ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ: ΚΙΝΗΣΗ ΥΨΗΛΟΥ ΡΙΣΚΟΥ Η ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΟΥ ΛΚΔΜ

Σε μία χρονική περίοδο που οι εξελίξεις στον τομέα των ενεργειακών ζητημάτων καταγράφονται με ραγδαίες ταχύτητες, την ώρα που η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε σε θερινό της τμήμα την πώληση της ¨Μικρής ΔΕΗ¨ (με τις πλείστες αρνητικές παραμέτρους που ενέχει ένα τέτοιο εγχείρημα), τη στιγμή που η λειτουργία των Ορυχείων (λειτουργία πλήρους εγκατάλειψης και απαξίωσης ελέω έλλειψης προσωπικού και επενδύσεων, που με τη σειρά τους συντελούν στην έξαρση των εργολαβιών) καλύπτεται από ένα ¨πέπλο¨ που δημιουργεί πολλά ερωτηματικά και αμφιβολίες για την μελλοντική τους πορεία, αυτή λοιπόν τη χρονική στιγμή η Διοίκηση της Επιχείρησης προβαίνει σε αναδιάρθρωση της Γενικής Διεύθυνσης Ορυχείων που σημαίνει (ουσία), σπάσιμο του ΛΚΔΜ και δημιουργία τριών Βασικών Οργανικών Κλιμακίων (ΒΟΚ).
Για το Σωματείο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ η φιλοσοφία και η θεωρία της εξέλιξης, της αναδιοργάνωσης καθώς και  η προσπάθεια για την εφαρμογή ενός σχεδιασμού που στοχεύει στην βελτίωση μίας συνθήκης και στη δημιουργία προϋποθέσεων, αποτελούν μία κατάσταση που ουδέποτε συνάντησε την αντίδραση ή την αντίθεσή του. Στην προκειμένη όμως περίπτωση (με όλα όσα έχουν προηγηθεί και όλα όσα προδιαγράφονται), αυτά τα οποία επιχειρούνται σήμερα σε επίπεδο ΛΚΔΜ εκτιμώνται  ως κινήσεις υψηλού ρίσκου.
Την στιγμή τούτη, με την υφιστάμενη κατάσταση ως έχει και με  τα υπάρχοντα στοιχεία και δεδομένα  να οδηγούν στο συμπέρασμα ότι θα φθάσουμε –για πρώτη φορά στην ιστορία της Επιχείρησης- στο σημείο της ¨κράτησης¨ μονάδων των ΑΗΣ στο Λιγνιτικό Κέντρο εξαιτίας της έλλειψης λιγνίτη, το «σπάσιμο» του ΛΚΔΜ και η δημιουργία 3ων ΒΟΚ, μόνο καταστάσεις υψηλού ρίσκου και περαιτέρω σύγχυσης δημιουργούν.
Για το σωματείο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, οι αποφάσεις που δεν πάρθηκαν στο παρελθόν και μας οδήγησαν στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, δεν μπορούν να ¨σπρώχνουν¨ προς μία δήθεν διέξοδο που στην προκειμένη περίπτωση είναι η παρακινδυνευμένη λύση της αναδιοργάνωσης  του Λιγνιτικού Κέντρου.
Μιας Διεύθυνσης που επί σειρά ετών με την υφιστάμενη κατάσταση, επέδειξε (κατά γενική ομολογία) μία επιτυχημένη και αποτελεσματική λειτουργία η οποία ενδεχομένως να  διαταραχθεί σε περίπτωση εφαρμογής του υπάρχοντος σχεδιασμού.
Σαφέστατα, το λιγότερο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η επιχείρηση (σε ένα από τα πιο νευραλγικά της πόστα), είναι διατάραξη και σύγχυση.
Αν η Διοίκηση της Επιχείρησης αναζητά πραγματική διέξοδο από καταστάσεις που κρίνει ότι απαιτούν βελτιωτικές παρεμβάσεις ή αλλαγές τότε θα πρέπει να στραφεί προς τις σίγουρες μεθόδους και μέτρα που δεν είναι άλλα από την πραγματοποίηση προσλήψεων και επενδύσεων.
Σε διαφορετική περίπτωση θεωρούμε πως θα βρεθούμε προ απρόβλεπτων καταστάσεων. Μακάρι να διαψευσθούμε.