ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η Σέλγη ήταν σημαντική πόλη της Πισιδίας, στην νότια πλαγιά του Ταύρου,και στα δεξιά του ποταμού Ευρυμέδοντα.
Η πόλη αναπτύχθηκε σε μια από τις πλουσιότερες και στρατιωτικά ισχυρότερες πόλεις της Πισιδίας, χάρις στο ορεινό και δύσβατο της τοποθεσίας της. Είχε στην αρχαιότητα την ικανότητα να παρατάξει σε ώρα κινδύνου 20.000 άνδρες. έτσι εξασφάλιζε την ελευθερία και ανεξαρτησία της.
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ
Η αρχαία πόλη της Σέλγης της Πισιδίας βρισκόταν 186 χλμ νοτίως της Σπάρτης και βορειανατολικά της της Αττάλειας και σε απόσταση 33 περίπου χιλιομέτρων οπό αυτήν.
Τα ερείπια της Σέλγης βρίσκονται σε υψόμετρο περίπου 1000 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ
– Στλεγκιής (Stlegiys ).
Το όνομα της πόλης που εμφανίζεται στα νομίσματα είναι Stlegiys, λέξη που προέρχεται από την Πισιδική γλώσσα, η οποία χρησιμοποιήθηκε για τον προσδιορισμό του οικισμού πριν από την περσική κατάκτηση
Πιστεύεται ότι το όνομα Σέλγη (Selge) προέρχεται από το Σάλαγα (Salaga ) που σημαίνει “βαθιά κοιλάδα” στη Λουβιανή ή Τυρρηνική
γλώσσα ( η τελευταία έχει να κάνει με τους Πελασγούς και οι Τυρρηνοί ήταν η συνέχεια τους για να τους ακολουθησουν οι Δωριείς )
– Σέλγη – Selge
Προφανώς το όνομα Σελγη είναι παραφθορά του πρώτου ονόματος
–Κεσβέδιον
Η ακρόπολη της Σέλγης ονομαζόταν Κεσβέδιον.
– Ζερκ (Zerk ) & Αλαντάνα ( Aladana )
Η Σέλγη συνέχισε τις ημέρες ακμής του κατά την Βυζαντινή περίοδο, να υφίσταται με τα ονόματα ” Zerk ” και ” Aladana ” όπως εμφανίζεται στα αρχεία .
Και το σημερινό χωριό Ζέρκ χτίστηκε πάνω στα ερείπια της αρχαίας πόλης
– Altınkaya
Σήμερα, η Σέλγη είναι συνταυτισμένη με το χωριό Altınkaya
ΙΣΤΟΡΙΑ
Για την Σέλγη γράφουν ο Στράβων , ο Πτολεμαίος και ο Ιεροκλής .ο Στέφανος Βυζαντιος κ.α.
Οι πληροφορίες για το απώτερο παρελθόν της Σέλγης που ξεκινά από την εποχή των Χετταίων έχουν ως εξής
1. Αναφέρεται στις Χεττιτικές επιγραφές ότι η περιοχή βρισκόταν στην περιοχή Πίθασσα/Πισιδία.
2.Πιστεύεται ότι το όνομα Selge προέρχεται από το “Salaga” που σημαίνει “βαθιά κοιλάδα” στη Λουβιανή/ Τυρρηνική γλώσσα.
3. Οι κάτοικοι της πόλης, διάσημοι για τον πόλεμο και τον ηρωισμό τους, τάχθηκαν στο πλευρό του Τρωικού βασιλιά Έκτορα στον Τρωικό πόλεμο, απέτισαν φόρο τιμής σε ορισμένες πόλεις
4.Ο αρχαίος γεωγράφος – ο Στράβων , δίνει δύο εκδοχές για την ιστορία της ίδρυσης της Σέλγης.
Ι. Σύμφωνα με την πρώτη, η πόλη ιδρύθηκε από τους Σπαρτιάτες σε αυτό παραπέμπει και η λέξη “Salaga”που πιθανολογείται ότι είναι η ρίζα του ονόματος της Σέλγης και είναι Λουβιανο/Τυρρινικης προέλευσης (Τυρρηνοί ήταν οι συνεχιστές των Πελασγών που ένα κομμάτι τους αποίκισε την Σπάρτη της Πελοποννήσου.
