Τα δάνεια που μεταβιβάζονται (πωλούνται) από τις τράπεζες στα funds (εταιρίες ειδικού σκοπού) για τιτλοποιήσεις, βάσει του ν. 3156/2003, σε τιμές περί του 10% (πάνω-κάτω) της αξίας των δανείων, όπως αυτές, τις αξίες, τις διαμορφώνουν και τις εμφανίζουν στους λογαριασμούς των οι ίδιες οι τράπεζες , ως οφειλόμενες από τους δανειολήπτες, επί της κάθε δανειακής σύμβασης, συν τις όποιες άλλες επιβαρύνσεις των funds, μετά την ημερομηνία απόκτησης των (αγοράς), έως την τιτλοποίηση των, θα πρέπει πλέον να τύχουν πρόσθετης διευκρινιστικής- τροποποιητικής νομοθετικής παρέμβασης από τη Βουλή για να υπάρξει έτσι φραγμός (με νεότερο νόμο) στην αισχροκέρδεια της αγοράς και της πώλησης των τραπεζικών δανειακών συμβάσεων, σε βάρος όμως του δανειολήπτη, αλλά και του ίδιου του κράτους, που η Βουλή νομοθέτησε με την τότε επικρατούσα κατάσταση σκοπιμότητας. Ναι, αλλά τώρα η σκοπιμότητα, εδώ και κάποια χρόνια, έχει αλλάξει. Γιατί δεν θελήσαμε να το δούμε; Είκοσι χρόνια μετά, με τα μνημόνια της τρόϊκας, το μεγάλο Δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, που μας πνίγει ως χώρα, την συνεχιζόμενη οικονομική κρίση και την επικρατούσα κατάσταση σήμερα, δεν είναι δυνατή, κατά την γνώμη μας, η εφαρμογή, ως έχει του προαναφερόμενου νόμου. Ιδιαίτερα στον φορολογικό τομέα. Δεν μπορεί οι αρμόδιοι να μη το αντιλαμβάνονται. Τι γίνεται λοιπόν; Δεν θα επέλθει ούτε τώρα καμιά νομοθετική παρέμβαση; Βέβαια, ίσως να είναι αργά γιατί το 90% κοντά των «κόκκινων» λεγομένων δανείων να έχει μεταβιβαστεί (πωληθεί) από τις τράπεζες στα ξένα funds. Για ένα κράτος όμως δικαίου ποτέ δεν είναι αργά. Όλα γίνονται. Παρεμβάσεις και στα μεταβιβασθέντα (πωληθέντα).
ΦΟΡΟΛΟΓΙΣΗ ΑΓΟΡΟΠΩΛΗΣΙΑΣ ΔΑΝΕΙΩΝ
Κατά πρώτον λοιπόν λόγο, κατά την άποψη μας, που δεν αφίσταται αυτής του συνόλου σχεδόν των Ελλήνων, με αμφισβήτηση όμως πολιτικών, θα πρέπει οι τράπεζες και τα funds ή οι servicers (εταιρίες διαχείρισης δανείων) να φορολογούνται κανονικά επί της αξίας της δανειακής σύμβασης που εμφανίζει η τράπεζα στον λογαριασμό του δανειολήπτη, ότι αυτός της οφείλει, αν ο λογαριασμός βέβαια είναι εκκαθαρισμένος και όχι αμφισβητούμενος, με την μεταβίβαση (πώληση) στα funds και να μη απαλλάσσονται της φορολόγησης. Τα funds δε σ αυτή την αξία θα προσθέτουν τυχόν αποδεδειγμένες επιβαρύνσεις που ακολουθούν, για την τιτλοποίηση, χωρίς κανείς εξ αυτών όμως να έχει δικαίωμα οποιασδήποτε απαλλαγής φόρου, τέλους κ.ά, για οποιονδήποτε λόγο. Το κράτος δεν χαρίζει ως τώρα, αλλά ρυθμίζει για τους Έλληνες. Γιατί να μη κάνει το ίδιο και για τις τράπεζες, τα funds ή τους servicers ; Κάτι συμβαίνει. Δυστυχώς ο προαναφερόμενος νόμος 3156/2003 δεν προβλέπει φορολόγηση των funds στην απόκτηση (αγορά) τραπεζικών δανείων. Μάλιστα, η φορολόγηση αυτή, που λέμε, δεν πρέπει να έχει ούτε ανασταλτικό χαρακτήρα για κανέναν εκ των παραπάνω. Αν δε δεν μπορεί να φορολογηθούν τα funds στην Ελλάδα, τότε η φορολόγηση να επιβάλλεται στους servicers που αυτοί τα εκπροσωπούν σε όλες τις διαδικασίες, που γι αυτό άλλωστε προσέφυγαν κάποιοι στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου και το πέτυχαν , οπότε ας κανονίσουν μεταξύ τους τώρα και την φορολογική επιβάρυνση. Τέλος πάντων, κάποιος πρέπει να φορολογηθεί όπως όλοι οι Έλληνες. Δεν είναι δίκαιο να κερδίζουν ασύλληπτα ποσά οι παραπάνω, χωρίς την φορολόγηση των από το Ελληνικό κράτος, σε τέτοιες σκανδαλώδεις συναλλαγές, με τεράστιες πολιτικές και όχι μόνο ευθύνες των όποιων αρμοδίων και να είναι αυτοί θεατές στο φορολογικό αυτό θέατρο του παραλόγου, άγνωστο ως τώρα, εν πολλοίς, στους Έλληνες φορολογούμενους.
