«Πας ο μισών τον αδελφόν αυτού ανθρωποκτόνος εστί, και οίδετε ότι πας ανθρωποκτόνος ουκ έχει ζωήν αιώνιον εν εαυτώ μένουσαν». (Α’ Καθολ. Επιστ. Ιωάννου 3,15).
ΜΕΡΟΣ Β’
Η Αγάπη του Ιησού Χριστού. «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λούκ. 23,34).
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, σύμφωνα με το «Όσοι γαρ εις Χριστὸν εβαπτίσθητε, Χριστὸν ενεδύσασθε» (Γαλ. γ´ 27 ), όσοι δηλαδή πιστεύουμε «εις έναν Κύριον Ιησούν Χριστόν» και έχουμε πάρει το «εν βάπτισμα» από την «μίαν, αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν», έχουμε φορέσει ως ένδυμά μας τον ίδιο το Θεό και πλέον δεν είμαστε γυμνοί όπως πριν! Ομολογώ λοιπόν « εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών», δηλαδή ένα βάπτισμα «εις άφεσιν» και όχι δύο ή περισσότερα γιατί «μία» είναι η Εκκλησία του Χριστού και όχι δύο ή περισσότερες. (ΕΝ «ΠΙΣΤΕΥΩ»). Είμαστε γυμνοί; Αν ναι, έχουμε ντροπή;
Σε ένα Δοξαστικό Στιχηρό του Τριωδίου (=βιβλίο), στον Εσπερινό του άσωτου υιού ψάλουμε: «Πάτερ αγαθέ, εμακρύνθην απὸ σου μη εγκαταλίπης με, μηδὲ αχρείον δείξης της βασιλείας σου· ο εχθρός ο παμπόνηρος εγύμνωσέ με, και ήρε μου τον πλούτον· της ψυχής τα χαρίσματα ασώτως διεσκόρπισα, αναστὰς ουν, επιστρέψας προς σε εκβοώ· Ποίησόν με ως ένα των μισθίων σου, ο δι’ εμὲ εν Σταυρώ τας αχράντους σου χείρας απλώσας, ίνα του δεινού θηρὸς αφαρπάσης με, και την πρώτην καταστολὴν επενδύσης με, ως μόνος πολυέλεος». Αξία έχει να το ακούσετε στην παρακάτωΗλ.Διεύθυνση:(https://www.youtube.com/watch?v=eurw3YGRpmM).
Αυτοκριτική: Μια Αυτοκρατορική ενέργεια. «Προσεύχεσθε, ενεργείτε, και υπομένετε σταθερά» (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού).Γνωρίζουμε πως οι πιστοί μέσα στο σώμα της Εκκλησίας έχουν ένα μεγάλο δικαίωμα’ το να φανερώνουν τις πληγές (του όλου σώματος) τους, στον μόνο Ιατρό «των ψυχών και των σωμάτων ημών», για να θεραπεύσει Αυτός ,με το άγιον Του Πνεύμα αυτές. Από το Τίμιο Σταυρό Του πηγάζει εδώ και 21α αιώνες η «εν συγγνώμη», η μοναδική… και ποτίζει τις στεγνές και στυγνές βραχώδης καρδίες μας! Προχωρούμε έτσι και εμείς γράφοντας «εν συγγνώμη» και εν πνεύματι αγάπης και ”κριτικής”, μιας και κριτική δεν σημαίνει μόνο την διατύπωση κρίσεων… αλλά κυρίως την αυτοκριτική, το να μιλάς για τα του Οίκου σου!
Και φυσικά, όπως παλαιότερα, πριν την έλευση του Χριστού, η από «Αγράμματους» Θεολογικές τοποθετήσεις ήταν καταδικασμένες [Έλεγαν τότε’ «καταραμένος είναι ο όχλος, γιατί δεν γνωρίζουν τις νομικές διατάξεις του Νόμου» (Κατά Ιωάν. Κεφ.7)], έτσι ακριβώς και σήμερα λένε’ καταραμένοι είναι όσοι μας οδήγησαν στο μεγάλο σχίσμα του 1054 , καθώς και οι μετά από αυτούς… που κράτησαν αιώνες τώρα τα τείχη υψωμένα! Λένε πως «τώρα είναι η εποχή μας», και έτσι καθαρά (ακόμη και πολλοί από τους ”μορφωμένους” αρχιερείς μας) υποστηρίζουν ότι’ οι Άγιοι που εμείς οι Ορθόδοξοι τιμούμε όπως π. χ. τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό κ.α., δεν είχ-αν αγάπη… Δεν είχαν την «αν αγάπη», δηλαδή την άνω αγάπη!!!
