Σε ένα σπήλαιο ληστών
Αυτός ήταν ο χαρακτηρισμός των Βρυξελλών από τον Ανδρέα Παπανδρέου, «σπήλαιο ληστών» για να έρθουν τα χρόνια που δικαίωσαν την «προφητεία» του!
«Θεριά οι άνθρωποι δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν… Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν» (Κώστας Βάρναλης).
Ενώ ο Θεός χάρισε στον άνθρωπο τον κόσμο χωρίς αλυσίδες και προαπαιτούμενα, αυτοί που τον διαχειρίστηκαν στο όνομα του ανθρώπου, τον ξεγύμνωσαν από όλα τα στολίδια του και ως λυκάνθρωποι, τον καταξέσχισαν. Οι λίγοι, οι έχοντες, είναι εκτός από διαχειριστές και οι μόνοι, οι απόλυτοι ιδιοκτήτες. Αποτέλεσμα; Χωρίς δικαιοσύνη και λογική, η ανοησία της απληστίας και της εκμετάλλευσης χτύπησε κόκκινο και ο κόσμος που έπλασε ο Θεός, ο κόσμος της δικαιοσύνης και της κοινοκτημοσύνης έγινε τόπος μαρτυρίου για τους πολλούς, τους μη έχοντες.
Το παγκόσμιο σύστημα εκμετάλλευσης, αυτό της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, εξοστράκισε τη δικαιοσύνη από κάθε χώρο και τομέα όπου ζουν άνθρωποι και ζώα, κατέστρεψε τη φύση, δηλητηρίασε τον αέρα και το νερό και έκανε όλη την Υδρόγειο κόλαση!
Με αυτό το σύστημα σε λειτουργία, δεν πρόκειται να γλιτώσει κανείς. Αλλά και όσοι συνεργάζονται με τους εξουσιαστές, νομίζοντας πως θα γλιτώσουν, βρίσκονται απλά σε αναστολή. Απολαμβάνουν τα αγαθά για τις υπηρεσίες που προσφέρουν, αλλά στην ουσία είναι ένα ακόμη «σφάγιο» πριν την καρατόμησή τους, όταν το αποφασίσουν οι εξουσιαστές για την απόσυρσή τους από την κυκλοφορία!
Αυτού του είδους οι πρόθυμοι ηλίθιοι βρίσκονται παντού μέσα στην κοινωνία που κινούμαστε. Είναι τα τυφλά όργανα του συστήματος, διεκπεραιωτές υπηρεσιών σε διάφορα πόστα, όπως, πολιτικοί, ΜΜΕ, δικαστικοί, ιερωμένοι, πανεπιστημιακοί, διανοούμενοι, συνδικαλιστές, αγροτοπατέρες, δήμαρχοι και αυτοδιοικητικοί, πότε ως συνεργάτες και πότε αδρανείς με το σύστημα εξουσίας, διότι πάντα βολεμένοι, είναι οι γενίτσαροι των εξουσιαστών. Όταν ακόμα και η σιωπή σε κάποια πράγματα είναι ενοχή!
Μια Ελλάδα που χάνεται, αλλά το μαχαίρι το κρατάνε όλοι αυτοί. Και είναι αυτοί που χτίζουν τους τοίχους της φυλακής με μπετόν και σιδερόβεργες, για να κρατάνε τους φυλακισμένους σε ομηρία!
Η Δικαιοσύνη, με το «Δ» κεφαλαίο, είναι ένας τρόπος να πολεμηθεί η Αδικία – με «Α» κεφαλαίο – και ο άλλος τρόπος είναι η αντίδραση των «ελεύθερων πολιορκημένων».