(Αν οι τράπεζες επικαλούνται ζημία των, ας μη αναφερθούμε εμείς στο άρθρο 27 και στο άρθρο 27Α του ν. 4172/2013. Το αφήνουμε για άλλο άρθρο μας που μπορεί να ακολουθήσει για αυτό το αυστηρά φορολογικό θέμα).
ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΔΑΝΕΙΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ
Κατά δεύτερο λόγο, θα πρέπει να προστατευθούν οι δανειολήπτες από τα funds και ιδιαίτερα από τους servicers, εκείνων που ανέλαβαν την διαχείριση των δανείων.
Όπως προβλέφθηκε στον νόμο που μεταβιβάστηκαν (πωλήθηκαν) τα δάνεια από τις τράπεζες στα funds για τιτλοποίηση των, δηλαδή στον ν.3156/2003 άρθρ. 10 παραγρ. 13 , υπάρχει ήδη ρητή νομοθετική πρόβλεψη, και η Δικαιοσύνη θα επιμένει, νομίζουμε, όπου η έννομη θέση του οφειλέτη ΔΕΝ ΜΕΤΑΒΑΛΛΕΤΑΙ εξ αιτίας της μεταβίβασης (πώλησης) του δανείου από την τράπεζα σε fund και ο ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΗΣ, λέμε, ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ.
Πρέπει λοιπόν να λαμβάνεται ιδιαίτερη μέριμνα διευκρίνησης στην νέα νομοθέτηση προστασίας, που αναφερόμαστε, για τα παραπάνω προβλεπόμενα στον ισχύοντα νόμο 3156/2003 αρθρ. 10 παρ. 13 αυτού, αλλιώς οι servicers θα δημιουργούν προβλήματα συνεχώς, προκειμένου ο δανειολήπτης να μη βρεθεί τώρα σε πιο δυσμενή θέση , με ανακοπές κ.ά, λόγω αλλαγής δανειστή, εξ αιτίας της πώλησης του δανείου του από την τράπεζα σε fund, όπως αναφέρθηκε, οπότε ο servicer υποχρεωτικά να προβαίνει σε ρύθμιση του δανείου όχι δυσμενέστερης εκείνης της τράπεζας και να μη ανατρέχει ο servicer σε επισπεύδοντα πλειστηριασμό ακινήτων.
ΠΩΛΗΣΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΕΣ
Υποπτευόμαστε τους λόγους που επιτράπηκε, δια νόμου, στις τράπεζες να μεταβιβάζουν (πωλούν) τις εκκαθαρισμένες, που θα προκύψουν, δανειακές συμβάσεις σε funds. Το δίκαιο όμως είναι αυτό που εφαρμόστηκε στην Κύπρο. Δηλαδή, η πρόταση πώλησης στους ίδιους τους δανειολήπτες με την ίδια τιμή πώλησης που μεταβιβάζονται (πωλούνται) στα funds, για να ξεμπλοκάρουν, τις δανειακές συμβάσεις, οι τράπεζες, από τους ισολογισμούς των και για δικά τους επιπλέον παρεπόμενα συμφέροντα.
Έτσι, αν αυτό επιτευχθεί, το κράτος και οι δανειολήπτες θα έχουν ωφέλη.
Εμείς προτείνουμε, όπως και άλλοι προτείνουν και πολιτικοί ακόμα, πως η πώληση στους δανειολήπτες να είναι στο διπλάσιο της αξίας πώλησης στα funds, μετά φόρων όμως και τελών . Είδος σεισάχθειας . Μα, μήπως με την τιμή πώλησης στα ξένα funds δεν γίνεται σεισάχθειά ; Γιατί στους Έλληνες υπηκόους αυτό να αποφεύγεται. Μήπως ο σκοπός είναι η απώλεια οπωσδήποτε των ακινήτων του λαού μας ;
Αλλά, όπως τονίστηκε παραπάνω, ίσως είναι αργά μια τέτοια ενέργεια πώλησης δανείων στους δανειολήπτες επειδή ό μεγαλύτερος αριθμός «κόκκινων» δανείων (90%) έχει ήδη ξεμπλοκαριστεί από τις τράπεζες. Όμως με τον πληθωρισμό που υπάρχει σήμερα και με τις αυξήσεις των επιτοκίων μπορεί να δούμε πάλι «κόκκινα» δάνεια, που απευχόμαστε.
Μια τέτοια προτεινόμενη, ως άνω, νομοθετική ρύθμιση, θα συνοδευόταν με «χειροκροτήματα» διάρκειας και όχι μόνο πρόσκαιρα της μιας τετραετίας.
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο λαός μας δεν αποδέχεται «κόλπα» για να μη φορολογούνται οι τράπεζες και οι όποιες εταιρίες και μάλιστα ξένες, σε βάρος του. Έλεος(!).
