Στις μέρες μας, στις μέρες των μνημονίων, το σκορ ανάμεσα στην πολιτική (των οικονομικά ισχυρών) και την κοινωνία, είναι συντριπτικό υπέρ της πολιτικής. Η κοινωνία το μόνο που κάνει είναι να ουρλιάζει αυτό που έγραψε ο ποιητής.
«Ρε παιδιά να αλλάξουμε τον τερματοφύλακα για να αποφύγουμε την συντριβή». Όλοι όμως γνωρίζουν, πως ο τερματοφύλακας από μόνος του δεν μπορεί να αποτρέψει την συντριβή. Μια ικανή και αξιόμαχη ομάδα χρειάζεται για να παίξει στα ίσια αυτόν τον «αντίπαλο».
Μια ομάδα που θα αποκαταστήσει την απόλυτη δημοκρατία σε αυτή την χώρα και θα την οδηγήσει και πάλι στην πρόοδο, στον πολιτισμό και στην ανάπτυξη. Πολιτισμός και πρόοδος δεν σημαίνει εξ ορισμού και πλουτισμός της χώρας, αλλά πνευματικές αξίες και στόχοι.
Αυτά είναι τα ανίκητα διαχρονικά όπλα του ανθρώπου και της κοινωνίας. Η Ελλάδα είναι η ιστορική και ζώσα απόδειξη. Κατέκτησε όλο τον κόσμο με το πνεύμα της και κέρδισε τον σεβασμό των εθνών και της ιστορίας. Μέχρι και σήμερα είναι το παράδειγμα, ο φάρος του πνεύματος και των ανθρωπίνων αξιών, που μυήθηκαν και αφομοίωσαν οι λαοί και τα έθνη.
Είναι το άστρο του πολιτισμού που μέχρι και σήμερα αποπνέει σεβασμό και δέος. Το αστείρευτο συντηρητικό στην αποσύνθεση και την εξαφάνιση κοινωνιών, λαών και εθνών. Όλες οι κατακτήσεις, με σαρωτικές πολεμικές μηχανές, με λεγεώνες και με σαρωτικές οικονομικές αυτοκρατορίες, είχαν πάντα ημερομηνίες λήξεως και η μόνη ιστορική καταγραφή τους, υπήρξαν τα μακάβριο και φρικτά αποτελέσματά τους.
Πνευματικά και πολιτιστικά χρηματιστήρια χρειάζονται οι κοινωνίες και τα κράτη.
Χρηματιστήρια που θα σέβονται τον άνθρωπο. Που θα σέβονται ιστορίες, αγώνες, θυσίες, ελευθερίες, αξίες, ιδέες, δικαιώματα και οράματα.
Όχι οικονομικά χρηματιστήρια και μνημόνια που αγοράζουν συνειδήσεις, ιστορίες και αγώνες κοινωνιών, λαών και εθνών. Όχι σε στημένους, κερδοσκοπικούς μηχανισμούς που συσσωρεύουν πλούτο και διανέμουν δεινά και συμφορές.
Που δημιουργούν στρατιές ανέργων, που αναγκάζουν χιλιάδες ανθρώπους να αυτοκτονήσουν από οικονομική πίεση, που δημιουργούν συνθήκες να ζούνε οι άνθρωποι σε καθεστώς φτωχοποίησης και οικονομικής δυσπραγίας.
Να πεθαίνουν δεκατριάχρονα αγγελούδια από τις αναθυμιάσεις του μαγκαλιού που άναψαν για να ζεσταθούν γιατί δεν είχανε ρεύμα ή άλλο μέσο ζεστασιάς. Πριν δύο χιλιάδες χρόνια τα χνώτα των ζώων ζέσταναν το νεογέννητο βρέφος, τον θεάνθρωπο, προστατεύοντάς το από το κρύο και το αγιάζι.
Δύο χιλιάδες χρόνια μετά, τα ζεστά χνώτα των ζώων, έγιναν μαγκάλι. Αυτή είναι η ανάπτυξη της δημοκρατίας των μνημονίων και των ισχυρών! Αυτήν την δημοκρατία υπερασπίζονται; Την Δημοκρατία των μνημονίων και των ισχυρών; Την δημοκρατία της πλουτοκρατίας; Την δημοκρατία των μυστικών συμφωνιών και συμφερόντων;
Πλαστοπροσωπία και πλαστογραφία της δημοκρατίας με δόλο, είναι το κατηγορητήριο για αυτούς που κακοποίησαν την δημοκρατία και στο όνομά της κακοποιούν την κοινωνία. Η αληθινή δημοκρατία έχει λογική, έχει φρόνηση, σύνεση και απόλυτη δικαιοσύνη και ισονομία. Εξισορροπεί την κοινωνία με σταθερές και δίκαιες αναλογίες. Πείθει, διδάσκει και νουθετεί. Η Αληθινή δημοκρατία πάντα είναι απλή και λιτή σε όλα!
