Σωρηδόν αστυνομικά δελτία για «ναρκωτικά»: Πιάνονται οι «μαρίδες», ξεφεύγουν οι «καρχαρίες». Λίγες σκέψεις και πολλοί προβληματισμοί σε μια ανησυχητική προσέγγιση…

Καθημερινό φαινόμενο πλέον κατέστη η «σύλληψη» του δείνα και του τάδε (στην πλειονότητα των οποίων νεαροί) για «κατοχή ναρκωτικών ουσιών», «χρήση» και «καλλιέργεια..» και άλλα τινά.

Όπως φαίνεται, όμως, από τα ίδια δελτία της Αστυνομίας, οι «κυνηγοί» των ναρκωτικών», οι αστυνομικοί, δεν δικαιούνται και τα εύσημα και την εύφημο μνεία για τα «κατορθώματά» τους, καθόσον και εκ του αποτελέσματος, διώκοντας τα ναρκωτικά η «λεία» τους πολύ πενιχρή, αφού ψάχνοντας το θησαυρό βρίσκουν άνθρακες!

Ένα, δύο, πέντε, άντε και 15 και κάτι παραπάνω γραμμάρια, ακόμα και ο,… γραμμάριο, κυρίως κουτόχορτου και αρχίζει μια «χαρτοβόρα» προανακριτική διαδικασία αρχικά και με συμπληρωμένη τη δικογραφία ο κατηγορούμενος(οι) απευθείας στην εισαγγελία. Και κυρίως για τους οικείους των συλληφθέντων, αρχίζει μια επονείδιστη και βασανιστική κατάσταση να διαμορφώνεται, ώσπου η δικαιοσύνη θα βάλει το τέλος με την ετυμηγορία…

Πολύ κακό για το σχεδόν τίποτα δηλαδή. «Πιάνονται στη φάκα» οι μαρίδες και ξεφεύγουν οι καρχαρίες- μεγαλοδιακινητές των ναρκωτικών, γιατί αυτοί ξέρουν καλύτερα να κάνουν το χονδρεμπόριό τους ή μπορεί να έχουν και «πλάτες γερές»!

Και κανένα χάπι που εμπίπτει στις ναρκωτικές ουσίες και δεν δικαιολογεί την κατοχή του ο συλληφθείς(έντες) και πάει λέγοντας…

Όταν τέτοια χάπια μπορεί να βρει ο καθένας από κάποιους δικούς του ή δικούς των δικών τους, χρησιμοποιώντας κάθε είδους τερτίπια, αφού η ανάγκη του «χρήστη» τέχνες εργάζεται και απεργάζεται, όταν τέτοιο «χαζόχορτο» μπορεί να βρεθεί με μεγάλη ευκολία, μεταξύ των «ντεμέκ αλανιών», των φουκαράδων θεριακλήδων δηλαδή, αλλά και στα χωράφια όπου υπάρχουν αυτοφυή δενδρύλλια, καλής ή κακής ποιότητας βέβαια.

Βέβαια στο κυνήγι των ναρκωτικών, οι αστυνομικοί (το καθήκον τους βέβαια εκτελούν) βρίσκουν και κάποια δενδρύλλια από «νοικοκύρη» βαλμένα», αλλά και αυτά δικαιολογούν μόνο τη χρήση των θεριακλήδων-νοικοκυραίων.

Βεβαίως οι άνδρες των αστυνομικών υπηρεσιών σημειώνουν σημαντικές και αξιόλογες επιτυχίες, όταν ανακαλύπτουν δασάκια χασισόδεντρων στα ψηλά και στα δασώδη μέρη, και σ’ αυτούς και βέβαια ανήκουν τα εύσημα, καθότι μιλάμε για συλλήψεις μεγαλο-καλλιεργητών-μεγαλέμπορων, που μπορεί να έχουν στη δούλεψή τους και τα τσανάκια τους, χωρίς να φαίνονται οι ίδιοι.

Η αντιμετώπιση της μάστιγας των ναρκωτικών, στη χώρα μας, είναι ελλιπής ή και επιπόλαια, αφού κανένας θεσμικός παράγων δεν είδε το θέμα ως ένα από τα πλέον σοβαρά που μαστίζουν την κοινωνία μας, τα δε νομοθετήματα προς αυτή την κατεύθυνση συνθέτουν μάλλον ασκήσεις επί χάρτου και όχι επί του πρακτέου, δηλαδή «ναι μεν αλλά…»!

Οι συλλήψεις «θεριακλήδων», «φουκαράδων τεριακλήδων», «μαστουρολάγνων-φαντασμένων» από τα αστυνομικά όργανα, είναι τόσο ασήμαντες και ανάξιες λόγου και γραφής, κυρίως, που σε καμιά περίπτωση δεν συνιστούν ριζική και αποτελεσματική αντιμετώπιση της επιδημικής εξάπλωσης των ναρκωτικών, που αλλοιώνει, διαφθείρει και αποπροσανατολίζει συνειδήσεις ανθρώπων και κοινωνιών.

Σ’ αυτό το σημείο, άξια αναφοράς τα όσα είπε ο αείμνηστος δημοκράτης και σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Χώρας μας Ανδρέας Παπανδρέου «για προσωπική χρήση να επιτρέπεται η καλλιέργεια ενός-δύο δενδρυλλίων κάνναβης…», αλλά αυτό ποτέ δεν νομοθετήθηκε!

Αντ’ αυτού, σήμερα τα σκληρά ναρκωτικά, ηρωίνη, κοκαΐνη, όπιο και άλλα παρεμφερή θερίζουν κοινωνίες ανθρώπων και μάλλον «κανενός αυτί δεν ιδρώνει…». Αν όμως νομιμοποιούνταν η καλλιέργεια δύο το πολύ δενδρυλλίων κάνναβης, αυστηρότατα για προσωπική χρήση και μόνον, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά και θα εξέλειπε ο μύθος «το χασίς είναι ο προθάλαμος των σκληρών και θανατηφόρων ναρκωτικών»…

Αλλά ποιος νοιάζεται γι’ αυτά;!

…του Πλαγιοκόπου