Σιατίστης Αθανάσιος: ”Άγιος είναι αυτός που έχει μέσα του τον Θεό”
Λαμπρὸς ἑορτασμὸς τοῦ προστάτου καὶ Ἐφόρου τῆς Ἐνορίας, Ἁγίου Ἐλευθερίου καὶ τῆς Μητέρας του Ἀνθίας στην Ἐνορία τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου – ὁδοῦ Ἀχαρνῶν.
Τὸν θεῖο Λόγο ἐκήρυξε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Ἀθανάσιος.
Στὴν ἀρχὴ τοῦ λόγου του τόνισε τὴν σπουδαιότητα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς λέγοντας ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα τιμᾶ ἕναν μεγάλο Ἅγιο, ποὺ παρότι ἔζησε πρὶν ἀπὸ 1900 χρόνια, παραμένει ζωντανός, εὐγενὴς καὶ εὐεργέτης μας. Πανηγυρίζει ἕναν Ἅγιο τῆς πίστεώς μας, τὸν Ἅγιο Ἐλευθέριο.
Στὴν συνέχεια ἑστίασε τὴν ὁμιλία του στὸ τί εἶναι ὁ ἅγιος, ἀναπτύσσοντας τὴν σκέψη του σὲ τρία σημεῖα:
1. Ἅγιος, εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος δὲν εἶναι ὁ χαμογελαστὸς καὶ ἐξυπηρετικὸς ἄνθρωπος, δὲν εἶναι ἕνας ἁπλᾶ καλὸς ἄνθρωπος, νομοταγής, ἥρεμος, ἐλεήμων, οὔτε ὁ αὐστηρὰ ἠθικὸς μὲ πολλὲς ἀρετὲς καὶ χαρίσματα οὔτε αὐτὸς ποὺ λέει πάντοτε ναί, οὔτε ὁ εὐγενικὸς καὶ κοινωνικὰ δραστήριος ἢ ἀντίθετα ὁ ἐξαφανισμένος ἀπὸ τὴν ζωή.
2. Ἅγιος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀπέκτησε τὴν κατὰ Θεὸν τελείωση, εἶναι οἱ μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Μέγας Βασίλειος ἀναφέρει ὅτι οἱ ἅγιοι εἶχαν καὶ ἔχουν στὴν ψυχή τους τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἔχουν τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ γραμμένο στὴν καρδιά τους. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ὁ τόπος ὅπου ἀναπαύονται οἱ Ἅγιοι. Οἱ ἅγιοι εἶναι ὁ κατάλληλος χῶρος γιὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἅγιος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει μέσα του τὸν Θεό. Αὐτὸς ποὺ μὲ τὴν θέληση καὶ τὸν ἀγώνα του προσελκύει τὴν θεία Χάρη, ἀποκτᾶ τὶς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ καὶ γίνεται δοχεῖο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Ἅγιος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει μέσα του Ἅγιο Πνεῦμα.
3. Ἅγιος δὲν εἶναι ὅποιος πιστεύει στὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ ἢ νομίζει ὅτι πιστεύει καὶ δὲν ἔχει ἰδέα τί εἶναι ὁ Θεός, οὔτε αὐτὸς ποὺ φοβᾶται τὸν Θεὸ ἢ τηρεῖ κάποιες ἀπὸ τὶς ἐντολές του, ὅποιες τὸν βολεύουν. Ἅγιος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔδωσε τὴν ζωή του στὸν Θεό, αὐτὸς ποὺ ἀγαπᾶ μὲ ὅλη του τὴν ψυχὴ καὶ τὴν διάνοιά του τὸν Θεό, αὐτὸς ποὺ ἀγαπᾶ καὶ τὸν πλησίον του. Εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ποὺ μὲ τὴν δύναμη τῆς ἀγάπης του, τῆς πίστεως καὶ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ στέκεται ὄρθιος ἀπέναντι σὲ κάθε τύραννο καὶ σὲ κάθε ἀντίχριστη ἐξουσία. Μὲ εὐγένεια, μὲ σεβασμὸ καὶ μὲ ἀγάπη καὶ μὲ γνώμονα τὸ Εὐαγγέλιο ἀντικρούει ὅ,τι εἶναι ἀντίθετο στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὑπομένει βασανιστήρια, λάμπει ὡς ἄστρο φωτεινὸ στὸ σκοτάδι τῆς ἀθεΐας, τῆς ἀπιστίας, τῆς μόδας καὶ τοῦ καταναλωτισμοῦ. Δίνει τὴν ζωή του, τὸ αἷμα του γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Κερδίζει τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ τοὺς θησαυροὺς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Αὐτὴ τὴν ἁγιότητα εἶχε καὶ ὁ Ἅγιος Ἐλευθέριος. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ εἶχε ἀγάπη γιὰ τὸν Θεὸ καὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, τόση ἀγάπη ποὺ ἔχυσε τὸ αἷμα του γιὰ τὸν Κύριο Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἐργαστήριο ἁγιότητος. Κύριο ἔργο της εἶναι νὰ κάνει τοὺς ἀνθρώπους πολίτες τοῦ οὐρανοῦ. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι φιλανθρωπικὸ ἵδρυμα οὔτε ἀρχιτεκτονικὸ μνημεῖο. Εἶναι ὁ χῶρος ποὺ γινόμαστε ἅγιοι.
Τὰ ἄλλα εἶναι ἀποτελέσματα τῆς ἀγάπης. Ὅμως κύριο ἔργο εἶναι ἡ ἁγιότητα. Ἔμεῖς ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας μὲ κεφαλὴ τὸν Χριστό, ζοῦμε μὲ προοπτικὴ θεοῦ, μὲ προοπτικὴ ἁγιότητος. Στόχος μας δὲν εἶναι ἡ περιουσία, ἡ ἐξουσία, ἡ ὑστεροφημία, οὔτε ἀκόμα καὶ ἡ οἰκογένεια. Στόχος μας εἶναι νὰ γίνουμε ἅγιοι, νὰ γίνει ἡ καρδιά μας κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Νὰ μποροῦμε νὰ ἀναφωνοῦμε «Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα ·λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὅν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής». Ἂς μὴ φοβόμαστε, ἂς μὴ ντρεπόμαστε, ἂς μὴ λιποψυχοῦμε, ἂς μὴ δειλιάζουμε, ἄς μὴν κουραζόμαστε στὸν ἀγώνα. Ὁ Παράδεισος περιμένει, ἡ Παναγία χαμογελᾶ, ὁ Ἅγιος Ἐλευθέριος στέκεται δίπλα μας, μᾶς κρατᾶ τὸ χέρι, μᾶς κρατᾶ στὴν ἀγκαλιά του».
romfea.gr
