“Κι εμείς οι τρεις στον καφενέ, τσιγάρο, πρέφα και καφέ, βρε δεν βαριέσαι αδερφέ”!!! Γράφει το “Μαύρο Πρόβατο”

Πόσα “δεν βαριέσαι” θα πεις, όταν γύρω σου όλα μυρίζουν άσχημα;

Προσυπογράφουμε την άποψη του Θουκυδίδη, που τονίζει ότι “ου τοις άρχειν βουλομένοις μέμφομαι, αλλά τοις υπακούειν ετοιμότεροις ουσιν”. (Δεν κατηγορώ αυτούς που θέλουν να άρχουν, αλλά αυτούς που είναι περισσότερο έτοιμοι να υπακούουν)!
Το μεγάλο πρόβλημα για την κοινωνία δεν βρίσκεται στους “άρχοντες” και στην σκοπευτική τους ικανότητα, αλλά στην αδιαφορία και την άγνοια των θυμάτων – ακροατών τους!
Οι “άρχοντες” μπορεί να έχουν τα όπλα, δηλ. την απόλυτη εξουσία κάθε μορφής και τα ΜΜΕ δικά τους, αλλά ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ όταν αποφασίσει να αποχτήσει φωνή, δεν παλεύεται από καμία εξουσία!
Έχουν συνηθίσει οι πολλοί, αυτούς που κάποιος παλιός πολιτικός χαρακτήρισε “περήφανο λαό”, μόνον να σιγοψιθυρίζουν πίσω από την κουρτίνα και να κάνουν κριτική από τον καναπέ του σαλονιού τους. Προτιμούν να ρίχνουν κρυφά κατάρες στο σκοτάδι, από το να ανάψουν, έστω, ένα κερί. Και ας βγάζει λίγο φως. Από το να είσαι στο σκοτάδι, έστω και το λίγο φως είναι καλύτερο. Βλέπεις έστω και στοιχειωδώς!
Ο αδιάφορος, ο συμβιβασμένος και ο πονηρός, είναι το μεγάλο πρόβλημα! Αυτός που βάζει το μαχαίρι στο μέλλον το δικό του, των παιδιών του και των εγγονών του!
Για ό,τι συμβαίνει, υπάρχει η απόλυτη ατομική ευθύνη, που σιγά σιγά γίνεται συλλογική και ας μην κρυβόμαστε πίσω από τον Βαρναλικό στίχο, “φταίει το κακό το ριζικό μας”!
Ο καθένας έχει το μερίδιο που του αναλογεί για ό,τι συμβαίνει γύρω μας!
Όπως έλεγε ο Πλάτωνας (Πλάτωνος Πολιτεία), “αιτία ελομένου, Θεός αναίτιος”.
Δηλ. η ευθύνη είναι σε αυτόν που εκλέγει. Ο Θεός είναι αναίτιος!