Του Πάρι Κουκουλόπουλου*
Στην πρόσφατη συνέντευξή του στον ΑΝΤ1, ο κ. Τσίπρας αναρωτήθηκε «ποιος θα μπορούσε να πετύχει καλύτερη συμφωνία;»
Είναι προφανές ότι πρόκειται για φράση σχολαστικά επεξεργασμένη και καθόλου αυθόρμητη, που στόχο έχει να ενισχύσει τη στάση ανοχής μέρους της κοινωνίας που αντιμετωπίζει τη διακυβέρνησή του με τη λογική «όλοι ίδιοι είναι, τα ίδια θα έκαναν».
Πριν απαντήσουμε στο ρητορικό ερώτημα του πρωθυπουργού, είναι πολύ χρήσιμο να θυμηθούμε δέκα μικρές ιστορίες όπου δεν πρωταγωνιστούν Σόιμπλε, Λαγκάρντ, Γιούνκερ κ.λπ., ούτε αόρατες δυνάμεις που κινούν τα νήματα, συνήθως εναντίον μας.
Δέκα συγκεκριμένα ζητήματα που η εξέλιξή τους αποτελεί καθαρά εσωτερική μας υπόθεση και σχετίζονται ευθέως με το κεντρικό ζητούμενο της χώρας, την ανάπτυξη.
Ελληνικό
Από την κυβέρνηση αμφισβητείται το τελικό ύψος της επένδυσης, αν είναι δηλαδή 5 ή 6,5 δισ. ευρώ, αλλά αυτό έχει μικρή σημασία.
Το αποτέλεσμα είναι ότι η επένδυση στις ημέρες του κ. Τσίπρα πήγε πίσω δύο χρόνια και έπεται συνέχεια.
Αεροδρόμια
Η επένδυση, ύψους 400 εκατ. ευρώ, ξεκινάει τώρα με καθυστέρηση και εδώ δύο χρόνια, γιατί η κυβέρνηση έψαχνε μαντήλια για τα δάκρυα του Σπίρτζη και ηρεμιστικά για τον Πολάκη.
ΑΔΜΗΕ
Κι εδώ είχαμε καθυστέρηση δύο χρόνια, αλλά το πιο εκπληκτικό είναι ότι το ενδιαφέρον της κυβέρνησης δεν ήταν στο επενδυτικό πρόγραμμα του παραχωρησιούχου, ύψους 2 δισ. ευρώ, αλλά στο δημόσιο χαρακτήρα του ΑΔΜΗΕ. Ως γνωστόν τελικά όλες οι μετοχές του Δημοσίου στον ΑΔΜΗΕ οδεύουν στο Υπερταμείο για αξιοποίηση.
Μικρή ΔΕΗ
Ο νόμος για τη Μικρή ΔΕΗ κατοχύρωνε ένα επενδυτικό πρόγραμμα 5 δισ. ευρώ, πρώτιστα με ιδιωτικά κεφάλαια. Ο νόμος καταργήθηκε εν μέσω πανηγυρισμών πέρυσι και από τις επενδύσεις διασώθηκε μόνο η Πτολεμαΐδα V, ύψους 1,5 δισ. ευρώ που στους 27 μήνες του κ. Τσίπρα έγραψε ήδη καθυστέρηση 14 μηνών και έπεται συνέχεια.
Γραμμή 4 του Μετρό
Το έργο προϋπολογισμού 1,5 δισ. ευρώ μετατίθεται από εξάμηνο σε εξάμηνο και είναι άγνωστο πότε θα ξεκινήσει. Φαίνεται πως ό,τι δεν έχει σε ορατό χρόνο κορδέλες εγκαινίων πάει πίσω.
Πάτρα- Πύργος
Το έργο προϋπολογισμού 500 εκατ. ευρώ, ήταν προγραμματισμένο για το καλοκαίρι του 2015. Συμβάσεις δεν έχουν ακόμη υπογραφεί και η κυβερνητική δραστηριότητα μέχρι τώρα εξαντλήθηκε στο σπάσιμο του έργου, με τα γνωστά περίεργα αποτελέσματα.
Απορρίμματα
Έργα ύψους 500 εκατ. ευρώ βρήκε ώριμα η κυβέρνηση από τα οποία διασώθηκαν αυτά της Δυτικής Μακεδονίας και Πελοποννήσου. Το πρώτο καθυστέρησε 1 χρόνο από το «σύστημα Τσίπρα» και η περιπέτεια του δεύτερου, συνεχίζεται.
