Το πιο γνωστό απ’ όλα τα χριστουγεννιάτικα έθιμα της Δυτικής Μακεδονίας, η μεγαλύτερη γιορτή που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των επισκεπτών απ’ όλη την Ελλάδα.
Στις 23 Δεκεμβρίου τα μεσάνυχτα ανάβουν φωτιές σε όλες τις γειτονιές της πόλης, ύψους μέχρι 15μ. και σε καθεμία από αυτές κερνάνε τοπικό ξινόμαυρο, τσίπουρο, γλυκά και φασολάδα, ενώ γύρω από την κάθε φωτιά γίνεται χορός με μουσική από τα τοπικά συγκροτήματα, μπάντες αλλά και την φιλαρμονική του Δήμου.
Οι κάτοικοι συγκεντρώνουν μήνες πριν τα ξύλα που θα χρησιμοποιήσουν και κρατάνε μυστικό το μέρος όπου φυλάσσονται.
Η προετοιμασία για το άναμμα της Φωτιάς κρατάει μήνες… Ομάδες παιδιών – αφού επιλέξουν ένα ασφαλές μέρος φύλαξης – αποθηκεύουν τόνους ξύλα και κέδρα που κόβουν από το βουνό. Για κάθε βραδιά υπάρχει και ο υπεύθυνος φύλαξης των ξύλων της γειτονιάς… Γιατί αλίμονο!… Καιροφυλαχτούν τα παιδιά άλλης γειτονιάς, που ετοιμάζονται να κλέψουν τα ξύλα και ντροπή μεγάλη σ’ αυτόν που δε θα καταφέρει να περισώσει την τιμή της γειτονιάς και έπαινος σ’ αυτούς που θα κλέψουν τα κέδρα χωρίς να τους πάρει κανείς είδηση.
Έθιμο που χάνεται στα βάθη των αιώνων και έχει παγανιστικές ρίζες, καθώς η φωτιά σχετίζεται με την αρχαία λατρεία του θεού Ήλιου καθώς και με την Γέννηση του Σωτήρος.
Το έθμιο που δεν το συναντάμε πουθενά την υοπόλοιπη Ελλάδα το περιέλαβε κάθε γενιά το περιέλαβε με περισσή αγάπη και το προσάρμοσε στα χρόνια τα δικά της.