Κύριε, Κύριε, Ελέησον Αυτούς, και διπλά και τριπλά ημάς από το σκάνδαλο που έπεσε πάνω μας εξ αιτίας της Συνόδου της ”Κρήτης” και λόγω της ”Στάσης” όλων σχεδόν των Ορθόδοξων καθολικών αρχιερέων μας μέσα και έξω απ’ αυτήν την ”ακατανόμαστη” (μέχρι αυτήν την ώρα) Σύνοδο.. αλλά, και από την μεγάλη αποστασία ημών των Λαϊκών (Ανδρών, γυναικών και νηπίων!)! Αλλά, ο Θεός πάντοτε βοηθός μας.
«Πάτερ, άφες αυτοίς˙ ου γαρ οίδασι τι ποιούσι».
Μετά την Πεντηκοστή και την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος και την επίσημη ίδρυση της Εκκλησίας μας, Αυτό το Άγιο Πνεύμα κάνει, όχι τους αγίους μας αλλά «Πάντας» ημάς… και όλους δηλαδή εμάς τους πετρώδης και βραχώδης’ «Διδακτούς Θεού», θεοδίδακτοι.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, στη πρώτη ομιλία του, πάνω στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο γράφει: « Έπρεπε εμείς να μην χρειαζόμαστε την βοήθεια από τα γράμματα, αλλά να προσφέρουμε τόσο καθαρό βίο, ώστε η χάρη του Πνεύματος να παίρνει την θέση των βιβλίων στις δικές μας ψυχές και όπως ακριβώς αυτά με το μελάνι, έτσι οι καρδιές οι δικές μας με το Πνεύμα να έχουν γραφτεί εσωτερικά. Επειδή όμως αυτήν αποκρούσαμε την χάρη, ας αγαπήσουμε τουλάχιστον την δεύτερη πλεύση(*). Επειδή ότι το πρώτο ήταν καλύτερο και με όσα είπε και με όσα έκανε το εδήλωσε ο Θεός. Διότι και στον Νώε, και στον Αβραάμ και στους απογόνους εκείνου, και στον Ιώβ, καθώς και στον Μωϋσή, δεν ομιλούσε με γράμματα ο Θεός, αλλά αυτός ο ίδιος (ομιλούσε), επειδή έβρισκε καθαρή την διάνοιά τους. Επειδή όμως έπεσε στον πυθμένα της κακίας όλος ο Εβραϊκός λαός, τότε λοιπόν (χρησιμοποιήθηκαν) γράμματα και πλάκες και η υπενθύμιση από αυτά. Και αυτό όχι μόνο τους αγίους στην Παλαιά (Διαθήκη), αλλά και στην Καινή μπορεί να δει κάποιος να συμβαίνει. Επειδή ούτε στους αποστόλους έδωσε κάποιο γραπτό ο Θεός, αλλά αντί για γράμματα υποσχέθηκε να δώσει την χάρη του Πνεύματος. “Επειδή εκείνος (ο Παράκλητος) θα σας υπενθυμίσει” λέει (ο Κύριος) “τα πάντα”. Και για να μάθεις ότι τούτο πολύ καλύτερο ήταν, άκουσε και δια του προφήτη τι λέει: “Θα συνάψω με σας καινούρια διαθήκη και θα δώσω τους νόμους μου στην διάνοιά τους και πάνω στις καρδιές τους θα γράψω και όλοι θα γίνουν θεοδίδακτοι”. Και ο Παύλος δείχνοντας αυτή την υπεροχή έλεγε ότι λάβαμε νόμο “όχι σε λίθινες πλάκες, αλλά σε σάρκινες πλάκες της καρδιάς”. Επειδή όμως με το πέρασμα του χρόνου παραστράτησαν, άλλοι μεν λόγω γνώμης, άλλοι δε λόγω βίου και τρόπων, χρειάστηκε πάλι η υπενθύμιση από τα γράμματα. Κατανόησε, λοιπόν, πόσο μεγάλο κακό είναι, εμείς που αν και οφείλαμε να ζούμε καθαρά, ώστε να μην χρειαζόμαστε τα γράμματα, αλλά αντί για βιβλία να προσφέρουμε τις καρδιές στο Πνεύμα, επειδή απωλέσαμε εκείνη την