Ο Στέφανος του Βυζαντίου στο έργο του << Εθνική >>, γράφει ότι η πόλη ήταν αποικία Λακεδαίμων
ΙΙ. Και σύμφωνα με τον δεύτερη , ο ιδρυτής αυτού του οικισμού ονομαζόταν Κάλχας, σύντροφος του Μόψου, του ημιθρυλικού ιδρυτή της Ασπένδου.
Οι Έλληνες, είχαν έλθει στην περιοχή αυτή μετά τον Τρωικό πόλεμο, με αρχηγό τους τον μάντη Κάλχα.
Αν αποδεχτεί κανείς τη δεύτερη εκδοχή, η ιστορία της Σέλγης χρονολογείται από τον Τρωικό πόλεμο, δηλαδή τον 12ο αιώνα π.Χ.
5..Ακόμη υπήρχε η πληροφορία ότι ι υπηρέτησαν ως μισθοφόροι κατά την Περσική κατοχή.
6. Η πόλη που ξεχώρισε
Ως συνέπεια των εξαιρετικών νόμων και πολιτικών θεσμών, η Σέλγη ανήλθε ως η πιο πολυπληθής και ισχυρή πόλη της Πισιδίας, και υπήρξε καιρός που μπορούσε να στείλει στη μάχη στρατό 20.000 αντρών.
Λόγω αυτών των συνθηκών και την τιμή των κατοίκων της, που γι’ αυτήν θεωρούνταν ισάξιοι συγγενείς των Σπαρτιατών, η Σελγιείς δεν υποτάχθηκαν ποτέ σε ξένη δύναμη, αλλά απόλαυσαν πάντα την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους
7. Μέγας Αλέξανδρος
Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος έφτασε στην Πισιδία το 333 π.Χ., οι κάτοικοι της Σέλγης έστειλαν πρεσβεία στον Μακεδόνα ηγέτη και και κέρδισε την εύνοια και τη φιλία του έτσι έλαβαν μεγάλα προνόμια για την πόλη τους
Εκείνο τον καιρό ήταν σε πόλεμο με τη Τερμησσό.
8. Διέθετε 20000 στρατιώτες
Στα τέλη του 3ου αιώνα π.Χ., η Σέλγη ήταν η πιο ισχυρή πόλη στην περιοχή της Πισιδίας. Σύμφωνα με τους αρχαίους ιστορικούς η πόλη μπορούσε τότε να βάλει να πολεμήσουν είκοσι χιλιάδες στρατιώτες.
9. Αχαιός και Πεδνηλισσό,
Την περίοδο που ο Αχαιός είχε γίνει κύριος της Δυτικής Ασίας, η Σέλγη ήταν σε πόλεμο με την Πεδνηλισσό, την οποία πόλη πολιορκούσε, και ο Αχαιός με πρόσκληση της τελευταίας έστειλε μεγάλη δύναμη εναντίον της Σέλγης το 218 π.Χ.
Μετά από μακρόχρονη και σθεναρή πολιορκία, οι Σελγιείς, αφού προδόθηκαν και αδυνατώντας να αντισταθούν πλέον, έστειλαν αντιπροσωπία για να ζητήσει ειρήνη, η οποία τους παραχωρήθηκε με τους εξής όρους: άμεση πληρωμή 400 ταλάντων, επιστροφή αιχμαλώτων της Πεδνηλισσού, και επιπλέον 300 τάλαντα σε κατοπινό χρόνο.
10. Ρωμαίοι
Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο η Σέλγη διατήρησε μια μερική αυτονομία, η οποία της επέτρεψε να κόβει τα δικά της νομίσματα μέχρι τον 3ο αιώνα μ.Χ.
Είναι περίεργο το γεγονός ότι ο Πλίνιος δεν αναφέρει την Σέλγη, καθώς ξέρουμε από τα νομίσματά της ότι τον καιρό του Αδριανού ήταν ακόμα ευημερούσα πόλη
11. Σεισμός στον 4ο αιώνα μ.Χ.
