“Η Αγία Τριάδα Βυθού, το μεγάλο προσκύνημα του Βοΐου”

Χτισμένη μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο, σε δάση από οξιές και βελανιδιές, υποδέχεται τον προσκυνητή στην όμορφη τοποθεσία, που βρίσκεται από τα τέλη του 18ου αιώνα. Το σημερινό μοναστήρι αποτελεί συνέχεια άλλων παλαιότερων που υπήρχαν από τον 16ο αιώνα. Η παράδοση αναφέρει, ότι κτίστηκε από Φιλοθεΐτες μοναχούς από το Άγιον Όρος. Κτήτορας της νέας μονής είναι ο ηγούμενος Νεόφυτος, που καταγόταν από τον Πεντάλοφο. Οι εργασίες άρχισαν το 1792 και το Καθολικό, ο επιβλητικός ναός, χτίστηκε το 1800 με πελεκημένες αμμόπετρες και είναι αθωνικού τύπου με. τρούλους. Έχει ωραιότατο ξυλόγλυπτο τέμπλο επιχρυσωμένο, έργο Ηπειρωτών ξυλογλυπτών. Ο καλλιτεχνικός πλούτος της μονής βρίσκεται στις τοιχογραφίες. Όλες οι επιφάνειες είναι ζωγραφισμένες από τον αγιογράφο Μιχαήλ, από το χωριό Χιονάδες! Στην περίοδο ακμής του έφτασε να έχει έως και 20 μοναχούς. Το 1932 άρχισε να ισχύει ο νόμος της συγχώνευσης και η μονή έκλεισε και χαρακτηρίστηκε μετόχι της Παναγίας του Μικροκάστρου. Ευτυχώς, μετά από ενέργειες του μητροπολίτη Ιακώβου, το 1952, έγινε και πάλι η ανασύσταση της μονής.
Πλουσιότατη ήταν η δράση της κατά την επανάσταση του 21, όπως επίσης και στον Μακεδονικό Αγώνα. Στο μοναστήρι λειτούργησε σχολείο “υπό τον τύπον του κρυφού σχολείου” σύμφωνα με πληροφορίες, που υπάρχουν σε επίσημα έγγραφα.
Κάποτε είχε μεγάλη περιουσία, βοσκότοπους(είχε φτάσει να έχει 5.000 γιδοπρόβατα), χωράφια, αμπέλια, ακόμη και ελαιώνες στον Βόλο, κτήματα στον Τύρναβο, στα Γρεβενά κ. α. Όλη η περιουσία αυτή με αποφάσεις του 1932 και του 1952 εκποιήθηκε.
Ο μακαριστός ηγούμενος πατήρ Σεραφείμ αφιέρωσε περίπου 6 δεκαετίες διακονώντας την Αγία Τριάδα. Σήμερα ηγούμενος είναι ο πατήρ Μάξιμος, αφοσιωμένος και αληθινός Ακρίτας και κρατά άσβεστη την καντήλα της Αγίας Τριάδος.
Το μοναστήρι πανηγυρίζει κάθε χρόνο του Αγίου Πνεύματος και συγκεντρώνει Βοϊώτες και προσκυνητές από πολλά μέρη.
.Εικόνα, που έχω πάντα ως παιδική ανάμνηση, είναι η αναχώρηση από τη Ζώνη των γιαγιάδων μου, αλλά και άλλων γυναικών του χωριού μου, με τα γαϊδουράκια, στα οποία είχαν φορτώσει διάφορα πράγματα για το μοναστήρι, για να πάνε να λειτουργηθούν στην Αϊ Τριάδα και να πάρουν ευλογία. Συνήθως γινόταν αυτό κάθε Σεπτέμβριο, πριν χαλάσει αρκετά ο καιρός. Διανυκτέρευαν εκεί και επέστρεφαν την επόμενη μέρα.
Η Αγία Τριάδα να στέλνει ευλογία, παρηγοριά και προστασία σε όλους τους ανθρώπους, να στηρίζει τον τόπο μας και να είναι μια διαρκής φωτεινή παρουσία. Δεν αξιώθηκα μέχρι τώρα της μεγάλης ευλογίας να είμαι στην πανήγυρη, εύχομαι να πραγματοποιηθεί η επιθυμία, συν Θεώ, κάποια φορά και η Αγία Τριάδα να συγκεντρώνει στην αυλή της, από καιρού εις καιρόν, τα ξενιτεμένα παιδιά του Βοΐου!
Και του χρόνου!

Ευανθία Ζηκοπούλου