Περί Ακροδεξιάς

Ακροδεξιά είναι πολιτικός όρος, με τον οποίο χαρακτηρίζονται κομματικοί σχηματισμοί με ιδεολογία, την οποία οι κομματικοί τους αντίπαλοι χαρακτηρίζουν εθνικιστική, ρατσιστική, αντιδραστική και ολοκληρωτική. Γι’ αυτό και υπερτονίζεται ότι οι κομματικοί αυτοί σχηματισμοί συνιστούν κίνδυνο για το δημοκρατικό πολίτευμα. Η περιγραφή των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων μας οδηγεί σε σχήματα του παρελθόντος, όπως ο φασισμός και ο εθνικοσοσιαλισμός (ναζισμός), σαφέστατα ολοκληρωτικής ιδεολογίας, τα οποία, όταν ανήλθαν στην εξουσία κατέλυσαν το δημοκρατικό πολίτευμα, προέβαλαν υπέρμετρα την ανωτερότητα του έθνους τους έναντι των λοιπών εθνών (Η Γερμανία υπεράνω όλων) και έλαβαν μέτρα φυλετικών διακρίσεων με αποκορύφωμα τον απηνή διωγμό κατά Εβραίων και Ρομά (ναζιστική Γερμανία). Με τον ίδιο όρο θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν και δικτατορικά σχήματα στρατιωτικών, που κατέλυσαν το δημοκρατικό πολίτευμα σε χώρες κυρίως της Νότιας Ευρώπης.

Ο όρος Ακροδεξιά βρίσκεται και σήμερα εν χρήσει από το λεγόμενο «δημοκρατικό τόξο», το σύνολο των κομματικών σχηματισμών, που αυτοπροβάλλονται ως υπερασπιστές του δημοκρατικού πολιτεύματος. Υπάρχουν άραγε και σήμερα κομματικοί σχηματισμοί στις χώρες της Ευρώπης, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από τα γνωρίσματα της Ακροδεξιάς του παρελθόντος; Χωρίς εξέταση Ακροδεξιοί χαρακτηρίζονται συλλήβδην οι σχηματισμοί, οι οποίοι υποστηρίζουν θέσεις θεωρούμενες συντηρητικότερες από αυτές των κομματικών σχηματισμών της «φιλελεύθερης» Δεξιάς. Κυρίαρχη η σθεναρή υπεράσπιση των εθνικών δικαίων, για τα οποία από καιρό έχουν πάψει να αγωνίζονται οι διεθνιστές πάσης φύσεως και αυτοαποκαλούμενοι δημοκράτες. Έκδηλη είναι η ξενοφοβία και η αγωνία για τη νόθευση της εθνικής καθαρότητας και των πολιτιστικών αξιών της χώρας (Θέση εχθρική προς την διακηρυσσόμενη πολυπολιτισμικότητα των κοινωνιών). Σθεναρή είναι η αντίθεση προς τη χορήγηση δικαιωμάτων σε «ευπαθείς» ομάδες και στις γυναίκες (Θέση κατά εκτρώσεων). Η αντίθεση αυτή, αντίδραση προτιμούν πολλοί, συνιστά ρατσισμό! Εκφράζεται έντονα ο φόβος εκ του κινδύνου, αν κάποιος από τους σχηματισμούς αυτούς ανέλθει στην εξουσία σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα, να καταλύσει το δημοκρατικό πολίτευμα. Γι’ αυτό και καλούνται σε συσπείρωση οι οπαδοί των σχηματισμών του «δημοκρατικού» τόξου.

Είναι γεγονός ότι το ναζιστικό κόμμα στη Γερμανία ανήλθε στην εξουσία με γνήσιες εκλογές. Ασφαλώς δεν είχε γνωστοποιήσει ο Χίτλερ τις προθέσεις του, ευθύς όμως κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα και εξαπέλυσε ιδεολογική τρομοκρατία δείχνοντας στον γερμανικό λαό τους υπευθύνους για το κατάντημα της χώρας του, τους Εβραίους. Στα πλαίσια του ιδεολογήματος περί φυλετικής καθαρότητας εξαπέλυσε διωγμό τόσο κατά των Ρομά όσο και κατά των ομοφυλοφίλων. Στους διωκόμενους προστέθηκαν και οι κομμουνιστές, λόγω ιδεολογικής αντιπαλότητας. Μήπως και οι σημερινοί σχηματισμοί της καλούμενης Ακροδεξιάς έχουν τις ίδιες προθέσεις και απλά αποφεύγουν να τις γνωστοποιήσουν, ενόσω δεν ασκούν εξουσία;