Στα τέλη του 4ου αιώνα μ.Χ. ένας ισχυρός σεισμός έπληξε την περιοχή και, ως αποτέλεσμα, τα υδραγωγεία που ύδρευαν την πόλη κατέρρευσαν.
Δεν έχουν επισκευαστεί ποτέ και από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε μια περίοδος παρακμής της πόλης.
12. Η επίθεση των Γότθων
Το 399 μ.Χ. ο Σέλγη απέκρουσε επιτυχώς την επίθεση των Γότθων.
5ος -6ος ΑΙΩΝ π.Χ. : Πειρατές – πανώλης και Ασπενδείς
Είναι επίσης γνωστό ότι τον 5ο και τον 6ο αιώνα μ.Χ. οι κάτοικοι της Ασπένδου βρήκαν στη Σέλγη καταφύγιο από τις πειρατικές επιδρομές και την πανώλη.Τον 5ο αιώνα μετά Χριστόν ο Ζώσιμος την αποκαλεί μικρή πόλη, αλλά ήταν ακόμα αρκετά δυνατή για να απωθήσει ένα σώμα Γότθων.
ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
Η παρουσία των θεών που Ολύμπου στην Σελήνη είναι έντονη
Οι δυο ναοί που βρεθήκαν στην Σέλγη πιστευτέ ότι ανήκουν στον Δια και την Αρτέμη
Στα δε νομίσματα στα περισσότερα απεικονίζονται θεοί του Ολύμπου και ημίθεοι
Έτσι βλέπουμε εκτός από τον Δίας και την Αρτέμη και ειδικότερα την Αρτέμη την Περίεργα ,εκτός των 2 ναών την συναντώμαι και σε νομίσματα μαζί με την Αθηνά , του Ηφαίστου , τον Ηρακλή ,την Θεό Νίκη ,αλλά και το Γοργόνειο
Το γοργόνειο εμφανίζεται στην Ελληνική τέχνη από τις αρχές του 8ου αιώνα π.Χ., αν και μπορούμε να βρούμε απεικονίσεις και πολύ πιο πίσω στην ιστορία.
Υπάρχει μια παρόμοια εικόνα από το ανάκτορο της Κνωσού, που χρονολογείται στον 15ο αιώνα π.Χ. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το γοργόνειο εκτείνεται τουλάχιστον στο 6.000 π.Χ., συνδέοντάς το με πρωτόγονους λαούς, με μοτίβα νεολιθικής τέχνης, ανθρωπόμορφα αγγεία και μάσκες.
Λεγόταν ότι το χρησιμοποιούσαν οι πιο διάσημοι από τις Ολύμπιες θεότητες Αθηνά και Δία: και οι δύο λέγεται επίσης ότι φορούσαν το γοργόνειο ως προστατευτικό μενταγιόν.
Το γοργόνειο το βλέπουμε συχνά και στη θωράκιση των βασιλιάδων όπως το φορούσε και ο Μέγας Αλέξανδρος στην πανοπλία του.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΣΕΛΓΗ
Από την Σέλγη πέρασε πρώτα ο Απόστολος Παύλος με τον Απόστολο Βαρνάβα για να πάνε στην Πισιδική Αντιόχεια όπου έκανε την πρώτη ομιλία για τον Χριστό.
Σήμερα επισκέπτες της περιοχής περπατούν κατά μήκος του μονοπατιού του Αγίου Παύλου – μια διαδρομή πεζοπορίας μεγάλων αποστάσεων από την Πέργη στην αρχαία Αντιόχεια της Πισιδίας).
Στη βυζαντινή περίοδο, η Σέλγη διατήρησε κάποια σημασία, όπως μαρτυρούν τα ερείπια πέντε εκκλησιών.
Η Σέλγη υπήρξε Επισκοπή της Μητρόπολης
Σίδης.
Γνωστοί Επίσκοποι Σέλγη είναι:
Πρώτος ο Νουνέχιος(παρέστη στήν Γ΄ Οικουμ. Σύνοδο)
Δεύτερος ο Θεοφάνης (παρέστη στην Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως του 869-870 μ.Χ. .