τιμή και καταντήσαμε να χρειαζόμαστε αυτά (τα γράμματα…. και τα όρια και τους φράκτες και τα δόγματα και τις Οικουμενικές Συνόδους… επειδή λοιπόν απωλέσαμε εκείνη την τιμή και καταντήσαμε να χρειαζόμαστε αυτά) ούτε το δεύτερο φάρμακο πάλι να μην χρησιμοποιούμε όπως πρέπει. Διότι αν ήταν κατηγορία το ότι χρειαζόμαστε γράμματα και ότι δεν λαμβάνουμε την χάρη του Πνεύματος, σκέψου πόσο μεγάλη κατηγορία (είναι) το ότι δεν θέλουμε να κερδίσουμε ούτε μετά από αυτή την βοήθεια, αλλά περιφρονούμε τα γράμματα σαν να βρίσκονται μάταια και άσκοπα και επισύρουμε μεγαλύτερη τιμωρία. Το οποίο βέβαια για να μην γίνει ας προσέχουμε με ακρίβεια στα γραμμένα και ας μάθουμε πως εδόθη ο παλαιός νόμος και πως η Καινή Διαθήκη». (* «Δεύτερη πλεύση» = Αρχαία ελληνική παροιμιακή έκφαση. Σημαίνει την δεύτερη προσπάθεια μετά την αποτυχία της πρώτης).
Σκέψου και πάλι αδελφέ μου, πόσο μεγάλη κατηγορία είναι το ότι δεν θέλουμε να ”κερδίσουμε” ούτε μετά από αυτή την βοήθεια που μας έδωσε ο π. Θεόκλητος σχετικά με τις δύο παλαιότερες Συνόδους της 8ης και η 9ης Συνόδου, που «ο λαός τις ονόμασε Οικουμενικές»! Αλλά έτσι περιφρονούμε τα γράμματα (δόγματα) σαν «να βρίσκονται μάταια και άσκοπα και επισύρουμε μεγαλύτερη τιμωρία». Σκέψου και άνοιξε την καρδιά σου και δέξε μόνο την καλή μαρτυρία του Ποιμενάρχη μας π. Θεόκλητου γιατί είναι ”αρκετή” από μόνη της!!!
Από τη συνέντευξη του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου μας κ. Θεοκλήτου, που έδωσε στον αγαπητό Κωνσταντίνο Μαυρίδη, στον τηλεοπτικό σταθμό FLASHE της Δ. Μακεδονίας (15/4/2016) ακούσαμε: «Έπρεπε να τεθούν και πιο σοβαρά θέματα [στην Πανορθόδοξη Σύνοδο].
[Εν όψει της Μεγάλης Συνόδου] Έστειλα ένα μεγάλο Υπόμνημα στην Ιερά Σύνοδο με τις απόψεις μου: Γράφω εκεί ότι θεωρώ κόκκινες γραμμές:1ον Να κρατηθεί ατόφια η Ορθοδοξία και να μην θιγεί.2ον Οι άλλες ”ομολογίες” να μην ονομάζονται Εκκλησίες , διότι λέει το Σύμβολο της Πίστεως:
“Ομολογώ… εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν” που είναι η Ορθόδοξος. 3ον Να αναγνωριστούν [(οι)] δύο Μεγάλες Σύνοδοι που καταδίκασαν τον Παπισμό: η 8η και η 9η, που ο λαός τις ονόμασε Οικουμενικές. Είθισθαι, όταν γίνεται μια Μεγάλη Σύνοδος, να αναγνωρίζει τις αποφάσεις και προηγουμένων Μεγάλων [(και Οικουμενικών)] Συνόδων.
[Στη Μεγάλη Σύνοδο]… Έπρεπε ο καθένας να έχει ψήφο. Αυτοί δεν δίνουν ψήφο. Είναι μια ψήφος του αρχηγού… Είμαστε κατά του Παπισμού και κατά της παγκοσμιοποιήσεως. Τέρμα! Κόκκινη γραμμή! Ήμασταν ένα δένδρο και αυτοί(!) αποκόπηκαν…. Καταλήγω στο Υπόμνημά μου: “Εύχομαι ο Θεός να φωτίσει τους παρισταμένους, και προ παντός τους ιθύνοντας, τους αρχηγούς όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, να πάρουν αποφάσεις ωφέλιμες για την Ορθοδοξία”».
