Εκτροφές γουνοφόρων και νοσήματα του ζωικού τους κεφαλαίου. Κυρίως μινκ και σε πολύ μικρότερο αριθμό, αλεπούδων. Αριθμός εκτροφών, μόλις 3 στη Σιάτιστα, 8 με 10 στην Καστοριά και 4 με 5 στην υπόλοιπη χώρα, στη δεκαετία του 1980.
Ανύπαρκτη επιστημονική υποστήριξη και δυσκολία εξεύρεσης σταθερών πρώτων υλών διατροφής, κυρίως υποπροϊόντων σφαγείων, χωρίς επαρκείς συνθήκες υγιεινής αποθήκευσης, μεταφοράς αυτών και παρασκευής και παράθεσης στον ζωικό πληθυσμό, οι βασικές αδυναμίες, μη ανάπτυξης του κλάδου στην Ελλάδα, μέχρι το 2002.
Τα προβλήματα πάμπολλα και οι περισσότερες επιχειρήσεις, υπερχρεωμένες στις Τράπεζες. Η αγάπη τους σ’ αυτό που έκαναν, τους όπλιζε με δύναμη να συνεχίσουν. Είχα πλέον διαμορφώσει την εδραία πεποίθηση, πως αν δεν δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, για την παροχή τροφής, που να διασφαλίζει υγιεινότητα, ποιότητα και σταθερότητα, ανάλογα με τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας, ο κλάδος θα καρκινοβατεί και πολύ πιθανόν, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, να κλείσει οριστικά.
Ως Νομάρχης και γνωρίζοντας τα προβλήματα του κλάδου και τις βασικές αιτίες, για σωστές συνθήκες βιωσιμότητας, ανασύραμε ως Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, ένα τομεακό πρόγραμμα του Υπουργείου Γεωργίας, που έδινε μεγέλες δυνατότητες, για τη δημιουργία κεντρικής κουζίνας, για τη συγκέντρωση, αποθήκευση, επεξεργασία και διάθεση στις εκτροφές υγιεινής, σταθερής και ποιοτικής τροφής , όπως γίνονταν στις χώρες εκτροφής γονοφόρων ζώων, κυρίως Σκανδιναβικών, Κεντροευρωπαικών και της Β. Αμερικής, χωρών.
Το πρόγραμμα απαιτούσε και συμμετοχή ιδιωτών, ή ιδιώτη επιχειρηματία. Ως ωφείλαμε, απευθυνθήκαμε πρώτα στους εκτροφείς, οι οποίοι δήλωσαν αδυναμία συμμετοχής, λόγω των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων τους. Τότε απευθυνθήκαμε, σε δύο πολύ γνωστούς επιχειρηματίες, που ενεργοποιούνταν στον κλάδο της γουνοποϊίας. Σε Καστοριά και Σιάτιστα.
Τελικά, με μια κατανοητή αρχικά επιφύλαξη και των δύο επιχειρηματιών, την γρήγορη συγκατάθεση τους μετά, για συμμετοχή, τελικώς συγκατατέθηκε μόνο η επιχείρηση του Νίκου Παπαγεωργίου και ευτυχώς. Έτσι μπήκαν τα νέα, ισχυρά θεμέλια ανάπτυξης του κλάδου των γουνοφόρων ζώων, σε υγιείς πλέον βάσεις. Με τη δημιουργία της ΜΑΒΙΖ στη Νεάπολη, τα εγκαίνεια της οποίας έγιναν από τον Υπουργό Γεωργίας κ. Γ Δρυ, το 2002.
Χωρίς την τολμηρή απόφαση του Ν. Παπαγεωργίου και των μελών της οικογένειας του, δεν θα μπορούσε να ανθίσει ο κλάδος, στη νέα σύγχρονη μορφή του. Οι δύο Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις συμμετείχαν στο αρχικό μετοχικό κεφάλαιο με 36 τοις εκατό, από 18 τοις εκατό, η κάθε μια και με ένα πολύ μικρό, συμβολικό ποσοστο, οι μέχρι τότε υπάρχοντες εκτροφείς. Το κεφάλαιο εταιρικής συμμετοχής της ΝΑ Καστοριάς κατέβαλε εξ ολοκλήρου η ΝΑ Κοζάνης.
Αυτά και μόνο για την ιστορία ανάπτυξης του κλάδου των γουνοφόρων ζώων σε σύγχρονη μορφή. Πρωταγωνιστικό ρόλο, έπαιξε και συνεχίζει να παίζει, παρά τα πρόσφατα προβλήματα, που δημιούργησε η εμφάνιση του κορονωιού και σε μονάδες των γουνοφόρων ζώων παγκοσμίως. Με ακραίο παράδειγμα, προς αποφυγή, στη Δανία, με βιαστικές κινήσεις, όπως παραδέχτηκε ευθαρσώς και η ίδια η Πρωθυπουργός, με τελικό αφανισμό του κλάδου στη Δανία, που έπαιζε το ρόλο της ναυαρχίδας σε παγκόσμιο επίπεδο, συμβάλλοντας σημαντικά, στη διαμόρφωση του Εθνικού εισοδήματος της χώρας. Σε μας, για την περαιτέρω συνέχιση του κλάδου, απαιτούνται αλήθειες και μόνο αλήθειες και όχι επιπόλαιες τοποθετήσεις. Αυτά προς το παρόν.
Η Πολιτεία πρέπει να είναι σταθερός υποστηρικτής, τόσο σε υγιεινομικό, όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Είναι αυτονόητο, ότι το ίδιο και σε υπερθετικό βαθμό, ισχύει και για τους εδώ, θεσμικούς μας εκπροσώπους. Αρκεί να συνειδητοποιήσουν, στο πόσο συμμετέχει ο κλάδος, στη διαμόρφωση του περιφερειακού εισοδήματος και στη γνώση των σημαντικών κεφαλαίων,που έχουν επενδυθεί.
- κτηνίατρος, πρώην Πανεπιστημιακός και με θητεία στο Κτηνιατρικό Εργαστήριο Κοζάνης. Τομέας ευθύνης, οι 4 Νομοί της Δυτ. Μακεδονίας, σε συνεργασία με τις Κτηνιατρικές υπηρεσιές αυτών.