Σε μια τέτοια δημοκρατία δεν έχουν θέση τα μνημόνια, που δουλοποιούν κοινωνίες, που δημιουργούν κοινωνικά γκουλάνγκ.
Αυτούς που ήθελαν να αλώσουν τον παράδεισο και να τον μεταβάλλουν σε κολαστήριο, ο Θεός τους απέβαλε. Είναι οι έκπτωτοι άγγελοι. Αυτό θα πρέπει να κάνει και ο θεός της δημοκρατίας που είναι οι άνθρωποι! Να αποβάλουν αυτούς που δημιουργούν κολαστήρια στη γη, ως έκπτωτους της δημοκρατίας.
Οι άνθρωποι, αντί να στηρίζουν και να συγκρίνουν κτηνώδεις πολιτικές, που όταν βρίσκονται στην εξουσία δαγκώνουν εξίσου άγρια, θα πρέπει να τις απομονώσει για να προφυλαχτούν και να βρει ανθρώπινες εξουσίες.
Μια εξουσία αξιών. Μια εξουσία άμεμπτη, δίκαιη, ισόνομη και ισότιμη. Μια εξουσία γλυκιά, ζεστή και στοργική. Σκληρή όταν πρέπει, να χαστουκίζει όταν πρέπει, να αγριεύει όταν πρέπει και να τιμωρεί όταν πρέπει. Κάτι αντίστοιχο με μια σωστή γονική εξουσία.
Ποια κοινωνία και ποιοι άνθρωποι θα αποκαλούσαν πατέρα έναν άνθρωπο που θα ανάγκαζε τα παιδιά του να αυτοκτονήσουν, να πεθάνουν από πείνα, από παγωνιά και στερήσεις. Ποιος πατέρας θα άφηνε τα παιδιά του να βιάζονται και να κακοποιούνται!
Ποιος πατέρας θα έπαιρνε την μπουκιά από το στόμα του παιδιού του για να τη δώσει σε κάποιον άλλον που τον εκβίαζε για χίλιους λόγους και αντί να αυτοκτονήσει, να δήλωνε και στοργικός πατέρας και σωτήρας της οικογένειας!
Είναι προτιμότερο, να πληγωθείς παλικαρίσια, έγραψε ο ποιητής, παρά να προδοθείς και να ταπεινωθείς σε ανύποπτο χρόνο. Μας προδίδουν κάθε μέρα. Μας αρνούνται, μας σταυρώνουν και δεν το πιστεύουμε. Ο αλέκτωρ, λένε οι άνθρωποι, δεν λάλησε, άρα δεν μας αρνήθηκαν. Δεν κατάλαβαν ακόμα οι άνθρωποι, πως πριν να φέξει, η εξουσία καρατομεί τον αλέκτορα; Αυτόν που προδίδει, δεν αφήνει ποτέ τον πετεινό να λαλήσει, τουλάχιστον την ώρα της προδοσίας!
Η μόνη ελπίδα, αν ασπαστούμε την άποψη του ποιητή είναι ο πόνος. Ο πόνος όταν φτάνει στο απόγειο του, απελευθερώνει τον άνθρωπο από τον φόβο.
Ίσως ο πόνος που βιώνει η κοινωνία, να την απελευθερώσει και τότε ίσως αποτινάξει και τα δεσμά του μνημονίου και αυτούς που τα επιβάλλουν.
Πάντα υπάρχει ένα άστρο που δείχνει την σωστή κατεύθυνση. Αρκεί τα μάτια να μην είναι φυλακισμένα και σκυφτά… τότε στα σκοτεινά θα πορεύονται σαν τους ασπάλακες…
Υ.Γ Δυστυχώς το γάλα του ελληνισμού που βυζάξαμε το στέρεψαν. Κλείσανε τις στρόφιγγες! Ρόφημα σήμερα έγινε ο εμετός της εξουσίας…