«Πάτερ, άφες αυτοίς˙ ου γαρ οίδασι τι ποιούσι».
Προχωρούμε και στη διατύπωση άλλων Πατερικών κρίσεων! Όπως ψάλουμε και διδασκόμαστε’ «ο Πατέρας γνωρίζεται και ο Υιός δοξάζεται», όχι δια των «Σχολών» των εγγραμμάτων, αλλά από το Πνεύμα το Άγιον και μόνο μέσω των ταπεινών και πράων δούλων Του, που ευτυχώς και στις έσχατες μέρες μας ζουν εν τη γη και φωτίζουν και εμάς του αναξίους.
Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Επίσκοπος Αχρίδος διδάσκει σε όλους εμάς την σηµασία της πρώτης φράσης (από τις επτά) που είπε ο Ιησούς Χριστός ενώ ήταν πάνω στον σταυρό.
Εάν τώρα φίλοι μου θέλουμε να ακούσουμε αλλά και να μάθουμε… ας προσευχηθούμε « να διανοίξη ο Κύριος τα ώτα των καρδιών» μας, δηλαδή «τα ώτα της διανοίας ». Ο Κύριος μας, είπε: « αυτός που έχει αυτιά ας ακούει», και ένας άγιος άνθρωπος του 20ου αιώνα, ο Παν. Τρεμπέλας σημειώνει: «Μετά τα προεισαγωγικά ταύτα δυνάμεθα να κατανοήσουμεν εξ ολοκλήρου τους εξ αφορμής των υπέρ των κατηχουμένων δεήσεων λόγους του θείου Χρυσοστόμου, Ευχόμεθα, λέγει, να διανοίξη ο Κύριος τα ώτα των καρδιών των, ήτοι τα ώτα της διανοίας των….. Το έργον τούτο, υπερφυές όντως και ουράνιον, είναι έργον του Πνεύματος του Θεού, αοράτως και μυστηριωδώς εις την ψυχήν εκάστου των αληθώς πιστών συντελούμενων. Και εισφέρει μεν εις αυτό και ο άνθρωπος ως συμβολήν αυτού την αγαθήν αυτού διάθεσιν και συνεργίαν. Αλλ’ η συμβολή αυτή είναι όντως σμικρά εν σχέσει προς το υπερφυές και τεράστιον τούτον έργον ώστε ο Παύλος να διακηρύττη ότι «Θεός εστίν ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν υπέρ της ευδοκίας» (Φιλιπ. Β΄ 13).
Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς τώρα διδάσκει: «Θέλετε να µάθετε τη σηµασία εκείνων των επτά φράσεων τις οποίες είπε ο Κύριος πάνω στον σταυρό. Δεν είναι σαφείς; Πρώτη φράση: «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λούκ. 23,34). Με αυτά τα λόγια ο Χριστός έδειξε το έλεός του απέναντι στοὺς εκτελεστές Του, των οποίων η μοχθηρία δεν υποχώρησε ούτε όταν υπέφερε στον σταυρό. Το δεύτερο είναι ότι βροντοφώναξε από την κορυφή του βράχου του Γολγοθά µία αποδεδειγµένη αλλά ποτὲ καλά συνειδητοποιημένη αλήθεια, δηλαδή ότι αυτοὶ που πράττουν το κακό ποτὲ δεν ξέρουν τί κάνουν. Σκοτώνοντας τον Δίκαιο στην πραγματικότητα σκοτώνουν τον εαυτό τους και ταυτόχρονα δοξάζουν τον Δίκαιο. Καταπατώντας τον νόµο του Θεού δεν βλέπουν τη μυλόπετρα, η οποία αόρατα κατεβαίνει προς αυτοὺς για να τους συνθλίψει. Εµπαίζοντας τον Θεό δεν βλέπουν τα πρόσωπά τους να µεταµορφώνονται σε θηριώδη ρύγχη. Διαποτισμένοι από το κακό ποτὲ δεν ξέρουν τί κάνουν».(Πηγή: http://www.agiazoni.gr).
