Πρόσφυγες της μικρασιατικής καταστροφής του 1922 εγκαθίστανται στην Κοζάνη, ανάμεσα και δικοί μου άνθρωποι από τη Σπάρτη της Μ. Ασίας και τον Πόντο.

515

Πρόσφυγες της μικρασιατικής καταστροφής του 1922 εγκαθίστανται στην Κοζάνη, ανάμεσα και δικοί μου άνθρωποι από τη Σπάρτη της Μ. Ασίας και τον Πόντο.

Σταύρου Π. Καπλάνογλου Συγγραφέα -Ιστορικού ερευνητή

ΤΙ ΗΤΑΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Η Μικρασιατική Καταστροφή ήταν η ήττα και άτακτη υποχώρηση του Ελληνικού στρατού από τη Μικρά Ασία, που οδήγησε στην εγκατάλειψη της περιοχής και στην εξόντωση και εκδίωξη εκατομμυρίων Ελλήνων και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, Σμύρνης και Ανατολικής Θράκης κατά την περίοδο 1922–1923

. Αυτό το γεγονός, που συμπληρώθηκε από την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923-1924, αποτέλεσε ένα τεράστιο ανθρώπινο και οικονομικό πλήγμα για τον Ελληνισμό, με την άφιξη περίπου 1,5 εκατομμυρίων προσφύγων στην Ελλάδα. 

Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους και την απελευθέρωση ενός τμήματος της Ελληνικής επικράτειας ανάμεσα στην οποία βρισκόταν και η περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας και όχι μόνον ξέσπασε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος .Η είσοδος της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ήταν ενιαία, αλλά σταδιακή, ξεκινώντας με τη συμμετοχή της στο πλευρό των Συμμάχων (Αντάντ) από το 1917, μετά από μια περίοδο ουδετερότητας και εσωτερικής πολιτικής κρίσης (“Εθνικός Διχασμός”).

Η Μικρασιατική Εκστρατεία ξεκίνησε με την απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη στις 15 Μαΐου 1919, κατόπιν αποφάσεως των Συμμάχων μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως μέρος των μυστικών συμφωνιών για τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η Μικρασιατική εκστρατεία, που άρχισε το 1919 με στόχο την ελληνική κατοχή της δυτικής Μικράς Ασίας, κατέρρευσε το 1922, οδηγώντας σε άτακτη υποχώρηση του ελληνικού στρατού. 

Με την κατάρρευση του μετώπου, εντάθηκαν οι σφαγές, βία και διώξεις εναντίον του Ελληνικού και Αρμενικού πληθυσμού της Μικράς Ασίας και της Σμύρνης από τον Κεμαλικό στρατό. 

Περίπου 1,5 εκατομμύρια Μικρασιάτες πρόσφυγες, κυρίως ελληνικής καταγωγής, κατέφυγαν στην Ελλάδα, προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στέγασης, υποδομών και επαγγελματικής αποκατάστασης. 

Η εκδιώξεις από τις προαιώνιες εστίες των Ελλήνων της Μικράς Ασίας δεν ήταν κάτι καινούργιο

Μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάνης (1923), πραγματοποιήθηκε η ανταλλαγή πληθυσμών,που δεν ήταν τίποτα άλλο από την νομιμοποίηση αυθαίρετων ενεργειών του κράτους των Οθωμανών από την διεθνή κοινότητα .

Μάλιστα το κριτήριο δεν είχε καμιά σχέση με την φυλετική προέλευση των κάτοικων αλλά ήταν και η νομιμοποίηση των εξισλαμισμών που τις περισσότερες φόρες ήταν βίαιοι και όχι αποτέλεσμα επιλογής του γηγενούς πληθυσμού.

Η ανταλλαγή σφράγισε το τέλος της παρουσίας των Χριστιανών στη Μικρά Ασία. 

Αποτέλεσε τη «μεγαλύτερη συμφορά του Ελληνισμού», οδηγώντας σε τεράστιες ανθρώπινες απώλειες και την απώλεια της πατρίδας για εκατομμύρια Έλληνες. 

Με βάση τα όσα γράφτηκαν, στα μέρη εκείνα ζούσαν περισσότεροι από 2.500.000 ΄Ελληνες.
‘Όταν η μεγάλη προσπάθεια για την απελευθέρωση και εκείνων των πατρίδων απέτυχε, ήρθε μια απίστευτη τραγωδία των κατοίκων της Μ. Ασίας και της Ανατολικής Θράκης, οι οποίοι υπέστησαν εξορίες, δολοφονίες,αρπαγή περιουσιών , βασανιστήρια κ.α., για μια δεκαετία (1912-1922 ).
Έχασαν τα πάντα και έφτασαν στην Ελλάδα μόνον όσοι ήταν τυχεροί, το 1922 – 23 ρακένδυτοι και ταλαιπωρημένοι , μόνον 1500000 άνθρωποι αφήνοντας πίσω για πάντα την πατρίδα τους, χωρίς δικαίωμα επιστροφής.
Οι υπόλοιποι 1.000.000 άνθρωποι ήταν οι άτυχοι, γιατί χάθηκαν για πάντα.

Επηρέασε βαθιά την οικονομία και την κοινωνία της Ελλάδας, με την υποδοχή και την ενσωμάτωση των χιλιάδων προσφύγων. 

Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ
Το 1923 υπεγράφη η συνθήκη της Λωζάνης με την οποία έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών. Οι κάτοικοι της πρώην Οθωμανικής αυτοκρατορίας χωριστήκαν σε 2 κατηγορίες: στους Ορθόδοξους Χριστιανούς και τους Μουσουλμάνους.
Τους πρώτους τους ονόμασαν ΄Ελληνες και τους δεύτερους Τούρκους και οι πρώτοι ναι  μεν ήταν ΄Ελληνες,
Οι δεύτεροι όμως στην μεγάλη τους πλειοψηφία ήταν και αυτοί ΄Ελληνες, οι οποίοι κάτω από την εκβιαστική μεθόδευση των Οθωμανών της εφαρμογής, στην αρχή της Εθνοκάθαρσης και στην συνέχεια της Γενοκτονίας , άλλαζαν πίστη για να διασωθούν, μη ξεχνώντας πολλοί από αυτούς τις ρίζες τους .
Μετά από αυτό, οι Χριστιανοί, οι οποίοι επέζησαν από τους διωγμούς τις Μ. Ασίας ήρθαν στην Ελλάδα

ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΟΖΑΝΗΣ

Η τοποθέτηση ονομάτων προσφύγων που έφτασαν στην Κοζάνη το 1922 -1928 σαν τόπο καταγωγής έγινε με την ανάγνωση καταστάσεων με αιτήσεις για παραχώρηση κατοικίας στον συνοικισμό προσφύγων της Κοζάνης .

