Ο Ιησούς υπήρξε και Θεός και Άνθρωπος και η παρουσία του στη Γη υπήρξε αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός. Ως Υιός του Θεού γνώριζε ότι είχε ως αποστολή του την δια του Σταυρικού του θανάτου σωτηρία του ανθρώπου.
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, τα εν τω βίω του Κυρίου θαύματα, η Μεταμόρφωσή του, η Ανάστασή του, η Ανάληψή του δεν εξηγούνται με τον ανθρώπινο νου. Εμείς οι άνθρωποι πασχίζουμε να δώσουμε εξήγηση σε όλα, χωρίς να έχουμε συνειδητοποιήσει τις πεπερασμένες δυνατότητες του νου μας.
Η Παναγία υπήρξε άνθρωπος, τέκνο του Ιωακείμ και της Άννης. Η δια του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου έναρξη της κύησης του Ιησού είναι δύσκολο να εξηγηθεί με το ανθρώπινο μυαλό. Η Παρθένος Μαρία, βλ. κατά Λουκάν 1. 34, είπε προς τον άγγελον: «Πώς έσται τούτο, επεί άνδρα ου γιγνώσκω;». Και αποκριθείς ο άγγελος, είπεν προς αυτήν : «Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε, και δύναμις
επισκιάσει σοι, διό και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός Θεού». Βλ. κατά Λουκάν 1. 35. Επίσης βλ. Χαιρετισμούς (Α΄ Στάσις): Η Παναγία, βλέπουσα εαυτήν εν αγνεία, εξέφρασε την απορία της απευθυνόμενη στον Αρχάγγελο Γαβριήλ : «Το παράδοξόν σου της φωνής, δυσπαράδεκτόν μου τη ψυχή φαίνεται. Ασπόρου γαρ συλλήψεως την κύησιν πώς λέγεις;» (=Τα λόγια σου είναι παράξενα και αδυνατώ να τα κατανοήσω. Πώς ομιλείς για κύηση με άσπορη σύλληψη;)
Προσέτι, η από τον ίδιο τον Ιησού επιλογή του Ιούδα ως μαθητή του, που ήταν πράξη συνειδητή, για εμάς τους ανθρώπους φαντάζει δυσνόητη: Ένας Θεός δεν μπορούσε να γνωρίζει τον προδότη του; Ο Ιησούς δεν έπεσε έξω με την επιλογή του Ιούδα, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι. Γνώριζε ο ίδιος ποια θα ήταν η ενέργεια του Ιούδα, παρά τις προς αυτόν από τον Ιησού νουθεσίες για μετάνοια. Ο Κύριος είχε ως προδιαγεγραμμένη αποστολή, όπως είπαμε, αυτήν την δια του θανάτου του σωτηρία του ανθρώπου, και έπρεπε να συντελεστούν οι Προφητείες και να πληρωθούν οι Γραφές. Κατά τον Μυστικό Δείπνο, λίγο πριν δηλ. την Σταύρωσή του, ανέφερε στους μαθητές του: « Πλην ιδού η χείρ του παραδιδόντος με μετ΄ εμού επί της τραπέζης» (= να, δείτε, το χέρι εκείνου που θα με προδώσει, είναι με το δικό μου επάνω στο τραπέζι). Βλ. κατά Λουκάν 22. 21. Μόλις τέλειωσε τη φράση του ο Ιησούς, ο Ιούδας έλαβε με το χέρι του τον άρτον, δηλ. το Άγιο Σώμα του Ιησού που έδωσε συγχώρηση στους ανθρώπους για τις αμαρτίες τους, και τον ενέθεσε εις το ποτήριον με τον οίνον, δηλ. το Άγιο Αίμα του Ιησού, που έρρεε για τη σωτηρία των ανθρώπων. Δεν ησχύνθη δε ο Ιούδας να φάγη το Άγιον τούτο Σώμα και να πίη το Άγιον τούτο Αίμα του Κυρίου. Στο τέλος πρόδωσε τον Κύριό του για τριάκοντα αργύρια. Προσέτι ο Ιησούς κατά τον Μυστικό Δείπνο απευθυνόμενος και πάλι προς τους μαθητές του είπε : « Και ο μεν Υιός του ανθρώπου πορεύεται κατά το ωρισμένον. Πλην ουαί τω ανθρώπω εκείνω δι ού παραδίδοται». (=Και βέβαια ο Υιός του ανθρώπου οδεύει σύμφωνα με το προορισμένο, αλίμονο όμως στον άνθρωπο εκείνον που θα τον προδώσει). Βλ. κατά Λουκάν 22. 22. Εκ των ανωτέρω φράσεων του Ιησού αποδεικνύεται ότι ο ίδιος γνώριζε και την πράξη που θα ακολουθούσε (προδοσία) και εκείνον που θα την τελούσε (προδότη).
