Ποντιακή λαϊκή φιλοσοφία: (Με αφορμή τον θάνατο της Ελίζαμπεθ): πουλί μ’, ο χάρον άχαρον, τάμαν τιμήν κι σκώνει.. Και αν επαίρνεν τάματα, και αν επαίρνεν γρόσια, τη γης τα βασιλόπουλα καμίαν κι επεθάναν…..

Ποντιακή λαϊκή φιλοσοφία: (Με αφορμή τον θάνατο της Ελίζαμπεθ):
πουλί μ’, ο χάρον άχαρον, τάμαν τιμήν κι σκώνει..
Και αν επαίρνεν τάματα, και αν επαίρνεν γρόσια,
τη γης τα βασιλόπουλα καμίαν κι επεθάναν….

απόδοση σε κοινό νεοελληνικό λόγο:
πουλάκι μου, ο χάρος είναι άχαρος,
ούτε τάματα δέχεται ούτε λεφτά.
Αν δεχόταν τάματα, αν έπαιρνε λεφτά,
οι άρχοντες της γης δεν θα πέθαιναν ποτέ..

Μια σύντομη ανάλυση της δομής και του περιεχομένου του ποντιακού τρίστιχου:
Μέτρο: ιαμβικός 15/σύλλαβος καταληκτικός στίχος, ο εθνικός μας, δηλαδή στίχος. Εδώ ο ίαμβος δεν είναι σκωπτικός. Εκφράζει με φιλοσοφημένη απάθεια μιαν αλήθεια, πικρή μεν, αλλά ίσης μεταχείρισης, των ανθρώπων εκ μέρους του θανάτου. Ας θυμηθούμε λίγο το αρχαίο κείμενο: ” αλλά γαρ ουκ οίδ’ ότι δει τοιαύτα
ολοφύρεσθαι… ούτε γαρ τους πονηρούς υπερορά, ούτε τους αγαθούς θαυμάζει, αλλ’ ίσον εαυτόν παρέχει πάσιν”(Λυσία επιτάφιος, “τοις Κορινθίων βοηθοίς”, 477 – 478
Δεν ξέρω γιατί πρέπει να θρηνείτε με τον τρόπο αυτό…ούτε τους πονηρούς περιφρονεί (ο θάνατος), ούτε τους αγαθούς θαυμάζει. Αντιμετ6ωπίζει όλους με τον ίδιο τρόπο.
Έχουμε στην αρχή του τρίστιχου ένα σχήμα οξύμωρο: χάρος – άχαρος, που επιτείνει την εγκυρότητα του περιεχομένου και του προσδίδει χαρακτήρα γνωμικού. Πρόκειται για μια επίφαση της θείας Δικαιοσύνης και ισότητας, μια άλλου είδους έκφραση της θείας ρήσης: “ουκ ένι Έλλην ή Ιουδαίος”. Η εγκυρότητα ενισχύεται και καθίσταται αδιαμφισβήτητη από τον υποθετικό λόγο του αντίθετου του πραγματικού και αν επαίρνεν …. καμίαν κι
επεθάναν..