Η Ελλάδα ζει μια γενικότερη κατάρρευση, που είναι πνευματική και όχι μόνον πληθυσμιακή, εθνική, πολιτική-πολιτειακή, κοινωνική κλπ. Όταν όλα καταρρέουν, θα περίμενε κανείς η «πνευματική ελίτ», πανεπιστημιακοί και διανοούμενοι, να αντιδράσουν. Όπως στα χρόνια της κατοχής. Για το μέλλον του ελληνικού λαού και της Ελλάδας όλης.
Κάποιοι πρέπει να δώσουν το σύνθημα για το νόημα της ζωής στο σύγχρονο άνθρωπο, την αυταρχική φύση του κράτους, τον καπιταλισμό – νεοφιλελευθερισμό, την εθνική μας ταυτότητα, την ατομική ανεξαρτησία και ελευθεροτυπία, τις ελίτ που μας δυναστεύουν κλπ.
Ας κλείσουμε με τον βρώμικο ρόλο των διανοουμένων, όπως τον καταγγέλλει ο Διονύσης Χαριτόπουλος στη νέα του συλλογή «Πολλά Μικρά Απλά»: «… Δείτε το χάλι και τη δουλικότητα των διανοουμένων. Δεν έχουν αφήσει πόμολο εξουσίας που να μην έχουν γλείψει. Το χρήμα και η εξουσία τους τραβάνε όπως τις γάτες όταν τηγανίζουν ψάρια.
Δεν σπούδασαν για να μείνουν απέξω. Έναντι τιμήματος, είναι πρόθυμοι να υπερασπιστούν με επιστημονικά επιχειρήματα οποιαδήποτε αυθαιρεσία των ισχυρών. Εκτός από την επιστημοσύνη, υπάρχει και το ήθος του κάθε προσώπου ξεχωριστά».
Όταν το ήθος είναι προς εξαφάνιση και οι διανοούμενοι εντέλλονται, κατόπιν αμοιβής, μήπως είναι η ώρα των «Ελεύθερων Πολιορκημένων»; Μήπως για άλλη μια φορά δικαιώνεται ο διαχρονικός φιλόσοφος Καρλ Μαρξ όταν έλεγε «δεν πρέπει μόνον να εξηγήσουμε τον κόσμο, πρέπει και να τον αλλάξουμε».
Και επειδή είναι επίκαιρο λόγω ευρωεκλογών και το παραμύθι «πάει σύννεφο», ιδού τι έγραψε ο Βασίλης Ραφαηλίδης για τη δημοκρατία: «Δημοκρατία είναι το κυβερνητικό σύστημα κατά το οποίο εσύ επιλέγεις αυτόν που θέλεις να σε «πηδήξει» και δικτατορία, εκείνο κατά το οποίο σε «πηδούν» μόνο με βιασμό. Είναι προφανές πως κάθε λογικός άνθρωπος θα διάλεγε τη δημοκρατία αν επιμένει σώνει και καλά να «πηδηχτεί»!
Υ.Γ.: Η Ευρώπη που ξέραμε και γενικότερα η Δύση είναι κάτι που δεν υπάρχει. Έχουμε πλέον την Ευρώπη και τη Δύση του φόβου και των απαγορεύσεων, όπου τίθεται σε δοκιμασία η ειρήνη και το αγαθό της ελευθερίας.
– Με την έγκριση οικονομικής βοήθειας 95 δις δολαρίων προς Ουκρανία, Ισραήλ, Ταϊβάν από τις ΗΠΑ, δείχνει να συνεχίζουν τον πόλεμο δ’ αντιπροσώπων
– Η Δύση συνεχίζει τον ψυχρό πόλεμο και περιστέλλει το ακριβό αγαθό της ελευθερίας.
– Άρχισαν με νόμο να απαγορεύουν την εφαρμογή ΤικΤοκ, απαγόρευση μετακινήσεων για συγκεντρώσεις με θέμα την κρίση στην Ανατολή, απαγόρευση συμμετοχής σε εκλογές κομμάτων κλπ.
Εν όψει της ευρωκάλπης, ας τα έχουμε υπόψη!
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος