Σαλιάρια (οι νηστίσιμοι κουραμπιέδες της Κοζάνης). Από τη Δώρα

1 κιλό ελαιόλαδο έξτρα παρθένο ή σπορέλαιο ( για να μην κάνουμε το ζεμάτισμα του ελαιολάδου )

1 φλιτζάνι αλισίβα (κατασταλαϊ) κρύα

2 κ σ άχνη κοφτά

1 φλ. καφέ κονιάκ

1 κ. γλ. σόδα , σε μισό στυμμένο λεμόνι

1-1,5 κιλό αλεύρι και 2 χούφτες ( κοσκινισμένο )

πρέζα αλάτι

για τη γέμιση ( τα ανακατεύουμε όλα μαζί )

1 βαθύ πιάτο καρύδια ( χωρίς τρίψιμο , σε μεγάλα κομμάτια )

4 κ. γλ ζάχαρη αχνη με 2 κ. σ νερό ή κονιάκ ( για να κολλήσουν τα υλικά της γέμισης )

1 κ. γλ. κανέλλα και ½ κ. γλ. γαρίφαλο ( τριμμένα )

1. Πρώτα πρέπει να ετοιμάσουμε το σταχτόνερο. Από την προηγούμενη μέρα βάζουμε 1 κουταλιά της σούπας στάχτη σε ένα ποτήρι γεμάτο με βραστό νερό. Το αφήνουμε όλη νύχτα μέχρι να καθίσει η στάχτη στον πάτο. Με προσοχή αδειάζουμε το νερό σε ένα καθαρό ποτήρι στο οποίο βάλαμε το σουρωτήρι με λίγο βαμβάκι, χωρίς να κουνήσουμε τη στάχτη. ( ή το περνάμε από φίλτρο του καφέ )

** Η ΣΤΑΧΤΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΚΑΥΣΗ ΞΥΛΟΥ ΚΑΙ ΚΟΣΚΙΝΙΣΜΕΝΗ

** μπορούμε να αγοράσουμε από μαγαζί που πουλάει μπαχαρικά

2. Αν χρησιμοποιήσουμε ελαιόλαδο , όπως παλιά, πρέπει να ακολουθήσουμε την παρακάτω διαδικασία.

Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το λάδι να κάψει μαζί με μια κόρα απο μια φέτα ψωμί. Μόλις ροδίσει το ψωμί το αφαιρούμε , τραβάμε την κατσαρόλα από την φωτιά και προσθέτουμε το μισό αλεύρι ανακατεύοντας συνέχεια.

3. Ρίχνουμε την αλισίβα , αφού έχουμε δυαλύσει την ζάχαρη και ανακατεύουμε .

4. Προσθέτουμε το κονιάκ και την σόδα διαλυμένη εκείνη την στιγμή στο χυμό λεμονιού . Ανακατεύουμε καλά με την κουτάλα ΠΡΟΣΟΧΗ με την κουτάλα για να μη κάψουμε τα χέρια μας.

5. Ρίχνουμε και το υπόλοιπο αλεύρι , ανακατεύοντας μέχρι να έχουμε μια μαλακιά ζύμη . Την αφήνουμε να κρυώσει.

6. Παίρνουμε λίγο ζυμάρι το πλάθουμε σε μπαλίτσες που να χωράνε στη χούφτα μας

( περίπου 35 γρ )

7. Πλάθουμε κάθε μπαλίτσα σε στενόμακρο σχήμα και πατάμε με τον δείκτη στη μέση να ανοίξει μια λακκουβίτσα . Βάζουμε από ένα κουταλάκι γέμιση και το κλείνουμε σε σχήμα οβάλ.

Τα τοποθετούμε πάνω σε λαδόκολλα ή κατευθείαν πάνω στο ταψί ( δεν κολλάνε όταν ψήνονται )

8. Ψήνουμε στους 175 ο C για 30 – 35 λεπτά ανάλογα τον φούρνο, μέχρι να ροδίσουν .

9. Τα αφήνουμε 2-3 λεπτά να σταθούν και τα τυλίγουμε με την άχνη που την έχουμε ανακατέψει με μια βανίλια .

Αν τα θέλουμε ζεματιστά , όπως τα έκαναν οι παλιές Κοζανίτισσες, μόλις τα βγάλουμε από τον φούρνο τα περνάμε με πινέλο , με ελαφρύ καυτό σιρόπι . ( 1 φλιτζάνι ζάχαρη με 1 1/2 φλιτζάνι νερό και μια βανίλια ή αν τα σκεπάσουμε με ινδοκάρυδο προσθέτουμε στο σιρόπι 2 κ σ λικέρ ινδοκάρυδο, μόλις πάρουν βράση το χρησιμοποιούμε για το ζεμάτισμα ). Μετά τα σκεπάζουμε με ζάχαρη άχνη που την έχουμε ανακατέψει με μια βανίλια ή με ινδοκάρυδο.

Οι παλιές Κοζανίτισσες είχαν βρει τη λύση για να έχουν πάντα φρέσκα τα σαλιάρια και η οποία μάλιστα παραδόθηκε από γενιά σε γενιά και στις σημερινές νοικοκυρές, που εξακολουθούν να πορεύονται με τον ίδιο τρόπο. Για να δίνουν την αίσθηση του φρέσκου και να μην κιτρινίζουν, τα αποθήκευαν κάπου ασιρόπιαστα μόλις τα έψηναν, και τα σιρόπιαζαν λίγα-λίγα, αφού πρώτα τα ζέσταιναν, συνήθως την μέρα που θα τα κερνούσαν ή το πολύ την προηγούμενη και στη συνέχεια τα «κουκούλουναν» με την άχνη. Κι όλα αυτά και για να μην πετούν τίποτα, αλλά και για να ικανοποιούν και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο.