340
Ποίηση και μνήμη στο Πανόραμα Γρεβενών – Ο Ελευθέριος Τζιόλας και το ποίημα “Απελπίστηκα κι ελπίζω”
Αγαπημένος μου φίλος μου υπενθύμισε ότι μια παραπλήσια έκδοση της συνημμένης φωτογραφίας συνοδεύει ένα ποίημά μου στη συλλογή ”Έξοδος” (εκδ. περιοδικό ΔΙΑΥΛΟΣ).
Και μου ζήτησε, με παρακάλεσε να πω σχετικά, δυο λόγια…
Θεωρώ ότι το καλύτερο θα ήταν να αναρτήσω, εδώ, το ποίημα το οποίο συνοδεύει αυτή η φωτογραφία (η φωτογραφία βρίσκεται στην αριστερή σελίδα -το ποίημα στη δεξιά). Με το οποίο (ποίημα) η φωτογραφία βρίσκεται σε διάλογο, τον οποίο -είμαι βέβαιος- ότι σχεδόν όλοι σας θα τον αισθανθείτε…
Ας πω, δε, και τούτο, διότι αρκετοί φίλοι ρώτησαν, για τη θέση από την οποία προέρχεται η φωτογραφία. Είναι η πέτρινη βρύση, εξαιρετικής μαστοριάς & κατασκευής, με το κρυστάλλινο νερό της, στη θέση της Παναγίας της Βαρής στη γενέτειρά μου, στο Πανόραμα Γρεβενών. Παναγία που πανηγυρίζει τον 15Αύγουστο, στους πρόποδες του δασοσκεπούς με οξιές βουνού με την επίσημη ονομασία Στραγγόπετρα, οι χωριανοί χρησιμοποιούν (και διασώζουν) πάντα την αρχική/παλιότερη ονομασία του: Κοζύλιο, που στα σλάβικα θα πει -γιδόποτος/τόπος βοσκής γιδιών (και προβάτων αργότερα).
Το ποίημα από την συλλογή ”Έξοδος” σχετιζόμενο με την εικόνα-φωτογραφία έχει τίτλο: Απελπίστηκα κι ελπίζω και είναι το παρακάτω:
Να ξαναγυρνάς στην πόλη της μνήμης και των σκιών
Στα άδεια βλέμματα μια άβυσσος απλώνει
Στων βουνών τις πλαγιές οι σημαίες των σταυροφόρων
Και μια πορσελάνη απ΄ τον ουρανό να σπάει στ’ ακρωτήρι του θρήνου.
Φως αλήθειας παγιδευμένο στα αναρριχώμενα.
Να ξαναγυρνάς στη σκήτη της σιωπής
Στους τοίχους ξεβάφουν τα συνθήματα κι οι εμμονές
Βουίζει κάτω ο Αλιάκμονας των αιώνων και της πατρίδας
Και μέσα σου ένα μελαγχολικό περιστέρι σε μοιρολόι στριφογυρνά.
Η αγάπη ασάλευτη στων αγαλμάτων τη μοναδικότητα.
Να προχωράς στο σκιερό μονοπάτι των βροχών και των σπηλαίων
Δεν θα κοκκινίσει η καρδιά των ανθρώπων;
Να αναρωτιέσαι, στον εαυτό σου επιστρέφοντας
Απ΄ τη θύελλα πέρα και το θόλο του μετώπου σου μια βαθιά χαραγή.
Μια βαθιά χαραυγή!
Για τα πάντα απελπίστηκα.
Για τα πάντα ελπίζω…
(γραμμένο στο Πανόραμα Γρεβενών, τον Οκτώβριο 2011)
Ελευθέριος Τζιόλας