Μετά την κατάκτηση αυτής της περιοχής της Μικράς Ασίας από τους Σελτζούκους, η μεγάλη αυτή πόλη περιορίστηκε σε ένα μικρό και ασήμαντο χωριό.
Στην κορυφή του Ν.Α. λόφου, κοντά στην αγορά υπάρχουν τα ερείπια βυζαντινού ναού, ρυθμού βασιλικής. επειδή όμως ακόμα δεν έχουν γίνει συστηματικές ανασκαφές στη Σέλγη, δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες.
Παλαιοί γεωγράφοι ονόμαζαν τη Σέλγη ασέλγεια, για τον ασελγή βίον των κατοίκων της.
Φαίνεται γι΄ αυτόν τον λόγον οι συνεργάτες του Αποστόλου Παύλου, Άγιοι Απόστολοι Ακύλας και Πρίσκιλλα, μετά το Μαρτύριο του Αποστόλου των εθνών, έφθασαν μέχρι τη Σέλγη να κηρύξουν τον Χριστόν και να τούς καθαρίσουν από τις ασέλγειες τους.
Τελικά εκεί μαρτύρησαν δι’ αποκεφαλισμού.
Είναι γνωστόν ότι ύ Απόστολος Παύλος είχε χειροτονήσει τον Ακύλα Επίσκοπο και του είχε αναθέσει την περιοχήν της Ασίας.
ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Χάρη στην εγγύτητα του ποταμού, που ρέει προς τις ακτές της Μεσογείου, οι κάτοικοι της Σέλγης επωφελήθηκαν από το εμπόριο.
Η κύρια εξαγωγή της πόλης ήταν η ξυλεία, που προερχόταν από τα δάση που περιβάλλουν τον οικισμό, η οποία μεταφερόταν από το ποτάμι στην Άσπενδο.
Στη συνέχεια, το ξύλο από τη Σέλγη εξήχθη περαιτέρω, ακόμη και στην Αίγυπτο, όπου χρησιμοποιήθηκε για τη ναυπηγική.
Το υδραγωγείο χτίστηκε για να φέρει νερό στην Σέλγη και το σύστημα των αναβαθμίδων υποστήριζε τη συλλογή νερού και την άρδευση των καλλιεργειών, συμπεριλαμβανομένου του σιταριού.
Επιπλέον, οι κάτοικοι στην Σέλγη συνέλεγαν ίριδες, τις οποίες χρησιμοποιούσαν για την παραγωγή λαδιού μασάζ ( ή αλοιφής ), και τη ρητίνη της λικιδάμπαρης (Liquidambar orientalis, ) ενός δέντρου της περιοχής για την
αραγωγή μια τσίχλας , που χρησιμοποιείτο για ιατρικούς και καλλυντικούς σκοπούς.
Η πόλη παρήγαγε επίσης ελαιόλαδο και κρασί, και η γύρω ύπαιθρος χρησίμευε ως καλοκαιρινοί βοσκοτόπια για τα περίφημα άλογα της Ασπένδου.
Η περιοχή στην οποία βρισκόταν η πόλη ήταν εξαιρετικά γόνιμη, παράγοντας αφθονία λαδιού και κρασιού, αλλά η πρόσβαση στην ίδια την πόλη ήταν δύσκολη, καθώς ήταν περικυκλωμένη από βάραθρα και χειμάρρους που ρέανε προς τον Ευρυμέδοντα και τον Κέστρο (σήμερα Ακσού),
Εκτός από το κρασί και το λαδι, η περιοχή γύρω από την Σέλγη ήταν πλούσια σε ξυλεία, και μια ποικιλία δέντρων, μεταξύ των οποίων ο στόρακας, ( Styrax officinalis ) που ήταν πολύτιμος για το άρωμά του Δενδρώδης θάμνος με ευρεία εξάπλωση Τα μικρά, αρωματικά άνθη θυμίζουν αυτά των εσπεριδοειδών, έχουν λευκό χρώμα και εμφανίζονται σε ολιγανθείς ταξιανθίες
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ
Στην περιοχή που βρισκόταν η αρχαία πόλη της Σέλγης έχουν διασωθεί αρκετά έργα υποδομής και κτίρια .