Ὀλβιος όστις ιστορίης έσχε μάθησιν, έγραψε ο Ευρυπίδης. Ευτυχής όποιος γνωρίζει την ιστορία. Όποιος την αγνοεί καταντά άθυρμα των δημαγωγών, οι οποίοι τρέφονται είτε από την πώληση ιδανικών είτε την τρομοκράτησή του και την παράλληλη εγγύηση παροχής ασφάλειας. Είναι πολλοί με ολοπρόθυμη τη διάθεση να αποθέσουν την ελευθερία τους στα χέρια «σωτήρων» οπαδών του ολοκληρωτισμού ή της «δημοκρατίας»! Η ήττα της Γερμανίας, κατά τον Α΄ μεγάλο πόλεμο του 20^ου αιώνα, δεν είχε ως συνέπεια την εθνική ταπείνωση και μόνο, αλλά και την οικονομική κατάρρευση. Προϋποθέσεις άριστες για να γίνει αποδεκτός ως σωτήρας ο υποσχόμενος να οδηγήσει τη Γερμανία εκ νέου στο μεγαλείο. Και ενώ οι υποχρεώσεις της Γερμανίας για πολεμικές επανορθώσεις ήσαν δυσβάστακτες, ο Χίτλερ εξασφάλισε μεγάλα ποσά για την οργάνωση της τρομακτικής πολεμικής μηχανής, που αιματοκύλισε μεγάλη έκταση του πλανήτη. Τα χρήματα αυτά είσήχθησαν μέσω της τράπεζας «Διεθνών διακανονισμών». Ο όρος «εθνικοσοσιαλισμός» ήταν πυροτέχνημα για τους πτωχούς. Ουδείς πλουτοκράτης, Γερμανός ή Εβραίος ζημιώθηκε από τον ναζισμό. Θύματά του οι φτωχοί και μικροαστοί Εβραίοι. Ο Μουσολίνι χρηματοδοτήθηκε από εκτός Ιταλίας οικονομικά ισχυρούς «δημοκρατικών» χωρών, για να προπαγανδίσει την είσοδο της Ιταλίας στον πόλεμο. Οι ίδιοι «δημοκρατικοί» κύκλοι χρηματοδότησαν το κόμμα που ίδρυσε, το fascio, εξ ου και φασισμός, το ενδυνάμωσαν και υπέδειξαν στον βασιλιά της Ιταλίας να αναθέσει στον Μουσολίνι τον σχηματισμό κυβέρνησης. Η στρατιωτική δικτατορία στη χώρα μας εγκαταστάθηκε με την παρέμβαση των ΗΠΑ, των «υπερμάχων» της ελευθερίας. Όλοι αυτοί οι υποκινητές της ανωμαλίας «δημοκράτες» φαντάζουν ακόμη και σήμερα προασπιστές της ελευθερίας των λαών και της δημοκρατίας και «ανησυχούν» για την άνοδο της Ακροδεξιάς, αισθητή πλέον σε όλε τις ευρωπαϊκές χώρες!

Αλλά γιατί εντείνεται η μετακίνηση πολιτών προς τα σχήματα αυτά; Απλή η απάντηση: Λόγω της ακραίας διαφθοράς των «δημοκρατικών» σχηματισμών και της πολιτικής, κοινής σε όλη την έκταση του πολιτικού φάσματος εξουσίας, τόσο στον οικονομικό τομέα, όσο και στα θέματα εθνικά, κοινωνικών αξιών και πολιτισμού και οικογενειακά. Οι «δημοκράτες», υπό πλήρη εξάρτηση από το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο, με την καθ’ υπαγόρευση πολιτική που ασκούν, εντείνουν την αγανάκτηση των πολιτών, οι οποίοι θέλουν το έθνος τους να διατηρήσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του και να μην αλωθεί από το πλήθος των προσφύγων και μεταναστών, που εισρέουν προς εξυπηρέτηση καταχθονίου σχεδίου αφανισμού των εθνών. Ο λαός μας θέλει επί πλέον να είναι σεβαστές από την Πολιτεία τόσο η πατροπαράδοτη πίστη όσο και οι κοινωνικές και οικογενειακές αξίες αιώνων. Δυστυχώς αυτά όλα περιφρονούνται στο έπακρο από τους ασκούντες την εξουσία. Πάντως χριστιανός που δηλώνει οπαδός του ολοκληρωτισμού βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση, καθώς δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι το πολυτιμότερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο είναι η ελευθερία.

