Λιτός και απέριττος ο γραπτός λόγος της δασκάλας Αυγής Αλεξίου από την Πάργα, στα Μικρά Πεζά του βιβλίου της «Άκανθοι», μα τόσο εύληπτος και πιότερα σκιρτάει το θυμικό μας!
Ενθυμήματα, βιώματα, γεγονότα της καθημερινότητας στο διάβα των χρόνων, με πινελιές εκλεπτυσμένης ευαισθησίας «ζωγραφίζει» με τη γραφίδα της η Αυγή, συγκινεί τον κάθε αναγνώστη, γιατί κι αυτός συναντά τον εαυτό του στα Μικρά Πεζά της συγγραφέως και σκιρτάει το θυμικό του.
Από την «Πορεία ζωής» της κ. Αλεξίου διαβάζουμε επιλεκτικά «Γεννήθηκα. Σκάλισα και όργωσα γόνιμους και άγονους τόπους. Με κορμί ίσιο στον χρόνο, καρπούς, για άλλους γλυκούς και για άλλους όξινους, άφησα. Και να ’μια κυρτωμένη πάνω στο βιβλίο μου, με χέρια που μολύβι δεν μπορούν πια να πιάσουν…
Χρόνε μην χαίρεσαι. Νικητής δεν είσαι. Οι καρποί μου θα ανθίσουν.
Και σαν επίλογος «Υπομένουν μια μοίρα που δεν είναι αντάξιά τους. Δυσανασχετούν για τις ζωές που τους ορίζουν. Θυσιάζονται κάτω από τις σκιές της κοινωνίας, των ανδρών τους, των πατεράδων τους, των παιδιών τους. Αγαπούν, αγωνίζονται, επαναστατούν, για να ζήσουν τις δικές τους επιλογές. Παλεύουν να βρουν ισορροπίες, σμιλεύοντας τον εαυτό τους. Δίνουν το «παρών» και ρίχνουν φως στη δική τους εκδοχή για την ιστορία της ζωής τους».
Η Αυγή Αλεξίου, πολυμαθής και πολυπράγμων, ρέκτις της παράδοσης και λάτρισσα της ιστορίας και της λαογραφίας του τόπου καταγωγής της, ενεργή και κοινωνός στα θέματα αυτά, με δράσεις και συμμετοχή της σε πολιτιστικούς συλλόγους, καταξιώθηκε ποικιλότροπα στη συνείδηση αυτών που την γνώρισαν, αλλά και αυτών που θα την γνωρίσουν…
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