Από τις 171 αιτήσεις μόνον οι 68 είχαν τόπο καταγωγής , οι υπόλοιπες ή δεν είχαν ή έγραφαν Μ.Α. (Μ.Ασία ) , Βουλγαρία ή Ρωσία.

Β . ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ;Μοναστήρι Μπίτολα Βουτέλιο, Βιτώλια, είναι πόλη της Βόρειας Μακεδονίας. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα της κοιλάδας της Πελαγονίας, περιβαλλόμενη από τις οροσειρές Βαρνούντας και Βόρας, 14 χλμ. βόρεια της μεθοριακής διέλευσης Μετζίτλια-Νίκη προς την Ελλάδα

Γεωργίου | Χρήστος |Γεώργιος

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ

Παναγιώτου Φωτογράφος

ΜΕΛΕΝΙΚΟ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ Μελένικο

Το Μελένικο (βουλγαρικά: Мелник) είναι χωριό της Βουλγαρίας με 390 κατοίκους. … Το Μελένικο έγινε τμήμα της Βουλγαρίας επί Χάνου Πρεσιανού Α΄ (836 – 852) .: Μια μικρή πόλη με βυζαντινό αέρα, μόλις 32 χλμ. …

Τον Αύγουστο του 1913 το Μελένικο επιδικάστηκε στη Βουλγαρία και οι Έλληνες κάτοικοί του, πήραν το δρόμο της προσφυγιάς Δημητριάδης | Θωμάς

ΣΤΕΝΗΜΑΧΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ :o Ασένοβγκραντ ή Στενήμαχος (βουλγαρικά: Асеновград, έως το 1934 Станимака, Στανίμακα) είναι πόλη της νοτιοκεντρικής Βουλγαρίας. Έχει πληθυσμό 60.270 .. Σφραγίδας | Δημήτριος , Σταμπούλη | Άννα

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ :Μια πόλη που από τη γέννησή της κουβαλάει τη λάμψη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας Οι Τούρκοι την άλωσαν και από τότε η περίφημη Κωνσταντινούπολη έδωσε την ονομασία Ισταμπουλ. .

Αλεξίου Σοφία Χήρα Χαρίσιου , Κανάκης Ερμής ,Γκοτζαμάνογλου |Ελευθέριος |Δημήτριος , Κορακίδης | Εφραίμ ,Βαφειάδης | Ανέστης ,Καραγίνη Αμαλία Χρηστίδης | Δημήτριος

ΣΙΛΗΒΡΙΑ : Η Σηλυβρία ή Σηλυμβρία (τουρκικά: Silivri) είναι πόλη της Ανατολικής Θράκης στην ακτή της Προποντίδας. Βρίσκεται κοντά στην Κωνσταντινούπολη, .. Ευαγγελίδου | Βασιλική

ΡΑΙΔΕΣΤΟΣ : Ραιδεστός είναι πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Το 2016, ο πληθυσμός της πόλης ήταν 176.848 κάτοικοι. Επιπλέον, στην πόλη υπάρχουν τιμητικά προξενεία της . Η Ραιδεστός, το Tekirdağ στα τούρκικα, περίπου 135 χιλιόμετρα μακριά από την Κωνσταντινούπολη, ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα π.Χ Σκαρλάτου Κλεονίκη , Φλώρου Ελένη

40 ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ :Οι “40 Εκκλησιές” α ιστορική πόλη στην Ανατολική Θράκη (σήμερα Κιρκλαρελί, Τουρκία) Η πόλη στην Θράκη υπήρξε ακμάζουσα ελληνική κοινότητα πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή Χατζηγιαννάκης | Κωνσταντίνος

ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ : Η Αδριανούπολη είναι ιστορική πόλη της σημερινής Τουρκίας, στην Ανατολική Θράκη και υπήρξε η τρίτη πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από το 1363 ως το 1453, πριν η Κωνσταντινούπολη γίνει η τέταρτη και οριστική πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας. Σήμερα η Αδριανούπολη είναι πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Κατσαράκη Μαρία , Κωσταντινίδου | Ελένη

ΕΠΙΒΑΤΕΣ : Οι Επιβάτες (τουρκικά: Selimpaşa, Σελίμπασα) είναι παράλια κωμόπολη της Ανατολικής Θράκης, στην επαρχία Σηλυβρίας του νομού Κωνσταντινούπολης. Οι Επιβάτες ήταν μία από τις σημαντικότερες κωμοπόλεις πέριξ της Κωνσταντινουπόλεως, και υπαγόταν εκκλησιαστικά στη Μητρόπολη Σηλυβρίας και διοικητικά στη διοίκηση Μετρών. Ήταν κτισμένη επί της Εγνατίας οδού και λόγω της γεωγραφικής της θέσεως, αποτελούσε κέντρο διερχομένων προς και από την Κωνσταντινούπολη. Δημητριάδου | Ελένη |Χήρα Γεωργίου|

ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ

Παλιακίδου | Αναστασία |Χήρα Γεωργίου

ΑΙΟΛΙΔΑ

ΑΔΡΑΜΥΤΙΟ : Το Αδραμύττιο ή Αδραμύττιον (τουρκικά: Edremit, Εντρεμίτ) είναι πόλη της Τουρκίας, η οποία βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της Μικράς Ασίας, ο Άδραμύττειον ήταν μια αρχαία πόλη και επισκοπή στην Αιολική. Αρχικά, βρισκόταν στην κορυφή του κόλπου του Adramyttium, στον ποταμό Caicus .. Χατζής | Γεώργιος

ΑΙΔΙΝΙΟΝ

 Θανάσα Φανή

ΒΥΘΙΝΙΑ

ΠΡΟΥΣΑ

. H Προύσα ήταν πόλη της Βιθυνίας, στη βορειοδυτική Mικρά Aσία, σε απόσταση 26 χλμ. νοτίως της Προποντίδας, Η Προύσα είναι πόλη στη σημερινή βορειοδυτική Τουρκία και το διοικητικό κέντρο της επαρχίας Προύσας. Είναι η τέταρτη πολυπληθέστερη πόλη της Τουρκίας