«Το ποιο ντροπιαστικό δώρο, χαρίσαμε σ’ Εκείνον»!
Ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς μιλάει για τη ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής και συνεχίσει έτσι το κήρυγμα της μετανοίας.
Για τη ημέρα Εκείνη τη φοβερή (εν τη Μεγάλη Παρασκευή) όπου ο άνθρωπος έκρινε τον Χριστό και Σωτήρα του κόσμου, λέει πως «το ποιο ντροπιαστικό δώρο, χαρίσαμε σ’ Εκείνον». Ο άγιος: «Ούτε η Ημέρα της Κρίσεως δεν θα είναι πιο φοβερή από την Μεγάλη Παρασκευή. Όχι, θα είναι αναμφισβήτητα λιγότερο φοβερή, επειδή τότε ο Θεός θα κρίνει τον άνθρωπο, ενώ σήμερα ο άνθρωπος κρίνει τον Θεό. Σήμερα είναι η φοβερή Ημέρα της Κρίσεως για τον Θεό’ Τον κρίνει η ανθρωπότητα. Σήμερα ο άνθρωπος εκτιμά τον Θεό’ Τον εκτιμά για 30 αργύρια. Τον Χριστό για 30 αργύρια! Μα, ο Ιούδας είναι η τελευταία μας λέξη περί του Χριστού;… Άνθρωπε υπάρχει τέλος στην παραφροσύνη σου; Υπάρχει πυθμένας της πτώσης σου; Τον σταυρό, το πιο ντροπιαστικό δώρο, χαρίσαμε σ’ Εκείνον που μας χάρισε την αιώνια δόξα. Λεπρέ, Αυτός σε καθάρισε από την λέπρα, μα, γι’ αυτό Του δωρίζεις τον σταυρό; Τυφλέ, Αυτός σου άνοιξε τα μάτια, μα, για να βλέπεις να φτιάξεις τον σταυρό και να Τον σταυρώσεις σ’ Αυτόν; Νεκρέ, Αυτός σε ανάστησε από τον τάφο, μα, γι’ αυτό να Τον πετάξεις στον τάφο σου; Με τις ευχάριστες αγγελίες γλύκανε ο Γλυκύτατος Ιησούς το πικρό μυστήριο της ζωής μας, αδελφοί, για ποια από αυτές Του δωρίσαμε τέτοια πικρότητα;… Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η ντροπή μας, αδελφοί και το αίσχος μας και η ήττα μας. Στον Ιούδα τον Ισκαριώτη υπάρχει λίγο από την ψυχή του καθενός… Μέσω του Ιούδα όλοι πέσαμε’ όλοι προδώσαμε τον Χριστό… Αν ποθείς τον πλούτο, αν καίει σιγά και κρυφά το πάθος για τα χρήματα, να ξέρεις ότι μέσα σου συλλαμβάνεις τον Ιούδα …Η φιλαργυρία έχει αυτήν την καταραμένη ιδιότητα να κάνει τον άνθρωπο όχι μόνο χριστοκτόνο αλλά και αυτόχειρα. Προ πάντων «σκοτώνει τον Θεό μέσα στην ψυχή του ανθρώπου’ σκοτώνοντας δε τον Θεό μέσα στον άνθρωπο, αυτή κατόπιν σκοτώνει και τον ίδιο τον άνθρωπο».
[ Θα παρακαλούσα και πάλι, στο σημείο αυτό να πάρουμε πολύ σοβαρά «αυτήν την καταραμένη ιδιότητα που έχει η φιλαργυρία! Να κάνει δηλαδή τον άνθρωπο δειλό και δούλο της φιλαργυρίας (=ειδωλολατρίας) και έτσι «όχι μόνο χριστοκτόνο αλλά και αυτόχειρα»!].
«Πάτερ, άφες αυτοίς˙ ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». «Μα, ο Ιούδας είναι η τελευταία μας λέξη περί του Χριστού;».
Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς προχωρεί στη: «Δεύτερη πλεύση» με τη φράση: «Αµὴν λέγω σοι, σήµερον µετ’ εµού έση εν τω παραδείσω» (Λουκά 23,43).
