Σοφία Δενεσίδου: Δέκα μέρες νοσηλείας στο Μποδοσάκειο Νοσκομείο: Μαθήματα Ανθρωπιάς και Ευθύνης

ΓΙΑΤΡΟΥΣ που δεν κουράζονται να εξηγούν, να ελέγχουν, να παλεύουν για τον κάθε ασθενή· και κυρίως ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ που βρίσκονται δίπλα σου κάθε λεπτό. Είναι οι άνθρωποι που σε σηκώνουν όταν δεν έχεις δύναμη, που σου μιλάνε ανθρώπινα στη νύχτα, που τρέχουν ασταμάτητα χωρίς να σηκώνουν ποτέ κεφάλι από την κούραση.

Οι νοσηλευτές του Μποδοσάκειου κάνουν υπεράνθρωπη δουλειά.

ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΜΕ ΨΥΧΗ.

Είναι οι πρώτοι που βλέπεις το πρωί και οι τελευταίοι που θα αφήσουν τον θάλαμο τη νύχτα. Αν θες να καταλάβεις την αξία μιας κοινωνίας, κοίτα πώς φέρεται σε αυτούς τους ανθρώπους.

Και εδώ φαίνεται και το άλλο πρόσωπο της πραγματικότητας: το νοσοκομείο μας στέκεται όρθιο όχι επειδή το κράτος κάνει όσα πρέπει, αλλά επειδή αυτοί οι άνθρωποι υπερβάλλουν εαυτόν. Το δημόσιο σύστημα υγείας δεν μπορεί να στηρίζεται στο φιλότιμο. Χρειάζεται μόνιμο προσωπικό, ενίσχυση, σεβασμό, υποδομές και πολιτική βούληση.

Φεύγουμε από το Μποδοσάκειο Νοσοκομείο Πτολεμαΐδας με ευγνωμοσύνη, αλλά και με ένα καθαρό μήνυμα:

Η ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ και το δημόσιο νοσοκομείο της περιοχής μας αξίζει πολύ περισσότερα.

ΝΑ ΤΟ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ

ΝΑ ΤΟ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ και

ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ αυτά που του αναλογούν — για όλους μας.