H Προύσα ήταν πόλη της Βιθυνίας, στη βορειοδυτική Mικρά Aσία, σε απόσταση 26 χλμ. νοτίως της Προποντίδας, οικοδομημένη στους πρόποδες του Oλύμπου, σημ.Ulu Dağ, Ulu Tag, στην ευρύτερη ιστορική περιοχή της Mυσίας. Kατά τον Στράβωνα, η πόλη ιδρύθηκε από τον βασιλιά της Βιθυνίας Προυσία A΄ (236-180 π.X.).¹ O Πλίνιος όμως θεωρεί πως η πόλη ιδρύθηκε από τον Kαρχηδόνιο στρατηγό Aννίβα, όταν φιλοξενήθηκε από τον Προυσία A΄.² H ίδρυση της Προύσας τοποθετείται στο διάστημα 185-183 π.X., χρονολόγηση που μαρτυρείται έμμεσα από τον φιλόσοφο Δίωνα τον Xρυσόστομο. Kατά μία άποψη, ο πρώτος οικισμός οικοδομήθηκε στην ακρόπολη, όπου σώζονται λείψανα ρωμαϊκών και βυζαντινών τειχών, ενώ στη συνέχεια ιδρύθηκε και έτερος οικισμός από τον Προύσιο Α΄, κατόπιν συμβουλής του Aννίβα, στη θέση που σήμερα βρίσκεται η σύγχρονη Bursa.³ Ζαφειρίου | Ιωακείμ

ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΑ

Η Νικομήδεια (σημερινό Ιζμίτ) ήταν πόλη της αρχαίας Βιθυνίας, στη Μικρά Ασία. Στην θέση της πόλης ιδρύθηκε κατά τον δεύτερο ελληνικό αποικισμό, το 712 π.Χ., από Μεγαρείς μαζί με Αθηναίους μια αποικία με το όνομα Όλβια, η οποία από τον 4ο αιώνα και μετά ήταν γνωστή ως Αστακός. Η πόλη καταστράφηκε τον τρίτο αιώνα π.Χ. από τον Λυσίμαχο. Η πόλη ιδρύθηκε το 264 π.Χ. (ή το 262 π.Χ.)[εκκρεμεί παραπομπή] από τον Νικομήδη Α΄ και την ονόμασε Νικομήδεια και ορίστηκε ως η νέα πρωτεύουσα της Βιθυνία Μπιλμπίλογλου | Γεώργιος ,Μπιλμπίλογλου | Μαρία

ΝΙΚΑΙΑ

Η Νίκαια της Μικράς Ασίας, η σημερινή «Ιζνίκ» (İznik) στην Τουρκία, ήταν μια αρχαία και μετέπειτα σημαντική βυζαντινή πόλη στη Βιθυνία, γνωστή για τη σύγκληση της Πρώτης και της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου, την περίοδο της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας που υπήρξε διάδοχος του Βυζαντίου, και το γεγονός ότι για ένα διάστημα στέγασε την έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Βρίσκεται στις ανατολικές όχθες της λίμνης Ασκανίας

Λημενίδου Ευσεβία

ΙΚΟΝΙΟ

Το Ικόνιο είναι η Μέκκα της Τουρκίας. Οι περίπου ένα εκατομμύριο κάτοικοί του διακατέχονται από έντονη θρησκευτικότητα, καθιστώντας τ

Το Ικόνιο είναι πόλη στην κεντρική Τουρκία στο υψίπεδο της Ανατολίας, 500 χλμ ΝΑ της Σμύρνης. Κατοικείται από αρχαιότατους χρόνους.Ικόνιο, η αγιοτόκος πρωτεύουσα της Λυκαονίας Το Ικόνιο της Μικράς Ασίας υπήρξε σημαντικό κέντρο του Μικρασιατικού Ελληνισμού και αποτελούσε πόλη με ιδιαίτερο χαρακτήρα.

Χαραλαμπίδης Σάββας Κοσμίδης | Λάζαρος

Φερτεκι Ικονιου :

Το Φερτέκι (τουρκικά: Fertek) είναι κωμόπολη του δήμου Νίγδης στην ομώνυμη επαρχία της κεντρικής Τουρκίας στην περιοχή της Καππαδοκίας. Σύμφωνα με υπολογισμούς του 2019, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 9987 κατοίκους

Σχετικά με την προέλευση του ονόματος υπάρχουν διάφορες εκδοχέςΟι κυρίαρχες ελληνικές ονομασίες Φερτέκι και Φερτέκιον προέρχονται εκ του τουρκικού Φερτέκ, το οποίο αναφέρεται και αυτό ως προερχόμενο από τις παλαιότερες ονομασίες Φερτάκαινα ή Φαρτάκαινα. Ο ίδιος ο οικισμός αναφερόταν από τους Έλληνες κατοίκους γειτονικών περιοχών ως Φερτέκινα, Βαρτάκινα και Φερτάκαινα. Ακόμη χρησιμοποιείτο και το όνομα Φερτίκιοϊ ή Φερτέκιοϊ. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 μετονομάστηκε σε Aydınyurt, ωστόσο ανέκτησε την αρχική του ονομασία.

Χατζοπουλος Αζαριας ,

ΙΩΝΙΑ

ΣΜΥΡΝΗ :Η Σμύρνη (τουρκικά: İzmir, Ίζμιρ) είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας, μετά την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα και ο σημαντικότερος εισαγωγικός και …

Η Καταστροφή της Σμύρνης ή Πυρκαγιά της Σμύρνης αφορά στα γεγονότα της σφαγής του ελληνικού και αρμενικού πληθυσμού της Σμύρνης από τον κεμαλικό στρατό

Καλούμενος | Νικόλαος ,Πάρλος Κωνσταντίνος, Χαδιό Βαρβάρα και η αδερφή της Αθανασια. Ταγιανίδης | Ελισσαίος ,Ασιμήνα Βικτωρία, Βάρδας | Εμμανουήλ

ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ

Η Φιλαδέλφεια ήταν πόλη της αρχαίας Λυδίας, στη σημερινή Τουρκία, με μακρά και σπουδαία ιστορία. Είναι κτισμένη στους βορειοανατολικούς πρόποδες του Τμώλου ..

Η Φιλαδέλφεια συνιστούσε την έδρα μιας από τις παλαιότερες επισκοπές της Μικράς Ασίας, η οποία υπήρχε ήδη από την Αποστολική εποχή (1ος αι. μ.Χ.).