Αυτός ο λόγος απευθύνεται στον μετανιωμένο ληστή στον σταυρό. Πολὺ παρήγορος λόγος για τους αμαρτωλούς, οι οποίοι τουλάχιστον τὴν τελευταία στιγµὴ ‘μετανοούν. Το έλεος του Θεού είναι απερίγραπτα μεγάλο. Ὁ Κύριος εκπληρώνει την αποστολή Του ακόµα και στον σταυρό. Έως την τελευταία του πνοὴ ο Κύριος σώζει εκείνους ποὺ δείχνουν και την παραµικρὴ επιθυµία να σωθούν».
Θα μπορούσαμε να πούμε πως’ ο έσω χριστιανός σώζεται χάρη της μετανοίας του και της επιστροφής του στην Ορθόδοξης Εκκλησίας του Αρχιποίμενος Ιησού Χριστού… ο έξω χριστιανός σώζεται χάρη της μετανοίας του και της επιστροφής του μέσα στη μάνδρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Αρχιποίμενος Ιησού Χριστού…. και προς «λοιπόν κόσμον; Τη διδαχή του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς!
«Αν δεν υπήρχε ο σώφρων κακούργος…»!« Σταυρωμένος είναι ο Θεός. Είστε ικανοποιημένοι, θεομάχοι; Είστε χαρούμενοι, θεοκτόνοι; Τι νομίζετε για τον Χριστό στο σταυρό; Είναι πλάνος’ Είναι αδύναμος’ αν είσαι ο Υιός του Θεού, κατέβα από τον σταυρό! Ουά, εσύ που οικοδομείς τον ναό μέσα σε τρεις μέρες, βοήθησε τον ίδιο τον εαυτό σου και κατέβα από το σταυρό! Και τι να σκέφτεται άραγε ο Κύριος στο σταυρό περί των ανθρώπων; Τούτο που μόνο ο Θεός της αγάπης και ο Θεός της πραότητας δύναται να σκεφτεί: «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τι ποιούσι!». Αληθώς δεν ξέρουν τι πράττουν με τον Θεό εν σώματι… Έχουμε σταυρώσει τον Θεό. Άνθρωπε, τι θέλεις ακόμα; Αν δεν υπήρχε ο σώφρων κακούργος, για σένα (Ευ νου) δεν θα υφίσταντο η δικαιολογία. Αν δεν υπήρξε αυτός, η γη δια παντός θα παρέμεινε κόλαση. Όταν σκανδαλίστηκαν με τον Χριστό όλοι οι μαθητές του, ο κακούργος Τον ομολόγησε ως Κύριο και ως Βασιλέα: «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου!»
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Ο Ιερός Χρυσόστομος μιλάει για το ξεθάρρεμα ημών και τονίζει ότι «γίνεται αιτία πτώσης». Ο άγιος: «Και τα δύο αυτά είναι καταστρεπτικά, και το ξεθάρρεμα και η απόγνωση’ γιατί το μεν ξεθάρρεμα οδηγεί τον σταθερό στην αρετή, στην πτώση, η δε απελπισία εκείνον που έπεσε να σηκωθεί».
Δύο από της διδαχές του Αγίου της ”Κατοχής”, του Κοσμά του Αιτωλού, τονίζουν τα εξής: «Ημείς, χριστιανοί μου, τι είμεθα, δίκαιοι ή αμαρτωλοί;………… Πότε θα μετανοήσωμεν; Όχι αύριον και μεθαύριον, αλλά σήμερον, διότι έως αύριον δεν ηξεύρωμεν τι θα πάθωμεν. Προσέχετε λοιπόν, αδελφοί μου, να μη υπερυφανεύεσθε…».
«Να προσεύχεσθε, να νηστεύετε, να δίδετε ελεημοσύνην, να έχετε τον θάνατον έμπροσθέν σας, πότε να φύγετε από τούτον τον ψεύτικον κόσμον, να υπάγητε εις εκείνον τον αιώνιον…». (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)
Και ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης τονίζει: «Εκείνοι δε που εστηρίχθησαν στις ιδικές τους δυνάμεις και ενόμισαν πως δεν έχουν ανάγκη από κανένα οδηγό, οπωσδήποτε απατήθηκαν».
ΦΩΣ ΟΛΩΝ ΗΜΩΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ!
Αφιερώνεται στους αποτοιχισμένους αδελφούς μας εν Πτολεμαΐδα. Ο Θεός μαζί μας. Αμήν
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