Ο Ιησούς γνώριζε επίσης και για την Σταυρική του θυσία και για την μετ΄ αυτήν τριήμερον Έγερσιν – Ανάστασίν του. Το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να εξηγήσει, ως ανεφέρθη ανωτέρω, την Ανάσταση του Κυρίου. Ακόμη και ο μαθητής του Θωμάς την αμφισβήτησε και ζήτησε να βάλει το δάκτυλό του «εις τον τύπον των ήλων» του Κυρίου του για να πεισθεί: Ειδικότερα, την ίδια εκείνη ημέρα, δηλ. την πρώτη ημέρα μετά το Σάββατο, όταν βράδιασε, ο Ιησούς παρουσιάστηκε στους μαθητές του, οι οποίοι βρίσκονταν σε τόπο, όπου οι πόρτες ήσαν κλειστές. Στάθηκε στη μέση και τους έδειξε τα χέρια του και την πλευρά του. Οι μαθητές του εχάρησαν ιδόντες τον Κύριον. Ο Ιησούς φύσηξε στα πρόσωπά τους και τους είπε: «Λάβετε Πνεύμα Άγιον…..». Ο εκ των μαθητών του Θωμάς δεν ήτο παρών, όταν ήλθε ο Ιησούς. Οι λοιποί μαθητές, όταν συναντήθηκαν με τον Θωμά, του είπαν : «Είδαμε τον Κύριο». Κι ο Θωμάς τους απήντησε : «Εάν μη ίδω εν ταις χερσίν αυτού τον τύπον των ήλων και βάλω τον δάκτυλόν μου εις τον τύπον των ήλων, και βάλω την χείρα μου εις την πλευράν αυτού, ου μη πιστεύσω». (=Εγώ, ο ίδιος, αν δεν δω στα χέρια του τα σημάδια, τα αποτυπώματα των καρφιών, και εάν δεν βάλω το δάκτυλό μου στα σημάδια από τα καρφιά, και δεν βάλω το χέρι μου στην λογχισμένη πλευρά του, δεν θα πιστέψω). Βλ. κατά Ιωάννην 20. 25. Οκτώ ημέρες μετά, και καθώς οι μαθητές ήσαν μέσα σε σπίτι, μαζί τους δε κι ο Θωμάς αυτήν την φορά, ήλθε ο Κύριος, ενώ οι πόρτες ήσαν κλειστές, στάθηκε στη μέση και είπε προς τον Θωμά : «Φέρε τον δάκτυλόν σου ώδε και ίδε τας χείρας μου, και φέρε την χείρα σου και βάλε εις την πλευράν μου, και μη γίνου άπιστος, αλλά πιστός». (=Φέρε το δάκτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου, φέρε και το χέρι σου και τοποθέτησέ το στην πλευρά μου. Μην είσαι άπιστος, μα πίστεψε). Ο Θωμάς πίστεψε. Κι ο Κύριος συνέχισε : «Ότι εώρακάς με, πεπίστευκας, μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες». (=Με είδες και πίστεψες. Μακάριοι αυτοί που πιστεύουν χωρίς να με έχουν δει). Βλ. κατά Ιωάννην 20. 26-29. Το γεγονός-περιστατικό αυτό έμεινε γνωστό ως «η ψηλάφηση του Θωμά» και εορτάζεται την Κυριακή του Θωμά.
Για να κατανοήσει κάποιος το βαθύτερο νόημα του περιεχομένου της Καινής Διαθήκης πρέπει να εμβαθύνει. Ο Ιησούς είπε: «Ερευνάτε τας Γραφάς». Βλ. κατά Ιωάννην 5.39. Με τη ρήση του αυτή ο Κύριος προτρέπει : «Ερευνήστε τις Γραφές, γιατί αυτές μαρτυρούν για Μένα και κοντά μου θα βρείτε την Ζωή». Ο Ιησούς προέτρεψε τον Θωμά να ελέγξει με τα ίδια του τα χέρια τις τρύπες απ΄ τα καρφιά του. Αυτό αποτελεί απόδειξη ότι η Ορθοδοξία μας μας καλεί να ερευνούμε.
Ο άνθρωπος έχει τη σοφία. Ο Θεός έχει την πανσοφία. Ο άνθρωπος έχει την δύναμη. Ο Θεός έχει την παντοδυναμία. Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο κατ΄ εικόνα και ο άνθρωπος πορεύεται προς το καθ΄ ομοίωσιν, δηλ. προς την αγιότητα και την θέωση.
