτιο. Αναφέρει επίσης ότι οι κάτοικοι των ως άνω πόλεων της Κρήτης ήσαν άλλοι Κύδωνες, άλλοι Ετεοκρήτες, άλλοι Αχαιοί, άλλοι Δωριείς και άλλοι Πελασγοί. Ένας αρχαίος ιστορικός ο Άνδρων λέει ότι οι Επήλυδες Κρήτες ((επί + ήλυθον) ήρθαν από τη Θεσσαλία, από την περιοχή που παλιά λεγόταν Δωρίδα και σήμερα Εσταιώτιδα».
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΒΟΙΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΤΟΥ ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Σαν επιβεβαίωση του γεγονότος, ότι οι Δωριείς προερχόταν από το Βοΐο Κοζάνης και την Πίνδο είναι η παρουσία του ονόματος του, αυτούσιου ή σαν συνθετικού σε κάποιες περιπτώσεις που έπεσαν στην αντίληψη μας:
Βόιον Κοζάνης- η αρχική κοιτίδα,
Βόιον Φωκίδας -Αρχαίο όνομα πόλης της Δωρικής Τετραπολης
Βόιων Λακωνίας Η σημερινή πόλη της Λακωνίας Νεάπολη είναι χτισμένη στα ερείπια της αρχαίας πολης Βόιων,
Βόιον της Κρήτης ή Βοιαι Είναι μια τις χαμένες πόλεις που αναφέρει ένας κατάλογος από τις 147 με ονόματα πόλεων της αρχαίας Κρήτης
Εύβοια και Βοιωτία: Η ονομασία τους περιέχει την λέξη Βοια και θεωρείται ότι είναι κατάλοιπο της παρουσίας των Δωριέων στις περιοχές αυτές.
Για λεπτομέρειες δείτε τις φωτό-ιστορίες