Γιακουμίδης | Παύλος |Ιωάννης

ΑΖΑΡΙΟ ΣΜΥΡΝΗΣ

Η λέξη «Αζάρι» σημαίνει «Αζερμπαϊτζάν» ενδεχόμενα να ήταν μια συνοικία που ζουσαν εκτός των Ελληνων και Αζερμπαϊτζάνοι Δυστυχώς πάρα την αναζήτηση οικισμό με την ονομασία Αζαριο δεν βρήκαμε . Χαμπίδης | Γεώργιος |

ΚΟΡΔΕΛΙΟ

Το Κορδελιό , κατά ελληνική παλαιότερη ονομασία είναι παραθαλάσσιος προάστιος δήμος της Σμύρνης στην Τουρκία, καλούμενος επίσημα Περαία, ή κοινώς Πέρα Μεριά . Το Κορδελιό (ή Περαία) είναι χτισμένο κατά μήκος της βορινής ακτής του κόλπου της Σμύρνης, απέναντι και βορειοανατολικά από την πόλη αυτή. Απέχει 13 χλμ. από τη Σμύρνη. Η τουρκική ονομασία του παραπέμπει στη γεωγραφική θέση του, αφού Karşıyaka σημαίνει «από την άλλη πλευρά» Πάρλος | Κωνσταντίνος

ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ

ΝΕΑΠΟΛΗ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ :H Νεαπολη ή Νέβσεχιρ (τουρκ. Nevşehir) είναι πόλη και πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού της Κεντρικής Μ.Ασιας ας. . Βρίσκεται στην ιστορική περιοχή της Καππαδοκίας, σε απόσταση 290 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα Άγκυρα.

Σύμφωνα μς ιστορικές αναφορές, τ ήταν μικρό χωριό, το οποίο χτίστηκε στους πλαγιές του βουνού Καχβετζί , στην κοιλάδα του ποταμού Άλυ από τους Χετταίους . Αργότερα η περιοχή πέρασε στον έλεγχο των Ασσυρίων και, το 546 π.Χ.), του Πέρση βασιλιά Κύρου Β’.

Το 333 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος νίκησε τους Πέρσες και κατέλαβε την περιοχή, ενώ μετά την κατάρρευση της δικής του αυτοκρατορίας, δημιουργήθηκε το Βασίλειο της Καππαδοκίας με πρωτεύουσα την Μάζακα (σημερινή Καισαρεία).

Βραχιονίδου | Ευδόκιος , Αντωνιάδης Θεόδωρος , Αντωνιάδης Ξενοφών

ΠΡΟΚΟΠΙ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ : | Το ήταν η έδρα της επαρχίας Ουργκιούπ . Η πόλη βρίσκεται σε μέσο υψόμετρο 1.044 μ Όπως και άλλο στην Καππαδοκία, το κέντρο του Ουργκιούπ είναι γεμάτο με παλιά πέτρινα σπίτια συγκεντρωμένα γύρω από έναν κεντρικό βραχώδη σχηματισμό, στην προκειμένη περίπτωση το Τεμένι Τεπέσι (Λόφος Τεμένι, Λόφος της Ευχής).

Αργυρόπουλος |Μελέτιος |Μιχαήλ

ΤΑΛΑΣ /ΜΟΥΤΑΛΑΣΚΗ : Το Ταλάς είναι πόλη και προάστιο της Καισάρειας, σε απόσταση 8 χιλιομέτρων στην κεντρική Τουρκία. Η παλαιότερη ονομασία της ήταν Μουταλάσκη, και υπήρξε πατρίδα των Ελλήνων που εκδιώχθηκαν στην Ελλάδα πριν από αλλά και κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923, και αποτελούσε εύρωστο οικισμό. Η μουταλάσκη ήταν η πατρίδα του Αγίου Σάββα (439-532 μ.Χ.).

Σουλταμπάνογλου Πρόδρομος, Σουλταμπάνογλου Αμια , Μουρατίδης Παντελής. Σουλταμπάνογλου Ελισάβετ .

ΙΝΤΖΕΣΟΥ : Το Ιντζεσου ( İncesu ) είναι χτισμένο σε μια αρχαία πόλη που ονομαζόταν Σαντογόρα ( Sadogora ή Sadacora, ) που ανάγεται με βάση τα μέχρι στιγμής ευρήματα στην ύστερη Ρωμαϊκή και την πρώιμη Βυζαντινή περίοδο
Σήμερα είναι ένας αγροτικός οικισμός της περιοχής της Καισάρειας .
. Πριν από την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας το 1923, φιλοξενούσε Χριστιανικές και τις Μουσουλμανικές οικογένειες .
Παρά τη μετανάστευση από το 1923, η παραδοσιακή ζωή συνεχίστηκε στον οικισμό με έναν μικρό πληθυσμό που τώρα αποτελείται κυρίως από ηλικιωμένους κάτοικους
Μια επιτόπια έρευνα εντόπισε 136 παραδοσιακές κατοικίες, 68 από τις οποίες εξακολουθούν να κατοικούνται. Ευγενίδης | Βίκτωρ ,Ευγενίδης Βίκτωρ

ΚΑΙΣΑΡΕΙΑ : Η Καισάρεια (τουρκική: Kayseri «Κάισερι») είναι μία μεγάλη και βιομηχανοποιημένη πόλη της Κεντρικής Μικράς Ασίας . Η Καισάρεια είναι πρωτεύουσα της Καππαδοκίας,μιας από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες περιοχές της Μικράς Ασίας Υπήρξε εμπορικό κέντρο και η θέση όπου βρισκόταν (στη διασταύρωση των μεγάλων δρόμων που οδηγούσαν στη Μεσοποταμία, την Αρμενία, τον Βόσπορο και το Αιγαίο) ευνοούσε την εξαιρετική ανάπτυξή της. Γι’ αυτό το λόγο και η Καισάρεια κίνησε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον όχι μόνο των Ρωμαίων, αλλά και των Βυζαντινών

Βρίσκεται σε απόσταση 770 χλμ. ανατολικά της Κωνσταντινούπολης η Καισάρεια, ήταν η πόλη της χριστιανικής διανόησης κοντά στον ποταμό Μέλας

