Σημάδια κατάρρευσης στα Κέντρα Υγείας της Δυτικής Μακεδονίας – Τραγικές ελλείψεις σε γιατρούς και νοσηλευτές. Η μεγαλύτερη μείωση ιατρικού προσωπικού πανελλαδικά

Σημάδια κατάρρευσης στα Κέντρα Υγείας της Δυτικής Μακεδονίας – Τραγικές ελλείψεις σε γιατρούς και νοσηλευτές. Η μεγαλύτερη μείωση ιατρικού προσωπικού πανελλαδικά

Παρά τις εξαγγελίες του υπουργείου Υγείας για «διαρκείς προσλήψεις» και «κάλυψη των κενών», η πραγματικότητα στη Δυτική Μακεδονία δείχνει το ακριβώς αντίθετο. Τα Κέντρα Υγείας της περιοχής λειτουργούν στα όρια της υποστελέχωσης, με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ να επιβεβαιώνουν την αυξανόμενη αποδυνάμωση του δημόσιου συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.

Το 2024, η Δυτική Μακεδονία κατέγραψε τη μεγαλύτερη μείωση ιατρικού προσωπικού στα Κέντρα Υγείας της χώρας, με ποσοστό που αγγίζει το 14,2% σε σύγκριση με το 2023. Πρόκειται για μια θλιβερή πρωτιά που αποτυπώνει τη συρρίκνωση της υγειονομικής παρουσίας στην περιοχή, με άμεσες επιπτώσεις στην καθημερινότητα των πολιτών, ειδικά των κατοίκων σε ορεινές και απομακρυσμένες κοινότητες.

Την ίδια στιγμή, η μείωση στο νοσηλευτικό προσωπικό στο σύνολο της χώρας φτάνει το 3,8%, ενώ σε άλλες περιφέρειες – όπως το Νότιο Αιγαίο και η Αττική – οι απώλειες σε προσωπικό κυμαίνονται από 7,5% έως 9,9%.

Η Δυτική Μακεδονία δεν αντέχει άλλες απώλειες. Με τη δημογραφική γήρανση και τη μεγάλη διασπορά του πληθυσμού σε χωριά και μικρούς οικισμούς, η υποβάθμιση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης δεν είναι απλώς στατιστικό πρόβλημα: είναι υπαρξιακή απειλή για την υγεία των κατοίκων.

Οι κάτοικοι αναγκάζονται είτε να μετακινούνται σε αστικά κέντρα είτε – στη χειρότερη περίπτωση – να παραιτούνται από την αναζήτηση ιατρικής βοήθειας. Παράλληλα, πολλά Κέντρα Υγείας διαθέτουν πλέον σύγχρονα ιατρικά μηχανήματα, όμως τίθεται το εύλογο ερώτημα: ποιος θα τα λειτουργήσει;

Ενώ η δημόσια συζήτηση περιστρέφεται γύρω από αριθμούς και ποσοστά, η ουσία χάνεται: πίσω από κάθε κενή θέση γιατρού ή νοσηλευτή, υπάρχει μια τοπική κοινωνία που αποδυναμώνεται. Μια ολόκληρη Περιφέρεια που, αν και γεωγραφικά απομακρυσμένη, δεν πρέπει να αφεθεί στο περιθώριο.

Η Δυτική Μακεδονία αξίζει ισότιμη και ανθρώπινη υγειονομική φροντίδα – όχι απλώς διακηρύξεις.