Στην ακρόπολη της Σέλγης έχουν απομείνει τα Προπύλαια, κίονες, κιονόκρανα, ἡ αγορά, θέατρο, στάδιο, νυμφαίου, ναός Ιωνικοῦ ρυθμού, νεκρόπολη και διάφορα άλλα κτίσματα.
Όπως :
– Ακρόπολη -Τείχη
Τα ερείπια της πόλης αποτελούνται κυρίως από κομμάτια του τείχους και της ακρόπολης.
-Θέατρο
Το μεγαλύτερο αρχαίο κτίριο της Σέλγης που διατηρείται είναι το θέατρο που κατασκευάστηκε τον 2ο αιώνα μ.Χ.
Αναπαλαιώθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ,Αν και το κτήριο της σκηνής κατέρρευσε πριν από λίγο καιρό, το αμφιθέατρό του, που βασίζεται στην πλαγιά του λόφου, είναι ουσιαστικά άθικτο. Αποτελείται από 30 σειρές καθισμάτων κάτω από το διάζωμα και 15 σειρές πάνω από αυτό.
.–Στάδιο
Ακριβώς δίπλα στο θέατρο βρισκόταν ένα στάδιο. μία από τις πλευρές του διακρίνονται μερικές σειρές καθισμάτων, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του αμφιθέατρου του γηπέδου διαλύθηκε και χρησιμοποιήθηκε για την ανέγερση σπιτιών στο σύγχρονο χωριό.
–Λουτρά
Στη νοτιοδυτική πλευρά του σταδίου υπάρχουν εντελώς ερειπωμένα λουτρά
– Γυμνάσιο – Στοά -Βασιλική
Έχουν επίσης επιβιώσει κάποια απομεινάρια από το γυμνάσιο, τη στοά, και τη βασιλική
–Ναοί
Υπάρχουν επίσης τα περιγράμματα δύο ναών,λουτρά. Από αυτά μπορείτε να πάρετε ένα μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή του λόφου όπου βρίσκονται τα ερείπια δύο ναών. Το μεγαλύτερο χρονολογείται στον 3ο αιώνα π.Χ. και ήταν, πιθανότατα, αφιερωμένο στον Δία, και το μικρότερο – στην Άρτεμη.
– Δεξαμενές
. Στον ίδιο λόφο υπάρχουν και αρχαίες στέρνες που μάζευαν το νερό που παρείχε το υδραγωγείο. Κάτω από το λόφο στέκονται τα λιγοστά ερείπια ενός νυμφαίου
— Αγορά & το Ωδείο
Υπάρχουν λίγα ερείπια της αγοράς και του ωδείου
– Ρωμαϊκή γέφυρα
Στα μισά του δρόμου στην Σέλγη από την παραλιακή πεδιάδα της Παμφυλίας μια καλά διατηρημένη Ρωμαϊκή γέφυρα διασχίζει την πεδιάδα του Ευρυμέδοντα.
ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ
Με τον καιρό, η Σέλγη έγινε μια σημαντική πόλη, έκοψε τα δικά της νομίσματα, με παλαιστές και σφεντόνες.
Στην Σέλγη βρέθηκαν νομίσματα από τον 5ο αιώνα π.Χ.
Τα νομίσματα της Σέλγης έμοιαζαν έντονα με ασημένιους στατήρες που κόπηκαν στην Άσπενδο.
Τα αργυρά νομίσματα πού βρέθηκαν στην ακρόπολη της Σέλγης, φέρουν στη μία άψη δύο παλαιστές και στην άλλη πτερωτό τοξότη με τα γράμματα ΣΕΛΓΑΙΩΝ.
Νομίσματα του 4ου π.Χ. αιώνα φέρουν Γοργόνειο στραμμένο / Κράνος κεφαλής Αθηνάς δεξιά, αστράγαλος πίσω από το κεφάλι
Άλλα νομίσματα του 3ου π.Χ. αιώνα φέρουν Κεφαλή λιονταριού που βρυχάται αριστερά / Αστράγαλος.
