Σέρβια….Ολυμπίας Τσικαρδάνη. (Αφιερωμένο στην ημέρα. 10 Οκτώβρη 1912, σαν σήμερα, απελευθερώθηκαν τα Σέρβια από τους Τούρκους)

Τούτος ο τόπος
ο μικρός,
ο αδικημένος,
στο χώμα του έχει σύννεφα
κι αρματολών φυσέκια.
Στάχτες κτίσαν τα σπίτια του κι ονείρατα ανθρώπων.
Παππούδες από οξιά και δρυ, γονιοί από πλατάνια
σκέπασαν με τον ίσκιο τους δρομάκια κι ανηφόρες.
Χωρίς ψωμί, χωρίς φαΐ,
με μόνη πίστη,
τ’ άγνωρα να γίνουν ζυμωτήρι
και να ψηθεί
η λειτουργιά στον κάματο της μέρας.
Κάθε πρωί, το χώμα του φορούν όσοι απομείναν,
κάτω απ’ τον ίσκιο των βουνών.
Μ’ αγνάντιο τον Αλιάκμονα
χαζεύουν το γεφύρι
που ενώνει τα μελλούμενα
μ’ όσα παλιά θυμούνται…
Τούτος ο τόπος ο μικρός,
ειν’ αγκαλιά για μένα.
Στο αίμα μου κυλάει η γης,
στο βλέμμα μου τ’ ανήλια,
και στην ψυχή μου κάθησαν,
μούσες που αποξεχάστηκαν
και σιγοτραγουδάνε.
Όλι@
#Αφιερωμένο στην ημέρα. 10 Οκτώβρη 1912, σαν σήμερα, απελευθερώθηκαν τα Σέρβια από τους Τούρκους. Χρόνια πολλά
στους Σερβιώτες, απανταχού της γης. #