Αν πράγματι οι σχηματισμοί, οι χαρακτηριζόμενοι ως ακροδεξιοί, δεν εμφορούνται από ολοκληρωτική ιδεολογία και δεν καπηλεύονται την φιλοπατρία, πρέπει να καταγγέλλουν τους υπαίτιους τόσο της διαφθοράς, όσο και των πολέμων και της άγριας εκμετάλλευσης, που εξωθούν συνεχώς τους απόκληρους προς τις χώρες της υλικής ευημερίας και πνευματικής σήψης. Υπαίτιοι είναι οι κυρίαρχοι της παγκόσμιας πλουτοκρατίας, μέσω του τραπεζικού συστήματος, που ελέγχει κυβερνήσεις, στρατιωτικές «συμμαχίες» και θρησκευτικούς ηγέτες, καθώς και οι πρόθυμοι να τους υπηρετήσουν προς ίδιον όφελος. Το σύστημα εξουσίας χρηματοδοτεί, αφαιμάσσοντας τους λαούς, τους πολέμους και τη διαφθορά μέσω των υποχειρίων.

Πρόσφατα στη Γαλλία, κατά τον δεύτερο γύρο των εκλογών, συνασπίστηκαν οι εκλεκτοί των τραπεζιτών, σοσιαλιστές και κομμουνιστές κατά του σχηματισμού της Ακροδεξιάς. Είναι άραγε πιο επικίνδυνη η Ακροδεξιά από τους τραπεζίτες; Βέβαια οι κομμουνιστές έχουν σοβαρούς λόγους να ανησυχούν για την ενδεχόμενη άνοδο κομματικού σχηματισμού του χώρου αυτού στην εξουσία, λόγω των διωγμών που υπέστησαν, κατά το παρελθόν. Καλό όμως είναι να αναρωτηθούν: Γιατί δεν επωφελούνται αυτοί από τη σήψη των αστικών κομμάτων, «καθαρόαιμων» ή με επιφανειακή επικάλυψη αριστερού «προοδευτισμού»; Ο σταλινισμός πέφτει βαρύς επάνω από πολλούς λαούς και όχι μόνο τον δικό μας. Επιτακτική η αναθεώρηση ιδεοληψιών περί την πίστη, το «όπιο του λαού», και περί την πατρίδα, που «οι προλετάριοι δεν έχουν». Έχουν και πίστη και πατρίδα και το αποδεικνύουν. Θα το αποδείξουν εντονότερα, όταν καταρρεύσει το επιχειρούμενο άκρως αντεθνικό σχέδιο της παγκοσμιοποίησης. Το κεφάλαιο δεν είχε, δεν έχει και ούτε θα αποκτήσει πατρίδα.

Είμαστε βέβαιοι ότι δεν ελέγχεται και η Ακροδεξιά από το διεθνές σύστημα εξουσίας; Μήπως κάποτε αυτό αλλάξει σχέδια και ευνοήσει την άνοδο σχηματισμών αυτής στην εξουσία πολλών ευρωπαϊκών χωρών. Βέβαια δεν θα είναι πλέον οι Εβραίοι και οι Ρομά εκείνοι που θα υποδειχθούν ως υπαίτιοι της οικονομικής καχεξίας, αλλά οι μετανάστες, η μεγάλη πλειοψηφία, μεταξύ των οποίων, μουσουλμάνοι. Ίσως να υποδειχθούν και κάποιοι υπεύθυνοι της κοινωνικής κατάρρευσης, υπέρμαχοι των πολυπολιτισμικών «ανοικτών κοινωνιών» και υποστηρικτές των «δικαιωματιστών».

Είτε συνεχίσουν για πολύ καιρό ακόμη οι σχηματισμοί του «δημοκρατικού τόξου» να ασκούν την εξουσία είτε ανέλθουν σ’ αυτή σχηματισμοί ολοκληρωτικής ιδεολογίας, η Ευρώπη δεν φαίνεται να έχει μέλλον. Οι τραπεζίτες διαρκώς θα τρίβουν τα χέρια από ικανοποίηση. Όλοι στην υπηρεσία τους βρίσκονται.

«Μακρυγιάννης»