Ιντζεπεκέκογλου Σταύρος , Αποστολίδης Χρήστος

ΚΥΖΙΚΟΣ

ΑΡΤΑΚΗ :Η Αρτάκη είναι μια παραλιακή πόλη στο νότιο-νοτιοδυτικό τμήμα της Κυζικηνής χερσονήσου, 16 χλμ. ΒΔ της Πανόρμου, 110 χλμ. Δ-ΒΔ της Προύσας και 120 χλμ. ΝΔ της Κωνσταντινούπολης.
Την Αρτάκη τη χώριζε σε δύο άνισα μέρη ένα ρέμα, ο Ποταμοκοίτης. Ο Ποταμοκοίτης πήγαζε από το όρος Δίνδυμο (ή Δίδυμο), στον ορεινό όγκο του Καπί Νταγί (Kapı Dağı), και διέσχιζε την πόλη. Όπως ήδη αναφέραμε, η πλειοψηφία των ελληνορθόδοξων κατοίκων της Αρτάκης θεωρούνταν ντόπιοι.
H Αρτάκη αριθμούσε 12.500 περίπου κατοίκους, εκ των οποίων οι 10.000 ήταν Ελληνικής καταγωγής,
Η αναγέννηση αυτή, σε συνδυασμό με τις διεθνείς οικονομικοπολιτικές εξελίξεις θα οδηγήσουν την Αρτάκη προς τα τέλη του 19ου αιώνα, στην περίοδο της μεγαλύτερής της ακμής .
Είχε πολλές συνοικίες (Αγ. Νικολάου, Μεγάλης Παναγίας ή Λεβεντίστρας κ.α) με ντόπιο Ελληνικό πληθυσμόκαι μια δε με Μουσουλμανικό. Γαρουφαλιάς | Παναγιώτης

ΠΑΝΟΡΜΟΣ

Η Πάνορμος, σήμερα στα τουρκικά Μπαντίρμα (τουρκικά: Bandırma) είναι πόλη της Τουρκίας στη Μικρά Ασία. Βρίσκεται στα νότια παράλια της Προποντίδας, σε απόσταση 60 ναυτικών μιλίων από την Κωνσταντινούπολη και 100 περίπου χλμ. από την Προύσα, κοντά στην αρχαία Κύζικο. Οι πρώτες ενδείξεις για την κατοίκηση της πόλης ανάγονται μεταξύ του 8ου και 9ου π.Χ. αιώνα. Ο πρώτος οικισμός ήταν ένας «ασφαλής λιμένας», εξ ου και η ονομασία Πάνορμος η οποία διατηρείται ως και σήμερα, με την ανάλογη παραφθορά, στα τουρκικά. Κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο το 334 π.Χ., μετά πέρασε στην κυριαρχία των Ρωμαίων και κατόπιν έγινε τμήμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Με το τέλος του Ρωσοτουρκικού πολέμου του 1876- 1878 στην Πάνορμο εγκαταστάθηκαν Τάταροι από την Κριμαία, γεγονός που άλλαξε την φυσιογνωμία της πόλης και οδήγησε στην αύξηση πληθυσμού της Καραλίβανου | Χριστίνας

ΚΥΛΙΚΙΑΣ

ΜΕΡΣΙΝΑ : Μερσίνα υπήρξε από τα σημαντικότερα εμπορικά κέντρα της Κιλικίας κατά το 19ο αιώνα. Ευρισκόμενη στο ανατολικό άκρο της νότιας παράλιας ζώνης της Μεσογείου, αναδείχτηκε σε μείζον εξαγωγικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής της Κιλικίας, καθώς εκεί κατέληγε το μεγαλύτερο μέρος των εξαγώγιμων προϊόντων της και από εκεί διακινούνταν στο εσωτερικό το σύνολο περίπου των εισαγωγών σε αυτήν. Στην Αρχαιότητα και τη Ρωμαϊκή εποχή η περιοχή ήταν γνωστή ως Ζεφύριον, ενώ το όνομά της η πόλη το πήρε από τη μυρσίνη, είδος θαμνώδους φυτού που αφθονούσε στην περιοχή.
Σε αντίθεση με άλλα αστικά κέντρα της Κιλικίας, η Μερσίνα υπήρξε μια εντελώς σύγχρονη πόλη που δημιουργήθηκε περίπου εκ του μηδενός σε χώρο στον οποίο δεν υπήρχε μέχρι το 19ο αιώνα κανένας συγκροτημένος ιστορικός οικισμός, πλην ολίγων ψαράδικων σπιτιών. Η τοποθεσία στην οποία χτίστηκε η πόλη ήταν παράλια. Η ρηχή και προστατευμένη ακτή θεωρήθηκε αρχικά ένα καλό εναλλακτικό αγκυροβόλιο σε σχέση με την Αλεξανδρέττα,

Αθανασιάδης Δημήτριος

ΠΑΦΛΑΓΟΝΙΑ

ΚΑΣΤΑΜΟΝΗ :

Η Κασταμονή είναι μια ιστορική πόλη της Παφλαγονίας, στη βορειοδυτική Μ. Ασία, σε μια πλαγιά και σε υψόμετρο 900 περίπου μέτρων. Οι Ρωμαίοι την ονόμαζαν Casta Commeni, ενώ αργότερα αποτέλεσε γενέτειρα βυζαντινών Αυ- τοκρατόρων. Σήμερα, οι Τούρκοι την ονομάζουν Καστάμονου (Kastamonu) και
αποτελεί πρωτεύουσα ομώνυμου νομού.

Η πόλη βρίσκεται λίγο πιο βόρεια από τον αρχαίο ποταμό Αμνία ο οποίος αποτελεί παραπόταμο του Άλυ ποταμού. Απέχει από το επίνειο της Ινέπολης 91 χλμ., τη Σινώπη 184 χλμ., Οι Έλληνες μέχρι το 1922ς στην περιοχή της Παφλαγονίας, κατοικούσαν συνήθως στις πόλεις: Κασταμονή (Kastamonu), Ποντοηράκλεια (Eregli), Γάγγρα (Cankiri), Σινώπη (Sinop), Ινέπολη (Inebolu), Παρθένιο (Bartin) και Σαφράμπολη (Safranbolu). Τσιπουρίδης | Αντώνιος ,Εμμανουηλίδη Γεωργίου΄.

