307
Ζούμε σε μια χώρα που αναζητεί συνεχώς και ασχολείται με το παιχνίδι των ομαδικών πολεμικών συρράξεων του μαχαλά, με μια κακία και έχθρα που έχει πηγή εκκόλαψης τη μικρότητα κάποιων αιρετών αρχόντων της πολιτικής σκηνής, την έλλειψη κοινωνικού ενδιαφέροντος προς τους πολίτες, σε θέματα υγείας, παιδείας, κόστους οικογενειακής ζωής, με μισθούς πείνας για το 50% των πολιτών, με ευνοϊκή προστασία των τραπεζών των ΑΠΕ, όλου του δικτύου καυσίμων, καθώς και των μεγάλων λόμπι οικονομικών συμφερόντων, εντός και εκτός Ελλάδας. Εμείς οι απλοί πολίτες, μικρομεσαίοι και φτωχοί, είμαστε συνδεδεμένοι στην “αρμεκτική” μηχανή των έμμεσων φόρων, έτσι για να αισθανόμαστε απαλό το άρμεγμα. Αντί λοιπόν οι άρχοντες της χώρας μας να ασχοληθούν με την επίλυση όλων αυτών των προβλημάτων και στερήσεων, ασχολούνται με την πυρκαγιά της Ζαχάρως, στο Μάτι, στην πλημμύρα της Μάνδρας και στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, που δεν ήταν φυσική καταστροφή αλλά ανθρώπινο λάθος ημιμαθών. Έτσι λοιπόν δεν εκτροχιάζονται μόνο τα τρένα αλλά και η άνευ χαρτοφυλακίου Πολιτεία. Να δούμε πότε θα συνετιστούν, ώστε ν’ ασχοληθούν σοβαρά με την χώρα μας, αντί να τρώγονται σαν αδέσποτα μειωμένης νοημοσύνης.
Επί του παρόντος ο πήχης είναι ως φαίνεται πολύ χαμηλότερα απ’ τους στόχους των πολιτών. Οι έχοντες φορεμένες παρωπίδες μπορούν και να διαφωνούν, όμως πριν διαφωνήσουν πρέπει να διαλογιστούν και να κατασταλάξουν, πώς και με τι πρόσωπο θέλουν την Πατρίδα.
Νικόλαος Κοκκαλιάρης
