ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΜΥΣΤΙΚΑ: Επισκεπτήριο
Δρ Ευστράτιος Παπάνης
papanis@papanis.com
Μεσημέρι και το επισκεπτήριο τελειώνει. Λαθραίοι συγγενείς πασχίζουν να παρατείνουν την παρουσία τους, περικυκλώνουν γιατρούς και νοσηλευτές για πληροφορίες, γραπώνονται από λέξεις, μορφασμούς, υπονοούμενα.
Οι πιο επηρμένοι αγωνίζονται να εξαγοράσουν ή να πουλήσουν λίγη ελπίδα. Αλλά ο θάνατος ποτέ δεν διαπραγματεύεται με τους όρους της ζωής ούτε συναλλάσσεται με δαίμονες ή ανθρώπους.
Στα κρεβάτια βαριανασαίνουν ασθενείς με κατεστραμμένες τις σταθερές, επειδή η νόσος είναι ανατροπή κι αθέλητη επανάσταση, καταιγιστική και αμετάκλητη, όπως κάθε τι που έχει για μητέρα την ανάγκη.
Κάποιοι από αυτούς, έχοντας λάβει αναστολή ή χάρη, θα βγουν για να επαναλάβουν ψυχαναγκαστικά τις αιτίες, που τους έριξαν εκεί μέσα. Επειδή η μνήμη των ανθρώπων είναι επιλεκτική κι αχειραγώγητη. Γεννά αναμνήσεις αντί να τις θυμάται.
Άλλοι, λιγότερο τυχεροί, με συνοπτικές ετυμηγορίες περιμένουν την ύστατη αναχώρηση και καρτερούν, σαν πεπτωκότες ημίθεοι, πότε θα παιχτούν οι αναπόφευκτοι επίλογοι και θα κλείσουν οι ρημαγμένες αυλαίες. Στην ίδια παράσταση και με σκηνοθέτες που προσχεδιάζουν σαδιστικά το απαράλλαχτο, άδοξο τέλος.
Μερικοί θα το θεωρήσουν λύτρωση, οι περισσότεροι ήττα.
Κι απέξω μυριάδες ανόητοι εξακολουθούν να πορεύονται σα να ήταν αθάνατοι, ντύνοντας με το περίβλημα της αιωνιότητας έννοιες και στόχους χυδαίους και χωμάτινους, που τους ονομάζουν ζωή.