Νομίσματα του 2ου ή του 1ου αιώνας π.Χ, φέρουν : Γενειοφόρο προτομή του Ηρακλή στραμμένη, στεφανωμένη με στύρα, κρατώντας κλομπ πάνω από τον ώμο και φέρει την σήμανση / Î £ E-Î ›,(Σέλγη ) εμπρόσθιο μέρος του ελάφια
Στην Ρωμαϊκή εποχή επί αυτοκράτορα Αδριανού στην Σέλγης της Πισιδίας. Μεταξύ του 117μ.Χ.-138 μ.Χ. έως τον αυτοκράτορα Βαλεριανο I’ Ρωμαίο αυτοκράτορα έως το 264 μ.Χ.
Βγηκα,νομίσματα με παραστάσεις με προτομές Ρωμαίων αυτοκρατόρων και Ηρακλή, δεμένο με κορδέλα ή βωμους ή τον ιερό Δία και Ηρακλή, ή Αθηνά στέκεται αριστερά, κρατά αβέβαιο αντικείμενο πάνω από τον κάνθαρο στο πόδι αριστερά, ασπίδα στο πλάι τη ς ή
τη Νίκη και το σκήπτρο, ή της Άρτεμης Περγαία και άλλους θεούς Των Ελλήνων
και την επισήμανση CEΛΓEΩN (Σελγέων )
Θα λέγαμε σε όλη την περίοδο των 7 και πλέον αιώνων έκδοσης νομισμάτων της Σελγης της Πισιδία υπερτερούσαν οι παραστάσεις του Ηρακλή , του Γοργονειου ,του Δια ,Αθλητικές παραστάσεις και βέβαια την Ρωμαϊκή εποχή οι προτομές των Ρωμαίων αυτοκρατόρων
– Γοργόνειο
Να σημειώσουμε ότι το Γοργόνειο ήταν το κεφάλι της Γοργώς ή Μέδουσας, που σκότωσε ο Περσέας και στόλιζε την ασπίδα της Αθηνάς, επειδή, ακόμη και νεκρό, πέτρωνε όποιον το κοίταζε· απεικονίζεται ως αποτροπαϊκό σύμβολο σε νομίσματα , ασπίδες, κοσμήματα (πχ σε πόρπες), ψηφιδωτά κλπ
Στην Αρχαία Ελλάδα, το Γοργόνειο (ελληνικά: Γοργόνειον) ήταν ένα ειδικό αποτροπαϊκό φυλαχτό που έδειχνε το κεφάλι της Γοργόνας, που χρησιμοποιούνταν από τις πιο διάσημα από τις Ολύμπιες θεότητες Αθηνά και Δία: και οι δύο λέγεται ότι φορούσαν το γοργόνειο ως προστατευτικό μενταγιόν
Ο Όμηρος αναφέρεται στη Γοργόνα σε τέσσερις περιπτώσεις, κάθε φορά παραπέμποντας μόνο στο κεφάλι, σαν να μην είχε σώμα.
Η Jane Ellen Harrison σημειώνει ότι «η Μέδουσα είναι ένα κεφάλι και τίποτα περισσότερο […] μια μάσκα με ένα σώμα που προσαρτήθηκε αργότερα». [3] Πριν από τον πέμπτο αιώνα π.Χ., απεικονιζόταν ως ιδιαίτερα άσχημη, με προεξέχουσα γλώσσα, χαυλιόδοντες κάπρου , φουσκωμένα μάγουλα, τα μάτια της να κοιτάζουν σταθερά στον θεατή και τα φίδια να στρίβουν γύρω της.
ΣΗΜΕΡΑ
Η Altınkaya ή Zerk είναι ένας οικισμός κτισμένος στην περιοχή Μαβακαντ της Αττάλειας σε υψόμετρο 1250 μέτρα, στα βουνά του Ταύρου.
Το 2000 είχε πληθυσμό 618 κάτοικων