ΙΝΕΠΟΛΗ

:Η Ινέπολη βρίσκεται στα παράλια του Εύξεινου Πόντου, στα βόρεια της Κασταμονής, σε απόσταση 67 χλμ., και στα δυτικά-νοτιοδυτικά της Σινώπης, σε απόσταση 115 χλμ. Δυτικά από την πόλη, περνάει ο ποταμός Ικίτσαϊ (İki Çay).
Στα αρχαία χρόνια η πόλη ονομαζόταν Αβωνότειχος ή Αβώνου τείχος ή Ιωνόπολις.
To τελευταίο όνομα το υιοθέτησε επί Ρωμαίων, τον 1ο αιώνα μ.Χ., επί Μάρκου Αυρηλίου.
Την εποχή της Βυζαντινής κυριαρχίας ήταν γνωστή ως Ινόπολις.
Οι Οθωμανοί την ονόμασαν Ινεμπολού, ονομασία που διατηρήθηκε έως σήμερα.
Η ακριβής ημερομηνία ίδρυσης της Ινέπολης είναι άγνωστη.
Στην ακρόπολη έχουν καταγραφεί ίχνη αρχαίων τειχών, ενώ στην πόλη υπάρχουν και αρχιτεκτονικάθραύσματα.Η ετυμολογία του ονόματός της Αβωνότειχος ή Αβώνου τείχος ή Ιωνόπολις βρίσκεται, τόσο στο σκοτάδι, όσο και στις αρχές της ύπαρξής του, ως αστικού οικισμού. Παγκαλίδου | Δόμνα

ΤΟΣΙΑ

Η Τόσια (ελληνικά: Θεοδοσία ή Δοκεία) είναι κωμόπολη της Τουρκίας στα ΝΑ της Κασταμονής, κτισμένη στους πρόποδες του Ολγάσσυου όρους εν μέσω κατάφυτων αμπελώνων. Ιδρύθηκε από τους Ρωμαίους κάπου μεταξύ 2ου και 5ου μ.Χ αιώνα ενώ γνώρισε ιδιαίτερη ακμή την ύστερη Βυζαντινή περίοδο. Κατακτήθηκε από τους Σελτζούκους Τούρκους κατά τον 13ο αιώνα.

Σύμφωνα με τα οθωμανικά στατιστικά αρχεία του βιλαετίου Κασταμονής του 1898, οι Έλληνες κάτοικοι της Τόσιας ήταν 551, εκ των οποίων 275 άνδρες και 276 γυναίκες. Οι μουσουλμάνοι κάτοικοι ήταν 21.519 και οι Αρμένιοι 50. Για τους Έλληνες της Μικράς Ασίας ήταν γνωστή και ως Θεοδοσία.

Η Τόσια ήταν γνωστή για την παραγωγή ρυζιού, την οικιακή υφαντουργία, τις κατασκευές μεταλλικών αντικειμένων, ιδιαίτερα τα ξακουστά της μαχαίρια, τα οποία πωλούνταν στις αγορές της Κασταμονής, της Άγκυρας, της Καισάρειας και της Σμύρνης

ΠΙΣΙΔΙΑ

ΣΠΑΡΤΗ

Η Ισπάρτα ή Σπάρτη Μικράς Ασίας (τουρκικά: Isparta, αρχαία ελληνικά: Σπάρτη της Πισιδίας, βυζαντινά ελληνικά: Βάρις) είναι πόλη της νοτιοδυτικής Τουρκίας καθώς επίσης και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Αποκαλείται αλλιώς και Πόλη των ρόδων.

Η Σπάρτη της Μικράς Ασίας είναι η πόλη που γεννήθηκε ο πατέρας μου Παντελής Καπλάνογλου του Σταύρου το 1910 .Σε ηλικία 12 ετών μαζί με την χήρα μητέρα του Ανδρονίκη αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει τον Οκτωβρίο του 1922

Βρίσκεται στο εσωτερικό της νοτιοδυτικής Μικρασιατικής χερσονήσου Πρωτεύουσα σήμερα της Περιφερειακη Ένωσης (Νομαρχίας ) της Σπάρτης (Isparta ) , μια μεγάλης πόλης που σήμερα ξεπερνά τις 250 χιλιάδες κατοίκους ,και μιας περιοχής που αποτελούσε το μεγαλύτερο μέρος της αρχαίας Πισιδίας με πάρα πολλές μεγάλες και ενδιαφέρουσες πόλεις ,η υπόλοιπη περιοχή καλύπτεται κυρίως από την σημερινή Π.Ε.Βουρδουρίου (Burdur) Μιας Σπάρτης που ήταν η έδρα της Μητρόπολης Πισιδίας που και μετά την συρρίκνωσή του Χριστιανικού πληθυσμού κατά την διάρκεια της Οθωμανικής κατοχής τον 18ο αιώνα εξακολουθούσε να είναι έδρα της διευρυμένης Μητρόπολης Πισιδίας

Δερβισογλου Στέφανος ,Ηλιάδης Κυριάκος , Καπλάνογλου Κυριάκος, Καπλάνογλου Ανδρονίκη , Σεκέρογλου Άννα , Μπακιρτζόγλου , Χάατογλου

ΕΓΙΡΔΙΡ /ΝΙΣΛΙ :
Προέκταση κατά κάποιο τρόπο κοινωνικά ,θρησκευτικά οικονομικά ,εκπαιδευτικά της Ελληνικής Σπάρτης αποτελούσε ένα νησάκι που βρισκόταν μέσα στην λίμνη της Πρόσταιν(ν)ας ή Προστάνας (σήμερα Εγιρδήρ ) που λεγόταν Νησλί ή Νησίον ή Νίσαντα ( Yeşil Ada ) και όλοι οι κάτοικοι του ήταν Έλληνες.
Αποτελούσε την τρίτη σε σπουδαιότητα Ελληνική κοινότητα στην Πισιδία με 125 Xριστιανικές οικογένειες.
Κοντά του βρισκόταν ένα μικρότερο νησί το οποίο ήταν ακατοίκητοι ,που το έλεγαν Νησί των ψυχών ή Νησί της ζωής σήμερα αποκαλείται Can ada
Χρησιμοποιήθηκε για ένα μικρο διάστημα σαν τόπος εξορίας και εξολόθρευσης Ελλήνων , έχοντας πάνω του 5000 ανθρώπους το 1921–1922
Τα δυο νησιά βρισκόταν μέσα στην λίμνη της αρχαίας Προστάνας και σήμερα Εγιρδίρ
της οποίας η επιφάνεια βρίσκεται στα 917 μέτρα.
Την εποχή των Ελλήνων η μετακίνηση ανάμεσα στην πόλη του Εγιρδίρ και του κατοικημένου νησιού γινόταν με βάρκες ,φυσικά το ίδιο γινόταν και για ανθρώπους που ήθελαν να καλλιεργήσουν την γη του ακατοίκητου νησιού
Σήμερα έπαψαν να είναι νησιά (με την τυπική έννοια του όρου ) μια και συνδέονται με την πόλη του Εγιρδίρ με γέφυρες και ένα στενό δρόμο Μπακιρτζογλου

ΠΟΝΤΟΣ

ΠΛΑΤΑΝΑ

Τα Πλάτανα του Πόντου η πατρίδα του παππού μου Παναγιώτη (Πάντσιου ) Ανθοπούλου του Γρηγορίου από την πλευρά της μητέρας μου, γνωστά και σαν η πόλη που γέννησε το Ποντιακό χορό << Σέρρα >> τον αρχαιοελληνικό Πυρρίχιο χορό . Ήταν μια καθαρά Ελληνική πόλη που κράτησε ζωντανό ένα χορό 2500 χρόνια που χόρευαν οι Αθηναίοι στα Παναθήναια και όχι μόνον .

