Ένα κέντημα πραγματολογικών και οντολογικών αναφορών χωρίς να χάνεται η αυθόρμητη ροή και συνοχή του κειμένου.
Καταφατικές και αποφατικές (αφαιρετικές) προτάσεις που σπάνια συναντά κανείς με αυτή την απότομη εναλλαγή στην παγκόσμια ποίηση.
Ψευδή πορφύρα περιτίθεται (πραγματολογική αναφορά)
Ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις (οντολογική αναφορά)
Εναλλαγή του φυσικού και μεταφυσικού, στίχο παρά στίχο.
Αν δεν είχαν δεχτεί οι Έλληνες την τότε νέα θρησκεία, δεν υπήρχε περίπτωση να διαδοθεί σε όλον τον κόσμο. Αυτό όχι μόνο διότι εξαπλώθηκε δια της ελληνικής γλώσσας, αλλά λόγω κυρίως της πνευματικής ηγεμονίας που ήταν διάχυτη και σε κείμενα σαν τα παραπάνω, εντυπωσιάζοντας τους λόγιους Ανατολής και Δύσης.
Οι Έλληνες πάντρεψαν την οντολογία του μεταφυσικού με την πραγματολογία του εγκόσμιου με τρόπο που δεν ήταν μέχρι τότε γνωστός στον παγανιστικό κόσμο. Ήταν ο κρίκος που έλειπε στους «ψαγμένους» της εποχής.
Πώς στερεώνεται λοιπόν η γη στην θάλασσα!
Το κείμενο καταδεικνύει μια ποιητική ωριμότητα. Λες και προϋπήρχε ως τρόπος φιλοσοφίας, λες και ήταν έτοιμο στο μυαλό και απλά περίμεναν την αφορμή για να το γράψουν.
Την Μεγάλη Εβδομάδα θαυμάζουμε την λιτότητα της βυζαντινής μελωδίας. Αυτή η απλότητα είναι αρκετή για να δημιουργήσει αυτό το μοναδικό αίσθημα ήρεμης τρικυμίας. Η απλότητα της απαράμιλλης τέχνης.
Η δωρικότητα και μονοφωνία της βυζαντινής μουσικής είναι που προκαλεί αυτό το ανυπέρβλητο μυστικιστικό τράνταγμα και νηνεμία ψυχής ταυτόχρονα!
Σαν επιστύλιο που βαστάει την ζωοφόρο του ρωμαίικου.
Σαν θρόισμα που την ταξιδεύει ο ελληνικός αγέρας στους αιώνες με άρωμα πασχαλιάς, νυχτολούλουδου, βασιλικού και μύρου.
Ιδού ο Νυμφίος που νυμφεύτηκε την Εκκλησία Του.
Μήπως… δεν είναι και αυτό Δημοκρατία;
Ιδού ο Ένας και Δημοκράτης Θεός ανάμεσα σε «τόσους» δικτάτορες άλλους.
Κάποτε με ρώτησε κάποιος, γιατί είμαι χριστιανός και, του απάντησα γι αυτόν, λίγο αναπάντεχα:
Μα γιατί πιστεύω στην Δημοκρατία!
Καλή Ανάσταση
Ανδρέας Τσιφτσιάν
