ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973-2025: Η “ενόχληση” του Ποιητή (Μ. Αναγνωστάκη)…
*Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog “ΙΔΕΟπολις”
* To Πολυτεχνείο και οι μεταπράτες
α.“Αυτή η ανεξέλεγκτη και χειμαρρώδης αντιστασιολογία, πόσω μάλλον από ανθρώπους που όψιμα ανακάλυψαν αυτό το ορυχείο, ομολογώ ότι με εκνευρίζει λίγο. Κυρίως με ενοχλεί ο στόμφος, τα μεγάλα λόγια, η καθυστερημένη επίδειξη τίτλων και ευσήμων που για μένα ελάχιστοι δικαιούνται. Η ιστορία πλαστογραφήθηκε, εξευτελίστηκε παραποιήθηκε” (Μανώλης Αναγνωστάκης).
β.“Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου κλείναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν” (Μ. Αναγνωστάκης «Φοβάμαι» Νοέμβρης 1983).
Αλήθεια τι είναι αυτό που “εκνευρίζει” – “ενοχλεί” τον ποιητή και “φοβάται” τόσο πολύ;
Μήπως η ακατάσχετη “αντιστασιολογία”, ο “στόμφος”, τα “μεγάλα λόγια”; Μήπως τα “γαρίφαλα” και τα “δάκρυα” μπροστά στην “κεφαλή” στο χώρο του Πολυτεχνείου;
Τι είναι αυτό που διαβλέπει ο ποιητής πίσω από όλες τις παραπάνω συμπεριφορές κάποιων συνανθρώπων-συμπατριωτών του και τον εξοργίζει; Ξαφνιάζεται ή δεν αντέχει την υπερβολή στους λόγους και στα κροκοδείλια δάκρυα;
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