«Τα Πλάτανα ήτο πόλις εκτισμένη επί λόφων καταφύτων από ελαιώνας έχει δυο ενορίας και δυο εξαταξίους αστικάς σχολάς, ως και δυο ναούς, ων ο εις έπ’ ονόματι των Ταξιαρχών ανάγεται εις τους χρόνους των Κομνηνών. Τα Πλάτανα παράγουσι διάφορα προϊόντα, οίον καπνόν, του οποίου πλέον των 2.000.000 χιλιογράμμων εξάγεται ετησίως, ελαίας , έλαιον αρίστης ποιότητος , φασόλια…» Τα Πλατίνα ήταν μια πανέμορφη πόλη του Πόντου διαθέτοντας ένα υπήνεμο και προστατευόμενο λιμάνι , που ήταν μια καλή εναλλακτική λύση για το λιμάνι της Τραπεζούντας στην Δαφνούς σε κακές καιρικές συνθήκες , καθώς ήταν προστατευμένο από την ακτογραμμή Είναι παραθαλάσσια πόλη 12 χλμ., δυτικά της Τραπεζούντας.

Απέχει από την Κερασούντα 118 χλμ. , από την Τρίπολη 77 χλμ , από την Αργυρούπολη 112 χλμ. και από το Βατούμ της Γεωργίας 208 χλμ που κατέφυγαν οι Πλατανιώτες για να γλυτώσουν από τους Τούρκους ανάμεσα στους οποίους και οικογένεια Γρηγόρη Ανθοπουλου , η οικογένεια του παππού μου

Ανθόπουλος | Παναγιώτης |Κωνσταντίνος

ΝΙΚΟΠΟΛΗ

Η Νικόπολη είναι κωμόπολη που βρίσκεται στο εσωτερικό του Πόντου, στα σύνορα με την ιστορική Αρμενία, και θεωρείται διάδοχος της ρωμαϊκής Κολώνειας ή, πιο σωστά, του βυζαντινού Μαυρόκαστρου. Πάντως, δεν είναι σαφές αν η αρχαία Νικόπολη βρισκόταν στο σημερινό Σεμπινκαραχισάρ ή στο γειτονικό Κογιουλχισάρ, ούτε ποια πόλη αποτελεί συνέχεια της ρωμαϊκής Κολώνειας. Οι Έλληνες ονόμαζαν την πόλη και Γαράσαρη (παραφθορά της τουρκικής ονομασίας Καραχισάρ).

Παπαϊσιο Γεώργιος |Ιάκωβος Παπαϊσιου | Στέφανος

ΚΑΡΣ -ΡΩΣΙΑ

Η επαρχία του Κάρς (η σημερινή Γεωργία) βρίσκεται και βρισκόταν πάντα έξω από το γεωγραφικά όρια του ιστορικού Πόντου και αποτέλεσε μεταγενέστερη αποικία των . Ποντίων

Κάρς : Σουμελίδης | Ιωάννης | |Κάρς , Σουμελίδης | Μιχαήλ , Τιτόπουλος ,| Ευστάθιος , Τιτοπούλου | Βαρβάρα|χήρα Ηλία Ρωσια : Σταμπουλίδης | Ιωάννη

ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ

Η Τραπεζούντα (τουρκικά: Trabzon, Τράμπζον, αρχ. ελλ: Τραπεζοῦς) είναι πόλη της Μικράς Ασίας (Πόντος) στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, στη σημερινή Τουρκία. Ιδρύθηκε το 756 π.Χ. από Ίωνες αποίκους κατά την Αρχαιότητα, ήταν πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Μεγάλων Κομνηνών, μεγάλο αστικό και πολιτιστικό κέντρο των Ελλήνων μέχρι το 1922 και τη Μικρασιατική Καταστροφή, οπότε και το ελληνικό στοιχείο αναγκάστηκε να καταφύγει στην Ελλάδα. Η πόλη έχει κτίσματα από διάφορες εποχές.

Μιχαρικοπουλός|Γεώργιος ,Σαλαπασίδης Ξενοφών , Σαλαπασίδης Παναγιώτης| ,Μαυρόπουλος Αριστείδης .

ΜΕΣΟΥΔΙΕ ΣΕΒΑΣΤΕΙΑΣ :

Η Μεσουδιέγιο είναι μια περιοχή της επαρχίας Ορντού , στα σύνορα με τη Σεβάστεια . Ένα σημαντικό μέρος του τοπικού πληθυσμού αποτελείται από Τουρκμένους/Τσεπνί. Είναι η μεγαλύτερη περιοχή της επαρχίας Ορντού σε έκταση.Περιεχόμενα

Το Μεσουδιέ είναι ένας οικισμός με πολύ αρχαία ιστορία. Η ιστορία της περιοχής χρονολογείται από την περίοδο των Χετταίων. Περιέχει πολυάριθμους πέτρινους τάφους.Βρίσκεται στα νότια της επαρχίας Ορντού , σε ορεινή αλλά ήπια επικλινή γη, μακριά από τη θάλασσα. Το κέντρο της περιοχής απέχει 120 χλμ. από το Ορντού . Η τεράστια έκταση της περιοχής καλύπτεται από πολλά χωριά και οροπέδια. Ο ποταμός Μελέτ, που διασχίζει την περιοχή, δίνει στους κατοίκους του Μεσουδιγέ το όνομα Μελέτλι , ενώ το αντίστοιχο για όσους ζουν στην ακτή είναι τ Περτσινίδης | Νικόλαος

ΧΕΡΡΟΙΑΝΑ : Τα Χερροίανα ή Şiran είναι μια μικρή πόλη στην επαρχία της Αργυρούπολης ( Gümüşhane )στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας της σημερινής Τουρκίας .

