Σεβασμός και αξιοπρέπεια σε όσους παλεύουν με ψυχικά προβλήματα

Είδα τις προάλλες στο διαδίκτυο έναν γνωστό στα σοσιαλ άτομο να μπαίνει σε ψυχιατρείο. Κι έπαθα σοκ…όχι για το ότι μπήκε ο άνθρωπος αλλά για το πανηγύρι από κάτω. Τι να πω …Γέλια, σπόντες, “χιουμοράκι” καφενείου. Σχόλια του τύπου «ήταν για δέσιμο έτσι κι αλλιώς» και «του γύρισε το μυαλό από την χρήση». Λες και η δυσκολία του άλλου είναι η νέα σου σειρά στο Netflix. Να μη σου τύχει, φίλε μου.

Να μην χρειαστεί ποτέ να σέρνεις τον εαυτό σου μέχρι την πόρτα ενός ψυχιατρείου με θρυμματισμένη τη ψυχή. Να μην ζήσεις ποτέ την αίσθηση ότι είσαι διαλυμένος και την ίδια στιγμή είσαι trending topic για να σπάει η πλήξη κάποιων.

Αλλά να σου πω και κάτι; Με τέτοια μυαλά, μπορεί να σου τύχει. Γιατί η ψυχική ασθένεια δεν έχει target group…χτυπάει αδιακρίτως. Και τότε θα καταλάβεις ότι ο άνθρωπος που χρειαζόσουν να σε κοιτάξει στα μάτια και να σου πει «είμαι εδώ ρε μάγκα μου»… ήταν απασχολημένος να πατάει reaction “χαχα” στο δικό σου δράμα.