ΕΣΠΑ
Με το κλείσιμο του προγράμματος στις 31/12/2015 έμειναν ανεκτέλεστα έργα 2,87 δισ. ευρώ και την ίδια ώρα χάθηκαν 670 εκατ. ευρώ κοινοτικής συνδρομής! Αιτία ήταν το χάος του Α΄ εξαμήνου 2015 με τη «σκούπα» στα δημόσια ταμεία και τα capital controls. Το αποτέλεσμα στη πράξη ήταν η πραγματική οικονομία να χάσει στη διετία Τσίπρα 3,54 δισ. ευρώ, κυρίως σε έργα.
Αρδευτικά
Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης είχε προτείνει το 2014 στο πακέτο Γιούνκερ 10 μεγάλα αρδευτικά ύψους 680 εκατ. ευρώ, ξεκινώντας την ωρίμανσή τους.
Η κυβέρνηση Τσίπρα άλλαξε την πρόταση, δικαίωμά της, αλλά δέκα νευραλγικής σημασίας έργα για τον πρωτογενή τομέα βρίσκονται στα αζήτητα.
Πακέτο Γιούνκερ
Η αξιοποίηση του χρηματοδοτικού εργαλείου από την κυβέρνηση Τσίπρα είναι μηδαμινή, γιατί οι άνθρωποι έχουν δυσπεψία με τη μέθοδο ΣΔΙΤ, που προβλέπει δεσμευτικά το συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Το άθροισμα των πιο πάνω επενδύσεων και έργων, χωρίς να υπολογίζονται οι απώλειες στο πακέτο Γιούνκερ, ξεπερνάει τα 20 δισ. ευρώ, σχεδόν 12% του ΑΕΠ και στην πράξη πολύ περισσότερο, δεδομένου ότι όλα τα έργα και οι επενδύσεις συνεισφέρουν στο ΑΕΠ με πολλαπλασιαστή αισθητά μεγαλύτερο της μονάδας.
Όλα όσα αναφέρθηκαν τεκμηριώνουν τις προβλέψεις όλων των διεθνών οργανισμών που στα τέλη του 2014 «έβλεπαν» ανάπτυξη 6 – 6,5%, στη διετία 2015-16.
Εξηγούν επίσης ότι η ύφεση στη διετία Τσίπρα δεν είναι έργο σκοτεινών δυνάμεων, ούτε της διαπλοκής ή του παλιού πολιτικού συστήματος όπου συστηματικά αποδίδει όλα τα δεινά του τόπου ο πρωθυπουργός, αλλά αποτέλεσμα των επιλογών του.
Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες οικονομικές γνώσεις για να κατανοήσει κανείς ότι με ανάπτυξη – αντί για ύφεση στη διετία 2015-16 η διαπραγμάτευση – με τους δανειστές θα είχε άλλο περιεχόμενο.
Δεν θα μιλούσαμε για περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις, αλλά για φοροελαφρύνσεις και απασχόληση. Δεν θα αγωνιούσαμε για την επιστροφή των καταθέσεων, αλλά για την αύξηση της ρευστότητας. Δεν θα μιλούσαμε ξανά για σταθεροποίηση της οικονομίας, αλλά για ανάπτυξη.
Είναι λυπηρό το θέαμα του νεότερου πρωθυπουργού στην ιστορία μας, να μιλάει σαν χρηματιστής του Λονδίνου που ποντάρει στην άνοδο άυλων αξιών επειδή κλείνει η αξιολόγηση και επανέρχεται η σταθερότητα μετά από 28 μήνες.
Ο ελληνικός λαός θέλει δουλειές και την επιστροφή των παιδιών του από το εξωτερικό.
Θέλει δηλαδή ανάπτυξη, αυτό που δε μπορεί να δώσει ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του.
Γι’ αυτό όσο γρηγορότερα φύγουν τόσο το καλύτερο.
Όσο για το ρητορικό ερώτημα του Πρωθυπουργού, η απάντηση είναι απλή.
«Ποιος άλλος θα μπορούσε χειρότερα;»
* Ο Πάρις Κουκουλόπουλος είναι Γραμματέας του Τομέα Οικονομικών και μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