Ανήκε επί Βυζαντινών στην Μικρή Αρμενία.

Από την ονομασία του οικισμού παλιότερα βρισκόταν βορειότερα πήρε αυτό το όνομα και η περιοχή που σήμερα αποτελεί δημοτική ενότητα της επαρχία της Άλλα η ίδια μητρόπολη Χαλδαίας ονομάσθηκε Μητρόπολη Χαλδαίας και Χερροιάνων ,έχοντας συμπληρωθεί κάποια στιγμή και Κερασούντος

Η πόλη των Χερροιανων βρίσκεται σε απόσταση 84 χιλομέτων από την Αργυρούπολη μέσω της οδού που περνάει από τα χωριά Ζύμενα, Ταρσός κλπ.

το δε νοτιότερο τμήμα της περιοχής με το ίδιο όνομα απέχει από την Αργυρούπολη 110

Ζωγράφος | Γεώργιος

ΠΕΛΛΕΝ ή ΜΠΕΛΛΕΝ
Βρισκόταν σε υψόμετρο 1410 μέτρα
Συντεταγμένες:40° 10′ 44″ Α, 39° 0′ 51″ Β
Το χωριό Πέλλεν της περιοχής Χερροίανας βρισκόταν κοντά στον ποταμό Λύκο .Υπήρχαν 2 γειτονίες το Άνω Μπέλλεν και το κάτω Μπέλλεν
Απείχε 149 χλμ από την Τραπεζούντα , 110 χλμ. από το κέντρο της πόλης της Αργυρούπολης (Gümüşhane ) και 10 χλμ. από την κωμόπολη της Χερροίανα ( Şiran ).
Στα Τουρκικά αρχεία εμφανίζεται το 1876 με την ονομασία Belen Siran
Σήμερα ονομάζεται Belen Πιθανή προέλευση από την ποντιακά λέξη
Πιλίνεμαν πιλινεύκουμαι =γίνομαι γνωστός ,πασίγνωστος φημισμένος
– Έλληνες κ.α.
Αποτελείτο από 2 ενορίες . Κατοικείτο από 700 άτομα και ήταν χωρισμένο σε 2 ενορίες
1. Αφκά Πέλλεν ή Μπέλεν 2. Απάν’ Πέλλεν ή Μπέλλεν
Λίγο πριν από την εκδίωξη ο πληθυσμός στους 2 οικισμός είχε ως εξής :
* Κάτω Μπελεν ή Αφκα Μπέλεν είχαν απομείνει 32 οικογένειες περίπου 192 κάτοικοι
* Άνω Μπέλλεν ή Απάν’ Μπέλεν είχαν απομείνει 30 οικογένειες περίπου 180 κάτοικοι
* Belen – Siran – Gumushane
Η πλήρης σημερινή ονομασία είναι Belen – Siran – Gumushane Ζωγράφος | Περικλής

ΦΡΥΓΙΑ

ΟΡΤΑΚΙΟΙ :

Το Ορτάκιοϊ (τουρκικά: Ortaköy), άλλη ονομασία ( Geyve Ortaköy) ήταν κωμόπολη της Βιθυνίας κατά την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην σημερινή Τουρκία. Στην Οθωμανική περίοδο ανήκε στην επαρχία Γκέιβε του νομού Νικομηδείας στη Βιθυνία της Μικράς Ασίας. Σήμερα η περιοχή αυτή ανήκει διοικητικά στην επαρχία Sakarya . Η κωμόπολη αριθμούσε 7.000 Έλληνες και 3.000 Αρμένιους και καταστράφηκε ολοκληρωτικά το 1920 από συμμορίες τσετών κατά τους διωγμούς των Ελλήνων και Αρμενίων πριν την Μικρασιατική καταστροφή. Σήμερα υπάρχουν μόνο κάποια υπολείμματα ερειπίων του Ιερού του Ναού Άγιου Γεώργιου ενώ σε κοντινή απόσταση υπάρχει μόνο ένας μικρός τούρκικος οικισμός που ονομάζεται Κουλφαλάρ με περίπου 200 κατοίκους. Βρίσκεται έξι χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Γκέιβε, σε ορεινή περιοχή κοντά στην δεξιά όχθη του ποταμού Σαγγάριου

ΕΥΚΑΡΠΙΑ ΟΥΣΑΚ :

Το Ουσάκ (τουρκικά: Uşak· προφορά: [ˈuʃɑk]) είναι μία πόλη στην δυτική Τουρκία και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή του Αιγαίου. Η πόλη έχει πληθυσμό 187.886 (2012) κατοίκων και είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Ουσάκ. Είναι κτισμένη πάνω στην αρχαία ελληνική πόλη Τημένου θύραι που την αναφέρει ο Λυδός περιηγητής Παυσανίας Η πόλη απέχει 210 χλμ. από την Σμύρνη, το διοικητικό και εμπορικό κέντρο της περιοχής. Λόγω της θέσης της που αποτελούσε διασταύρωση πολλών αρχαίων σημαντικών οδών η Ουσάκ ια έπαιξε σημαντικό ιστορικό ρόλο από την αρχαιότητα μέχρι και το 1922, ειδικότερα για τους Έλληνες.

Στην πόλη σώζονται λίγα κτίρια από την προ το 1922 περίοδο. Ένα από αυτά είναι το σημερινό κέντρο νεότητας, ελληνικής ιδιοκτησίας (τότε), μεγάλο διώροφο κτίσμα, το οποίο κατά την μικρασιατική εκστρατεία του Ελληνικού Στρατού, χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομείο. Σημερινή ονομασία: Tekesoglu Haci Abdulkadir Konagi

Αραμπατζής | Αθανάσιος |Συμεών

Βουτυράς | Χαράλαμπος |Μιχαήλ

ΜΠΟΥΝΑΡ ΧΙΣΑΡ :

Το “Μπουναρ Χισαρ” (Μπουναρ-χισάρ) βρισκόταν στην Μ.Ασια ε ένα στενό πέρασμα κοντά στα όρη Μουράτ και Χασάν Ντεντέ, όπου το 1922 διεξήχθη η Μάχη του Αλή Βεράν μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στρατιωτών κατά την τελευταία φάση της Μικρασιατικής Εκστρατείας Φίλιου | Μαρίκα